taqətdən düşürdü.
Eçso başqa çarəsinin olmadığını qəbul edərək qaranlıq sehri oyadan kəlmələri söyləməyə başladı.
“Zixan dif raxun set. Zixan dif raxun ruk raxas kimju.”
“Zixan dif raxun set. Zixan dif raxun ruk raxas fiyun yin mazatu.”
Bir anlıq durğunluq oldu. Sonra Eçso, ürəyinin əvvəlki kimi döyünməyə başladığını nəfəsinin qayıtdığını və ölümcül yorğunluğun yox olduğunu hiss etdi. Bu sanki dərin bir yuxudan ayılmaq kimi bir şey idi. Fərq onda idi ki, Qaranlıq Günəşdən istifadə zamanı yaşadıqları ona yuxu kimi gəlirdi. Elə bil həyata təhlükəsiz bir pəncərədən baxırdı. Çoxdandır dadmadığı bu ölməzlik duyğusu möhtəşəm idi.
Eçsonu örtən qara alovlar çoxdan qəfəsin ətrafını bürüyərək bir çox vidranın həyat enerjisini əmmişdi. Ayağa qalxıb qara gözləri ilə qəfəsə, sonra onu vidra cəsədlərinə baxdı. Elə bil baş verən hadisələr heç onun vecinə deyildi. Qəfəsdən çıxmaq üçün sıçrama sehrini işlədərək bir neçə addım kənarda qara alovlardan peyda oldu. Eçso daha bir sıçrama sehri ilə istədiyi yerə gedəcək qədər enerjisinin olduğunu bilsə də əyləncə xətrinə qalıb döyüşmək istəyirdi. Ardı kəsilməyən vidra sürüsü demək olar ki, hər yerdən gəlirdi. Qısa müddətdə tikilinin qapılarından axışan vidralar meydanı doldurmuşdular.
Məxluqların hücumunda heç bir nizam yox idi. Nə vaxt və necə gəldi hücum edirdilər. Sanki qorxu hissini itirmişdilər və tərəddüd haqda düşünmürdülər. Bir neçə hücum həmləsi ilə üstünlüyü ələ almağa çalışan Eçso, çoxalan cəsədlər ucbatından meydanın müxtəlif yerlərinə sıçramaq məcburiyyətində qalırdı. Bol işlətdiyi ağır sehrlər artıq onu yormağa başlamışdı. Təhlükəsiz bir yerə sıçramalı və mümkün qədər tez sınağı başa vurmalı idi. Ən məntiqli çıxış yolunun bu olduğunu bilməyinə baxmayaraq dayanmaq istəmirdi. Hətta özünə hakim ola bilmirdi. İşlətdiyi hər sehr, öldürdüyü hər məxluq sağ qolunu bəzəyən solğun qara zolaqları daha da tündləşdirirdi.
Daha bir neçə vidranın enerjisini çıxaran Eçso, qara alov topuna çevrilmiş yumruğunu var gücü ilə yerə vurdu. Çıxan səs gurultulu ildırım səsindən fərqlənmirdi. Meydan, getdikcə uzanan və genişlənən çatlarla birlikdə dağılaraq çökməyə başladı. Meydanı saxlayan sütunlar, mərkəzdən kənarlara doğru dağılmağa, meydanla birlikdə tikili də çökməyə başlamışdı.
3. Həqiqət yoxsa yuxu
Xəyal qurmaq istəyirəm
Yolsuz yolun qaranlığı
Qəlbsiz bədən sevgisini
Şiddətli gurultu səsi Eçsonu dərin yuxudan oyatdı. Özünə gəlməyi və uzandığı yerdən qalxmağı çox çəkmədi, lakin hər bir hərəkəti baş ağrısını daha da gücləndirirdi. Elə bil ürəyi beynində döyünürdü. Palçıqlı yoxuşdan səsin gəldiyi istiqamətə diqqətlə baxdı. Böyük şəhər xarabalığının bəzi tikililəri hələ də çökməkdə idi. Zehni o qədər yorğun və qarışıq idi ki, nə baş verdiyini heç cür xatırlamırdı. Yalnız yadına düşən bir neçə bulanıq hadisələr Oringen sınağı ərəfəsində olduğuna inandırırdı. Bəs sonra nə oldu? Baş ağrısı ilə yanaşı indi də zəhərlənmənin təsiri olan gözünə görünən qırmızı nöqtələr onu narahat etməyə başlamışdı.
