Məktəb hekayələri. Məhəmməd Tağı Sidqi

      Əvvəlimci oğurlasın keçini,

      İkimcisi piyada qoysun onu

      Üçümüncü dedi: Bular asan,

      Mən libasın alıb, edim üryan.

      Əhdü peymanı etdilər möhkəm,

      Əvvəlimci qabağa qoydu qədəm.

      Yeriyib ta yavaş-yavaş səngin,

      Keçinin boynunun açıb zəngin.

      Əlbəəl zəngi ol səadətmənd,

      Eşşəyin quyruğuna eylədi bənd.

      Keçini qurd kimi alıb getdi,

      Göz önündən uzaqlaşıb itdi.

      O tərəfdən çıxıb ikimci hərif,

      Bir baxıb güldü, söylədi: A zərif.

      Eşşəyi etmisən cəfəng nə üçün?

      Boynu boş, quyruğunda zəng nə üçün?

      Dalına döndü, baxdı Kəlbə Nəsir,

      Haləti tapdı ol zaman təğyir.

      Əl-ayaq titrəyib, qaçıb rəngi,

      Keçi gördü gedib, qalıb zəngi,

      Sinəsin çak edib, açıb başın,

      Gəldi fəryada, tökdü göz yaşın.

      Dedi: Ey qıçları topallı keçim!

      Məməsi ballı, burnu xallı keçim!

      Nə olur, bircə də görüm üzünü,

      Yapışıb buynuzun, öpüm gözünü.

      O hərif söylədi ki, ey dəllak!