İngiltere’de kanunun bükülmez eliyle geride bırakıldığını duyduğuna şüphe yoktu. Yine de, cesaret ve onur kavramlarını yüzyıllardır süregelen tek kaide geleneğine bağlayan bir Fransız olduğu için, gerçekten düello yapmak istemeyen bir beyefendinin görüntüsü onun için büyük bir alçaklıktı. Bu uzun bacaklı İngiliz’in suratına doğru korkak diye haykırıp haykırmaması gerektiğini ölçüp tarttı, bir hanımefendinin huzurunda böyle bir davranışın centilmence olup olmayacağını düşündü, tam o sırada Marguerite gülümseyerek araya girdi.
“Efendi Tony, size yalvarıyorum,” dedi nazik, tatlı ve ahenkli sesiyle. “Sizden arabulucu olmanızı istiyorum. Çocuk öfkeden patlayacak,” dedi ve azıcık sert bir iğnelemeyle “Sör Percy’ye zarar verebilir,” diye ekledi. Alaycı bir kahkaha patlattı; ne var ki bu bile, eşinin değişmez sükûnetini bozamadı. “İngiliz hindisi yine gününde galiba,” dedi Marguerite. “Sör Percy, en yüce azizleri bile kışkırtırken kendi öfkesini kontrol etmeyi başarır.”
Blakeney, her zamanki gülümsemesiyle kendisine karşı atılan kahkahalara katılmıştı.
“Bu çok zekiceydi bak, değil mi?” dedi, sakin sakin Vikont’a döndü. “Efendim, hanımım çok zeki bir kadındır. Eğer İngiltere’de uzun süre yaşarsanız, bunu siz de öğrenirsiniz.”
“Sör Percy haklı, Vikont,” diye araya girdi Efendi Tony, elini dostça genç Fransız’ın omzuna attı. “İngiltere’deki hayatını, onu düello yapmak için kışkırtarak geçirmen pek iyi olmaz.”
Vikont, bir anlığına tereddüte düştü, sonra sisin hâkim olduğu bu adadaki sıradışı onur kaidesini kabullenip hafifçe omuzlarını silkti, ağırbaşlı bir tavır takınıp:
“Ah, peki! Eğer mösyö bu durumdan memnunsa, ben de memnunum. Siz, efendim, bizim koruyucumuzsunuz. Eğer yanlış bir şey yaptıysam geri çekiliyorum,” dedi.
“Aynen, geri çekil!” diye araya girdi Blakeney, memnuniyetini gösteren derin bir nefes aldı. “Buradan uzaklaş bakalım, heyecanlı yavru enik,” diye de ekledi. “Tanrım, Ffoulkes, eğer bu genç Fransa’dan getirdiğiniz yüklerin bir örneğiyse, onları Kanal’ın ortasında bırakmanızı tavsiye ediyorum, yoksa bu konuyu yaşlı Pitt’le görüşmek ve kaçakçılığını yaptığınız yükler için kısıtlayıcı bir gümrük tarifesi çıkarmasını sağlamak zorunda kalacağım.”
“Aa, Sör Percy, yiğitliğin seni yanlış yönlendiriyor,” dedi Marguerite, cilveli bir tavırla “senin de Fransa’dan bir şey ithal ettiğini unutuyorsun galiba,” diye de ekledi.
Blakeney yavaşça ayağa kalktı, eşinin önünde büyük bir ciddiyetle ve özenle eğilip eksiksiz bir nezaketle:
“Tüm Fransa’nın en iyisini seçtim madam, zira zevkim mükemmeldir,” dedi.
“Korkarım ki yiğitliğinden mükemmel olduğu kesin,” diye iğneleyici bir cevap verdi Marguerite.
“Üstüme iyilik sağlık, canım! Mantıklı davran! Burnunun şeklini sevmeyen her küçük kurbağa yiyicinin, vücudumu iğne yastığı olarak kullanmasına izin vermem gerektiğini mi düşünüyorsun?”
“Tanrım, Sör Percy!” diye güldü Leydi Blakeney, tatlı bir şekilde kısaca reverans yapıp “Korkmanıza gerek yok! Burnumun şeklini sevmeyenler erkek değil,” dedi.
“Korkmak mı? Cesaretimden şüphe mi duyuyorsunuz, madam? Ben boşu boşuna büyüklük taslamam, öyle değil mi Tony? Bundan önce Kızıl Sam’le yumruklaşmıştım, adamın sonu iyi olmadı.”
