барча бўлар-бўлмас ҳодисаларга (телевизор пультидаги батарея ишламай қолгани, дўкондаги ўтиб кетган акция, тузи камроқ таом), эътибор қаратишга арзимайдиган ҳолатларга диққинафас бўлаверсангиз, ҳаётингизда муҳим ва қадрли сабаблар туфайли қайғуришга жой қолмайди. Сиз учун телевизор пульти, тузи оз таом улкан муаммолигининг ўзи ҳақиқий муаммони туғдиради.
Бир рассом таъкидлаганидек, инсонда бирорта муаммо бўлмаса, унинг ақли уларни ўйлаб топишга ҳаракат қилар экан. Назаримда, аксарият ўқимишли, оқсуяк, ўрта синфга мансуб одамлар ташвишланишга муҳимроқ нарса йўқлиги оқибатида юзага келган камчиликларни “ҳаётий муаммолар,” деб ҳисоблайди.
Келиб чиқадики, ҳаётда бирор маъноли ва муҳим нарсани топиш учун куч ва фурсатни сарфлаш керак. Ўзингизга аҳамиятли бўлган нарсани тополмасангиз, ҳаётингизни бекорчи нарсалар ҳақида қайғуриш ва хавотирланиш билан беҳудага совуриб юборасиз.
Учинчи нозик жиҳат: Сиз буни англашингиздан қатъи назар, нима ҳақида қайғуриш фақат ўзингизга боғлиқдир.
Бепарво бўлиш туғма хислат эмас. Аксинча, одамзод ҳамма нарсага қайғурадиган мавжудот. Бунинг учун шляпаси ўртоқлариникидан бошқача рангда бўлгани туфайли хархаша қилиб йиғлаётган болакайни тасаввур қилиш кифоя. Нима дедингиз? Бу табиий ҳолат.
Ёшлигимизда ҳамма нарса кўзимизга янги ва ҳаяжонли, аҳамиятли кўринади. Шунинг учун ҳар қадамда жиғибийрон бўлаверамиз, ҳамма нарса ва ҳар ким ҳақида асабийлашаверамиз. Одамлар нима деркин, уларнинг кўзига қандай кўринар эканман, деган ўй билан яшаймиз. Ҳатто пайпоқнинг ранги, туғилган кундаги пуфакнинг шакли ҳаловатимизни ўғирлайди.
Вақт ўтган сари улғайиб, ҳаётий тажрибамиз ҳам ортиб боради. Умримизнинг олтин дақиқалари беҳуда сарфлангани, биз куйиб-пишган нарсалар тақдиримизга салмоқли даражада таъсир қилмаганлигини англаймиз. Ўгит ва насиҳатлари биз учун қадрли бўлган инсонлар ҳаётимиздан изсиз йўқолганлиги, бизни назарга илмаганларнинг қилиқлари охир-оқибатда фойдамизга ишлаганини тушуниб етамиз. Боз устига, инсонлар биз ҳақимиздаги бирламчи тафсилотларга жуда оз эътибор қаратишига гувоҳ бўлиб, асабни бузмасликка астойдил ҳаракат қиламиз.
Бора-бора қайғурадиган нарсаларни ақл кўзи билан танлайдиган бўламиз. Бундай ҳодисани одатда “улғайиш” деб номлашади. Яхши нарса. Ора-сирада унга амал қилиш фойдадан холи бўлмайди. Инсон чиндан-да қайғуришга арзийдиган нарсалар тўғрисида қайғуришни ўргансагина улғайган ҳисобланади. “Жосуслик” сериалида Банк Морленд шериги изқувар Макналтига айтганидек: “Қайғуриш керак бўлмаган нарса учун куйиб пишсанг, одатда мана шунақа оқибатга эришасан.”
Биз янада улғайиб, ўрта ёшларга етганимизда ҳаётимизда яна нимадирлар ўзгаришни бошлайди. Куч-қувватимиз камаяди. Сажиямиз кучаяди. Биз кимлигимизни яхши биламиз ва ўзимизни қандай бўлсак (айрим нуқсон ва фазилатлар билан), шундай қабул қилишни ўрганамиз. Энг қизиғи, мана шу ҳолат бизни турли кишанлардан озод этади. Энди дуч келган
