YÜREĞİME AŞK DÜŞSÜN. Hilal Otyakmaz Aydin

      Dervişdeki fenâ hâli, Rabb’i dışında var olan her varlığı yok etmesidir. Bu nasıl olur? Varlığını fakrederek olur. Efendimiz’in (s.a.s.) duası bunun içindir: “Ya Rab! Beni fakir olarak yaşat, fakir olarak canımı al ve fakir olarak haşret.”Âmin. Yüce Allah varlığımı yaratmasaydı yoktum. Sen istediğin için var oldum. O zaman neden hiç olduğumu unutuyorum? İnsan sürekli bu döngü içerisinde hiçlik seviyesini unutup kendisini dünyalıklarla baki etme hevesine girdiği için boş yerlerde ömrünü fenâ eder. Bedenini, azalarını asla kıymet bulmayacak yer, zaman, olaylar ve şahılar peşinde son buldurur. Bu sebeple fenâ makamı sadece Rabb’ine, Resul’üne (s.a.s.), mürşidine olur. Bu zamanla sadece Hakk’ta olur.

      Ruhlar âlemindeki ‘kün sırrında’ aşk vardı. Aşk varlıklara şahit oldu. Yüce Allah yarattığı kutsal varlık olan aşkı taşıyabilecek en değerli varlık olarak Efendimiz’i (s.a.s.) seçti. Kalû belâda var edildiğin özüne dünyada dönüşün aşkın sırrına vakıf olman ile olacaktır. Aşk senin yardımcındır. O sana yoldaş olarak verilmiştir. Onu iyi tanı, sen ona yoldaş ol. Kişi tanımak istediği varlık için fedakârlıklarda bulunur. Sen de aşk için fenâyı bul. Fenâ makamının kapısı, penceresi çoktur. Sâlik seyrinde ilerledikçe Rabb’i ona bu perdeleri açar ve onu hayretlerde bırakır. Her bir kapı ayrı bir makamdır, pencereler hâlleridir. Yüce Allah bu ilimleri bilmemizi, yaşamamızı neden ister? Kendisini marifet ile bilmek, yaşayabilmek ve insanlığa yaşatabilmek içindir. Bu ilimleri bilmek değil yaşayarak hâl etmektir.

      Kul kalbinde Hak dışında var olan varlık putlarını, aklına Hakk’ın dışında gelen havatırları tamamen soyduğu, kendisini üryan bıraktığı zaman Rabb’i ona takva elbisenin parçalarını ve tamamını ilim olarak giydirmeye başlar. Derviş bu hakikatler için kendisinin dışında içinde var olan çokça diğer varlıkları ile sürekli mücadele eder. Sen kendini tek mi sanırsın? Senin içinde kaç tane daha senden vardır, düşünesin. Nefsinin, şeytanının, ruhunun, bedeninin hakikatlerini bileceksin ki takva elbisen kısa kalmasın, tamamlansın. İstikameti, tevekkülü, sabrı aşk ile sürekli, hiç durmadan iyice yoğur. Takva elbisen tamamlansın.

      Rabb’i kulunu fenâ hâli, makamı ile müjdeleyince kul dünyadaki yaşamına devam eder. Anadır, babadır, makam mevki sahibidir. Görünürde bunlara maliktir. Ama batında o kendisinde değil artık Hak’tadır. Her var olan Hakk’tan dolayıdır. Yüce Allah ise kulunu bu makamlara, kulun kendisini yok ettikten sonra var olduğu Hakk’ın adını yüceltmesi için getirir. Fenâ makamı beden ile tanıştıktan, halleştikten sonra ruha doğru seyrine devam eder.

      Burada aşk bahsinden bahsedilmiş iken dünyevî aşk var mıdır, kısaca bahsetmek gerektir. Yüce Allah aşk, sevgi, muhabbet kavramlarını yaratmıştır. Her var edilenin mahiyeti, hükmü, hakikati vardır. Yüce Allah bu varlıkları ruhlar âleminde insana yerleştirmiştir. Erkek ya da bayan âşık olduğu zaman kendisini âşık olduğu kişi yolunda fenâ eder ve acı olan sonlar ile karşılaşır. Çünkü ruhlar âleminde üflenen aşkın sırrı yanlış cihete çevrilmiştir. Yaratılan acizdir. Aciz, geçici olana aşk hakikatte Baki olan için emanet edilir. Aşk, muhabbet Hakk’ın kullarına Kendisine çevirmeleri için verdiği kutsal emanetidir. Bu sebeple yaratılanlara karşı duyulan bağ sevgidir. Aşk yalnızca Hakk’adır. Bağ kurulan her daim Hakk’tır. Bu hakiki aşkın sırrına adım adım vakıf olma, kulun ruhlar âlemindeki aslına dönüşüdür ve fenâ-yı ruha doğru ilerleme kat eder. Bu anlatılanların her bir adımı kulun tefekkürü ve acziyetidir. Rabb’ini merak eden kul, acziyet sıfatı ile yola düştükçe Rabb’i kulunu daha çok sever ve ‘Gel kulum, daha da gel!’