“Aman Sör Percy,” dedi Marguerite, hanın eski meşe kalasları arasında yankılanan büyük ve neşeli bir kahkaha patlattı. “Sizi o halde görmeliydim. Hahahaha! Eminim ki çok tatlı görünmüşsünüzdür. Bir de… Bir de şimdi bakın, küçük bir Fransız gençten korkuyorsunuz. Haha! Hahahaha!”
“Hahaha! Hehehe!” diye katıldı Sör Percy gülüşmeye, büyük bir neşeyle. “Madam, beni onurlandırdınız! Ffoulkes, bunu gördün mü? Eşimi güldürdüm. Avrupa’daki en zeki kadını! Acayip bir şey, buna içmeliyiz!” Büyük bir heyecanla yanındaki masayı tıklattı. “Hey! Jelly! Çabuk buraya, be adam! Buraya gel Jelly!”
Herkesin keyfi tekrar yerine geldi. Bay Jellyband, son yarım saatte yaşadığı duygulardan arınmak için büyük çaba göstermişti. “Bir testi meyve kokteyli istiyoruz, güzel ve sert olsun, tamam mı?” dedi Sör Percy. “Zeki bir kadını güldüren esprileri iyice süslememiz lazım! Hahaha! Hadi acele et güzel dostum!”
“Hayır, bunun için zaman yok Sör Percy,” diye araya girdi Marguerite. “Kaptan doğrudan buraya gelecek ve kardeşim gemiye binmek zorunda, yoksa DAY DREAM akıntıyı kaçırır.”
“Zaman mı, hayatım? Bir beyefendinin her zaman, sarhoş olacak ve akıntı kaybolmadan gemiye binecek kadar zamanı vardır.”
“Hanımım, galiba genç beyefendi şu an Sör Percy’nin kaptanıyla birlikte geliyor,” dedi Jellyband, saygılı bir biçimde.
“Bu doğru,” dedi Blakeney. “Gelince Armand da bu güzel testiden içmek için bize katılır.” Sonra Vikont’a doğru dönerek “Sen ne dersin Tony? Züppe hazretleri de bize katılır mı? Ona uzlaşmanın şerefine içtiğimizi söyle,” diye ekledi.
“Şu bir gerçek ki siz çok neşeli bir grupsunuz,” dedi Marguerite, “Bu yüzden kardeşime başka bir odada veda edersem beni affedeceğinize inanıyorum.”
Buna karşı çıkmak münasebetsizlik olurdu. Hem Efendi Antony hem de Sör Andrew, Leydi Blakeney’nin o an kendilerine katılacak havada olmadığını hissetti. Çünkü kardeşi Armand St. Just’e olan sevgisi, çok engin ve aşırı dokunaklı bir sevgiydi. Armand kız kardeşinin İngiltere’deki evinde birkaç hafta geçirmişti ve ülkesine hizmet etmek için geri dönecekti, üstelik o sıralarda bu denli bir özverinin ödülü genelde ölüm oluyordu.
Sör Percy de eşine karşı çıkmadı. Bununla birlikte, her hareketine etki eden kusursuz ve biraz da aciz bir nezaketle, taverna kapısını eşi için açtı, dönemin usulüne uygun olarak çok makbul ve özenli bir şekilde başını eğdi; fakat eşi, odadan çıkarken ona kısa süren kısmen kibirli bir bakıştan fazlasını sunmadı. Muhteşem eşinin arkasından bakarken uçarı ve sersem Sör Percy’nin gözlerinde oluşan yoğun özlem, derin ve ümitsiz arzu dolu bakışı yalnızca, Suzanne de Tournay ile tanıştığından beri her düşüncesi daha keskin, daha nazik ve doğal olarak daha anlayışlı hale gelen Sör Andrew Ffoulkes fark etmişti.
Yedinci Bölüm
Saklı Bahçe
Marguerite Blakeney, gürültülü tavernadan çıktıktan sonra, loş ışıkla aydınlanan antrede tek başınayken daha rahat nefes alıyor gibiydi. Derin bir iç çekti; bu, tıpkı sürekli kendine hakim olmanın ağır yükü altında ezilmiş birinin iç çekişi gibiydi. Yanaklarından birkaç damla gözyaşının süzülmesine aldırış etmedi.
Dışarıda yağmur durmuştu; fırtına sonrasında hızla hareket eden bulutların arasında parlayan güneşin soluk ışınları, bembeyaz güzel Kent kıyısını ve Admiralty iskelesinin etrafında kümelenen düzensiz eski
