чун сабр айлагай,
Ўзгаларга ул нечук жабр айлагай?
515 Улки гоҳи ғишт кўтаргай, гоҳи лой,
Бул дағи изҳори ботилликми, ҳой?
Гар ҳукмронликни қилсайди ҳавас,
Шоҳ деб эълон этарди ўзни, бас.
Не шаҳарларким эди аҳкомида,
Топди иймонин унинг айёмида.
Гар таассуб айлагайсен бул сабаб,
Сенда инсоф йўқ, ёрил, эй беадаб.
Ўлмади ул сен кабилар қаҳридин,
Не ўларсен, тотмадинг-ку заҳридин?
520 Айлама, эй жоҳилу ҳақношунос,
Ул буюкларни ўзинг бирлан қиёс.
Ул буюклик сенга келсайди агар,
Ўт олиб, бағрингда куйгайди жигар.
Кимки олгайди халофат бўйнига61,
Олгай эрди бори офат бўйнига.
Йўқ, осон эрмасди, токи танда жон,
Халқ юки бўйнингда турса ҳар замон.
ҲИКОЯТ
ҲАЗРАТИ УМАРНИНГ ХАЛИФАЛИКДАН ВОЗ
КЕЧГАНИ
Бир куни Вайс олдига келди Умар,
Дедиким, бездим халофатдин, етар.
Гар харидори топилса, бегумон,
Бир динор олтинга сотгаймен ҳамон.
Чун Увайс тинглаб бу сўзни, деди: бас,
Сен уни ташла, халос бўл шу нафас.
Йўлга от, бир кимса олгайдир уни,
Истаса, қўйнига солгайдир уни…
Тарқади, етди қулоқларга хабар,
Дўсту ёрон доду фарёд солдилар.
Дедилар: этма бу ишни, пешво,
Халқни сарсон айлама, баҳри Худо.
530 Салтанатни сенга Сиддиқ юклади,
Ҳар жиҳатни этди таҳқиқ, юклади.
Юз буриб, гар этмасанг фармонини,
Инжитарсен, ранжитарсен жонини…
Бу далил эгди Умарни мисли тош,
Бўйнига олди юмушни, эгди бош.
ҲИКОЯТ
ҲАЗРАТИ АЛИНИНГ ЎЗ ҚОТИЛИГА ШАРБАТ
СУНГАНИ
Ногаҳон бир кимса, бадбахти қазо
Урди тиғ, қонга беланди Муртазо.
Тутдилар шарбат, вале сўрди карим:
Қайда ул қонимни тўккан душманим?
535 Мен ичармен сўнгра, аввал ичсин ул,
Шарбатим ичса, менга ҳамроҳ бўлур.
Шул замон хоинга шарбат тутдилар,
Деди: Ҳайдар менга бермоқчи заҳар…
Муртазо дедики, ичсайди уни,
Мен Худо ҳаққи, аниқ айтгум буни.
Етмагунча жаннатул маъво анга,
Бўлмас эрди жаннатул маъво менга…
Душмани истарки, ўлсин Муртазо,
Муртазо унга биҳишт кўргай раво.
540 Душманига меҳру шафқат этди чун,
Бубакрга қаҳру кин этгай нечун?
Душмани деб шунчалар ғам чекди ул,
Бас, нетиб Аътийққа душманлик қилур?
То жаҳон тургай, топилмас ҳеч қачон