Birdən daha çox şeylər xatırlamağa başladı və cəld əlindəki ləkəyə baxdı. Qaranlıq Günəş və onun qoluna yayılmış zolaqları həmişəkindən tünd görünürdü. İçindəki ümidsizlik dalğası daha da böyümüşdü. Yaddaşı bərpa olunduqca yuxu kimi də olsa həmin anları xatırladı. Möhtəşəm güc dalğası və hər bir məxluqu öldürdükcə artan qəddarlığını idarə altında saxlamaq düşündüyü kimi asan deyilmiş. Əslində çoxdandır ki, bu gücdən istifadə etmirdi. Müəllimləri ona bu idarəsi mümkünsüzə yaxın olan gücü passiv saxlamağın bir çox üsulunu öyrətmişdilər. İndi isə, hətta adi sehrdən istifadənin qadağan olduğu sınaqda Qaranlıq Günəşi azadlığa buraxmışdı.
Buludlar bir neçə yerdən seyrəlməyə başladıqca günəş ərazini daha yaxşı işıqlandırır, əsən soyuq külək, elə bil insanın içindəki sevinci dartıb qoparırdı. Eçso, Qaranlıq Günəşin təsiri altında olan zaman sıçrama sehri ilə özünü Sirenat təlim mərkəzinin bir neçə addımlığına atmışdı.
Təlim mərkəzinin tikanlı, hündür hasarı o qədər əzəmətli görünürdü ki, Eçsonun özünü çox cılız hiss etməyinə səbəb olmuşdu. Hasarın üzərindəki oxçular və bir çox nəzarətçi qülləsi təlim mərkəzinin hansı səviyyədə qorunduğunu yaxşı göstərirdi. Bildiyinə görə Sirenat təlim mərkəzi bütöv Azarın ən təhlükəsiz qalası sayılırdı.
Eçso hasarın şimal-qərb istiqamətinə toplanan nəzarətçi və döyüşçülərin təəccüb dolu baxışlarını gördü. Xarabalıqdakı uçquna nəyin səbəb ola biləcəyi haqda mübahisə edirdilər. Görünür heç kim ondan şübhələnmirdi. Nəhayət nəzarətçilərdən biri onu gördü.
“Sən kimsən?” deyə hasardan səsləndi.
“Mən Oringen sınağı…”
“Sən gecikmisən,” deyə nəzarətçi sözünü kəsdi. Üzünü aşağı tutub “Açın qapını” deyə göstəriş verdi. “Son iştirakçı da gəldi.”
Eçso bir nəfərlik dar qapıya yaxınlaşıb gözlədi. Bir neçə şaqqıltı səsindən sonra qapı açıldı. Qapını açan gənc döyüşçü ona maraqla baxaraq “Şəhərin niyə uçduğunu bilmirsən?” Soruşdu.
Eçso başını yellədi.
“Deyirlər meydana ildırım düşüb, görmədin? Sən ki yaxındaydın.”
Eçso heç nə bilmədiyini demək üçün ağzını açmışdı ki, ona tərəf qaçan gənc nakrini görüb dayandı. Bu onun təlim yoldaşlarından biri idi. Sonuncu sinfi bir yerdə təlim keçmişdilər və sınağa birgə başlamışdılar.
“Heç xəbərin var nə qədər gecikmisən?! Müşahidə heyəti çox narahatdı.” deyə gənc nakrin çatmamış deyinməyə başladı. Eçsodan bir neçə yaş kiçik, uşaq baxışlı gənc oğlan “Hamı elə bilirdi sən də ölmüsən,” deyib onu içəri salıb arxası ilə gəlməyini işarə etdi.
“Sınaqda ölən olub?”
“Braqlejin. Onun cəsədini şəhərdəki körpülərdən birinin altından tapıblar.”
Bir yerdə təlim mərkəzinin baş binasına yollanmışdılar. Daş döşənmiş dar küçələrlə hərəkət edərkən Eçso çölə tökülmüş insanların narahat pıçıltılarını və qorxu ilə analarına yapışmış uşaqları gördü. Burdakı
