ҳам, ромчиларга ҳам ишонмасди. Аммо, ҳозир беихтиёр ўзини ромчининг измига топширди. Санамай пул берди. Кейин унинг лўлича жаврашларига астойдил қулоқ тутиб турди.
– Бургутнинг бачаси экансан, чумчуққа ўхшаб яшайсан, тартанак уясига илашгансан…
Ўша ёндафтарчадан, бизга таниш жумлалар. Жобирбекнинг кулгиси қистади: «Илон, чаён, тартанак, чумчуқ. Нима бало, ромчиси тушмагур, зоология ўқитувчиси бўлганми, дейман!»
Бир оздан сўнг машинада кетиб бораркан, ром тафсилоти ўта маънили экан, деган хулосага келди. Ёдимдан кўтарилиб кетмасин, деб ёндафтарчасини олди-да, сўзларини қисқартириб-қисқартириб, ўзи тушинадиган тарзда қоғозга тушириб қўйди.
Жобирбек бу бошқотирмадан бирор маъно уққанми, йўқми – билмадиг-у, аммо Акмал жиноят ишини очишда, калаванинг учини айни шу ром тафсилотларидан топгандек бўлди.
23
Акмал тергов ишларининг бориши ҳақида шаҳар ички ишлар бўлими бошлиғи майор Нурхўжаевни хабардор қилиб турарди. Бугун ҳам ҳар галгидек хонада уни майор Нурхўжаев, яна фуқороча кийимда икки киши кутиб туришган экан.
– Акмал Чориев. – Уни бояги икки нотаниш меҳмонга таништирди Нурхўжаев. – Мазкур жиноят иши юзасидан қидирув-тергов ишларини олиб бораяпти. – Акмалга юзланди-да: «қилинган ишлар юзасидан батафсил маълумот берсангиз», деди.
Акмал жиноят ишига оид тафсилотлар тиркалган папкадаги ҳужжатларни бир неча нусхада кўпайтирганди. Даврадагиларга биттадан тарқатиб чиқди. Сўнг сиз билан биз юқорида кўрган тафсилотларни бирмабир баён этишга киришди. Тинглагувчилардан ана у иккитаси бу пайт Акмал берган тергов ҳужжатларини синчиклаб кўздан кечирмоқда эди. Сиртдан қараганда, Акмал билан қизиқмай қўйишгандек, унинг сўзларига эътибор беришмаётгандек туюларди. Акмал бир оз хижолат тортди. «Эҳтимол, уларга халақит бераётгандирман», деб ўйлади ичида. Кейин ҳужжатлар билан яхшилаб танишиб олишлари учун имкон яратмоқ учун бир муддат сўзлашдан тўхтади. Бояги кишилар «нега тўхтадингиз» дегандек «ялт» этиб унга қарашди. Акмал сўзини давом эттириши лозимлигини англаб, воқеалар ривожини тўхтаган жойидан давом этди, меҳмонлар яна қоғозларга эгилишди.
Акмал бир пайтнинг ўзида ҳам ёзиб, ҳам суҳбатдошини тинглашга қодир бўлган қадимги юнон файласуфи Цицерон ҳақида ўқиганди. Ҳозир, шундай қобилият соҳиби бўлган анави кишиларни кўриб, ҳаваси қўзиди. Хаёлида: «Ҳойнаҳой миллий хавфсизлик хизматидан бўлишса керак!», деган ўй кечди.
Меҳмонлар тергов-қидирув тафсилотлари билан танишиб бўлишгач, ниҳоят ҳужжатлардан бош кўтаришди. Тўрда майор Нурхўжаевга яқинроқ турган, сийрак сочли кўзойнак таққани давра аҳлига бир кўз югуртириб чиқди-да, ҳаммага тегишли дегандек, ўртага савол ташлади.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию
