берган – оромгоҳ тути.Момом шоҳтутига нигоҳбон эди,
Шоҳтут ҳам момомдай меҳрибон эди.
Унинг шохларида катта бўлдик биз,
Шохлардан нарёғи кўк осмон эди.
Тому боғчалари қирмиз, болалик,
Қўл-бет, ёқалари қизил, лолалик,
Биз ҳам шу шоҳтутнинг меваларидай
Ранг олиб улғайдик теварагида.
Бари бир кечада бўлди-ку тамом,
Бизни ташлаб кетди Ойбиби момом.
Кўрдик бу дунёнинг бўшаганини,
Шоҳтутнинг бир тунда букчайганини.
Кейин ариқларга сув келмай қўйди,
Буни биров билиб ё билмай қўйди.
Кейин шаҳарларга биз тарқаб кетдик,
Шоҳтут эмас, гўё биз қақраб кетдик.
Ою йиллар нима – тушдайгинадир,
Бошларингдан учар қушдайгинадир.
Энди келиб кўрсак – у азим шоҳтут
Бужмайган, кичрайган – муштдайгинадир.
Дарахт ҳам тирикдир одамзот билан,
Яшар, видолашар сўнг ҳаёт билан.
Мисли бир хотирот унут дунёдан –
Ўтиб бормоқдадир шоҳтут дунёдан.
Ойбиби момомнинг бетоб шоҳтути,
Бўлмиш гадойдан ҳам хароб шоҳтути.
Момомдан бизларга ёдгорлик эмас,
Бу дунёда қолган оҳу воҳ тути.
НИГИНА ВА АФСОНА
Балки олти ёшдир, балки етти ёш,
Бир-бирини кўрса – кўзларида ёш.
Ўтар олти ойми, ёки етти ой,
Бир-бирин қўйишга тополмагай жой.
Бири учиб юрар мисли капалак,
Бири – шириндан ҳам ширин ҳандалак.
Ширмой кулчадайин икки қизалоқ,
Икки бойчечакдир, икки қизғалдоқ.
Бири Истанбулдан келар соғиниб,
Буниси Тошкентда кутар орзиқиб.
Оллоҳ кўнгилларга сеҳр бермишдир,
Шу мурғак жонларга меҳр бермишдир.
Тириклик боғининг мўъжизалари,
Янгроқ қўнғироғи, куй, жилғалари.
Ҳаёт китобидан гўзал фасона,
Бири Нигинадир, бири – Афсона.
Булар сўйлашсалар – ғунча кулгандай,
Худди фаришталар суҳбат қилгандай.
Дунё ишларининг бари – бир тараф,
Буларнинг соғинчли бағри – бир тараф.
Бир-бирини қўмсаб, интилиб яшар,
Шулардан ўргансин дўстликни башар.
МУТАРЖИМ
Н.Комиловга
Ҳижрон бўлди менинг ошу ғизом, ака,
Дил биландир доим баҳсу низом, ака.
Мен қалб десам – қирқ чайқалиб, қирқ қалқдингиз,
Ўз қалбидан ризою норизом, ака.
Ою йиллар доим шундоқ айқаш-уйқаш,
Бу дунёда ўзи йўқ интизом, ака.
Не бўлса ҳам юз ёшгача соғ бўлгайсиз,
Кўнгилларнинг таржимони, Низом ака.
«Она, тўплаб чиқса – бардошларингиз…»
Она, тўплаб чиқса – бардошларингиз,
Шунча йиллар тўккан кўзёшларингиз,
Еру осмон селу ёмғир, дўл бўларди.
Бир воҳани кўмарди сув,
Бир воҳани ғарқ этгувчи кўл бўларди.
Ажинларингизни
