Leydi Muriel yüzünde tatlı bir gülümseme ile “İyi geceler!” deyip elimi sıktı ve adamı takip etti.
Boşluk ve yalnızlık duyguları içinde eşyamı taşıyacak olan arabaya doğru gittim. Paketlerimin benim arkamdan gönderilmesi talimatını verdikten sonra Arthur’un dairesinin yolunu tuttum. Sevgili arkadaşımın beni dostane karşılaması ve küçük oturma odasının rahat sıcaklığı ve ışığıyla içimdeki yalnızlık duygusunu kısa sürede unuttum.
Evinin loş ışıklı oturma odasına doğru yürürken “Gördüğün gibi oldukça küçük bir yer ama ikimiz için yeterli.” dedi. “Şöyle rahat bir koltuğa geç sevgili dostum. Dur sana bir bakayım. Biraz keyifsiz görünüyorsun.” deyip ağırbaşlı, profesyonel bir hava takındı ve “Sana ozon yazıyorum; yet. mikt. Toplumsallaşma, enerji kaybı için fiant pilulae quam plurimae: günde üç kere yemeklerde almalısın.”
Ben de hemen “İyi de doktor, Toplum günde üç kere alınmaz ki!” diyerek itiraz ettim.
Genç doktor umursamaz bir şekilde “Sen öyle san. Evde çim tenisi, öğleden sonra 3’te. Evde davul, öğleden sonra 5’te. Evde müzik (Elveston akşam yemeği vermiyor.) akşam 8’de. Arabalar saat 10’da. İşte bu kadar!” diye neşeyle cevap verdi.
Kulağa gerçekten de çok hoş geldiğini kabul etmek zorundaydım. “Buralı bazı bayanları şimdiden tanıyorum. Hatta içlerinden biri benimle aynı kompartımanda geldi.” dedim.
“Nasıl görünüyordu? Belki onu tanıyorumdur.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
