dəniz, bu nə səsdir?Dalğalar, daha bəsdir,
Gah qalxıb, gah endiniz,
Coşub-köpükləndiniz.
Ah, bir gilavar gələ,
Çoxdandır düşmür ələ.
Mən bağda səhər çağı,
Silkələdim budağı.
Var gücümlə bağırdım,
Gilavarı çağırdım:
“Mən anamın ilkiyəm
Elə bilmə tülküyəm,
Nə dələ, nə dovşanam,
Sözəbaxan oğlanam,
Xəzri, yat, gilavar, gəl!
Xəzri, yat, gilavar, gəl!”
Dəniz olsun düpbədüz,
Axşamacan suda üz…
Xəzərəm
Xəzərəm ay, Xəzərəm,
Mən Bakını bəzərəm.
Üzümlü bağlarını
Sahil boyu gəzərəm.
Körpünü bol saldılar,
Sinəmə yol saldılar,
Çinar-çinar buruqlar.
Boynuma qol saldılar.
Gözəl Pirşağı
Odur, bax gəlib maşın,
Uşaqlar, hazırlaşın!
Gözləyir səhər çağı
Sizi gözəl Pirşağı.
Bağçanız köçür bağa.
Dovşan! Çanaqlı bağa!
Orda da var yuvanız.
Qoy dəyişsin havanız.
Bildi ki, bağa gedir,
Sarı bülbül oxudu
Maşına yığdı Nadir
Bəslədiyi noxudu.
Gördü hamıdan qabaq
Oturub xallı pişik,
Ətrafına oyuncaq
Yığılıb yeşik-yeşik…
Odur, onlar çatdılar
Bağda qum təpəsinə.
Səslərini qatdılar
Ləpələrin səsinə.
Çərpələng
Uç, mənim çərpələngim,
Quyruğu rəngbərəngim!
Çox fırlananda dəydin
Quşların qanadına.
Sən günəşə baş əydin,
Qalxdın göyün qatına.
Mən olaydım çərpələng,
Göylərin qatındakı.
Görəydim, necə qəşəng
Görünür ordan Bakı.
Allahu Əkbər!
Mavi rəngli göylərin qucağında
Təzəpir nurlanır səhər çağında.
Göyərçinlər oyanır təzə-təzə,
Gah göyə uçurlar, gah da günbəzə.
Dolanırlar Təzəpirin başına,
Heyran-heyran yaşıl günbəz daşına.
Elə bil verirlər dünyaya xəbər:
Ya Allahu Əkbər, Allahu Əkbər!
Qoşa bulaq
Doğulmuşdu göy dağlarda
Bir yaz çağı əkiz qardaş.
Bəslənməyib qucaqlarda,
Ayaq açdı yavaş-yavaş.
Birdən axdı coşa-coşa,
Dayanmadı çöl-çəməndə
Şirin nəğmə qoşa-qoşa,
Gəlib çatdı Hacıkəndə.
Səs salaraq dağa, daşa,
Tarlalara axıb gedir.
Yol ötənlər cüt qardaşa,
Heyran-heyran baxıb gedir.
Şəlalə
Hacıkəndə gedən yolda
– Qayalıqdan bir az solda
Xoş nəğməli şəlalə var,
Heyran qalıb ona dağlar.
Kiçik bir qız ötəndə yol
Ona dedi: – Bir rahat ol!
Yorularsan dur, şəlalə.
Belə dedi gur şəlalə:
– Ay qız, mənə demə dayan!
Qarşı dağda şırıldayan
Şəlaləylə yarışırıq,
Coşqun çaya qarışırıq.
Ağənnə
Bir zaman Bədalanda
Ağənnə ana vardı.
Cəbhə üçün eyvanda
O, corab toxuyardı.
İşləyirdi cəhrəsi
Kənddə hamı yatanda.
Gecəquşunun səsi
Meşələrdə batanda.
Əvvəl darayıb yunu
O, salardı cəhrəyə.
Ana altı oğlunu
Göndərmişdi cəbhəyə.
Corab salanda yola
O, qalama-qalama.
Birdən dedi:
– Nə ola biri düşə balama.
Qoy düşsün kimə düşür.
O da balamdır mənim.
Səngərlərdə döyüşür,
Qalib gəlsin Vətənim.
Kür qırağında
Biz gəldik Sabirabada,
Bir ilk bahar düşdü yada.
O qış oxşayırdı yaza,
Qovuşmuşdu Kür Araza.
Bu yerdə bollu məhsul var,
Gəzib, dolaşdıq hər yanı.
Qoçaq məktəbli uşaqlar,
Becərib bağı, bostanı.
Bərələrdə üzüb çayı.
Seyr elədik biz o tayı.
Gəzdik çiçəkli Surrada.
Bağ-bağatlı Qruzmada.
Biz gələndə daha qışdı,
Pambıq çoxdan yığılmışdı.
Büllur
