–
Дип уйлаганмындыр үзем дә.
Ә күңелдә бар да иде бит ул
Сиңа әйтер җылы сүзем дә…
Еракларда яшәсәк тә, безне
Якынайта рухи якынлык.
Якынайта халык, халык зары,
Халык җанындагы акынлык…
Синең телгә шайтан төкергәндер,
Синең телгә тилчә чыккандыр,
Бу чаклы ук булмас идең, җорлык
Атнабайдан сиңа йоккандыр.
Майлап, җайлап тормыйсың син алай,
Авырттырып чагып аласың:
Кайчагында – чама белеп кенә,
Кайчагында – белми чамасын…
Шундый инде минем якташларым,
Шундый менә Солтанморатлар!
Солтанморат булмасам да, без бит
Синең белән шигъри братлар!..
Син дә, мин дә сүзгә саран икән…
Ә кемнәрдер әнә теттерә!
Шагыйрь бит ул бөтен алтын сүзен
Шигырендә әйтеп бетерә.
Серләребез сыя, Салават дус,
Гомергә бер серләшмәсәк тә…
Синең белән бер утырган идек,
Бер авыз сүз сөйләшмәсәк тә.
08.01.2010
«Яктылык эреп бара…»
Яктылык эреп бара…
Бүлмәмә сиздерми генә
Кара төн кереп бара…
Кара төн кереп бара…
Минем бу төнге дөньямны
Карага төреп бара…
Карага төреп бара…
Ятьмәләрен үреп бара,
Бәгырьне телеп бара…
Бәгырьне телеп бара…
Караңгыга күңелем дә,
Күзем дә күнеп бара…
Акка кара белән…
Мин яшим йөрәгемдәге
Бетмәс яра белән.
Мин шул яралы килеш тә
Дөрләп яна беләм.
Авыр чакта тешләремне
Кысып түзә беләм.
Кирәк булса, агымнарга
Каршы йөзә беләм.
Суксам, сындыра беләм мин,
Тотсам, өзә беләм!..
Хәзер инде салкынны да
Өреп каба беләм.
Иманыма, максатыма
Тугры кала беләм.
Бу тормышның юлларыннан
Арып-талып барам…
Кайчак алга чыгам, кайчак
Артка калып барам.
Дөньяның бөтен хәсрәтен
Иңгә салып барам.
Адым саен гыйбрәт алып,
Сабак алып барам.
Иң мөһиме, үз юлымны
Үзем ярып барам…
Уңга-сулга тайпылмыйча
Алга бара беләм.
Йоласы шундый иде…
Элек авылга кайтулар
Вакыйга була иде.
Ул кайтулар йә