yakaladı ve doğru olan tek şeyi söyledi.
– Çünkü o olduğunu düşünüyorum.
Yaşlı adam dondu.
Yüzüne aynı anda o kadar çok duygu yansımıştı ki, Maria’nın bunları çözecek vakti yoktu.
Şok.
Korku.
Şüphe.
Anlamak.
Sanki sözleri onu geçmişe göndermiş gibi geri çekildi.
– Eğer bu doğruysa…
Yutkundu ve elini yüzünde gezdirdi.
– O zaman tehlikedesin.
Birinin gömmeye çalıştığı bir sır
Maria dondu.
Bu sözler sıradan, neredeyse sıradan geliyordu ama içinde her şey soğumuştu.
Artık hiçbir tehlike kalmamıştı.
Marcus elli yıldan fazla bir süre önce öldü.
Onu tanıyan herkes ya öldü ya da unutuldu.
Nasıl tehlikede olabilir?
Yaşlı adam, sanki istediğinden fazlasını söylediğine pişman olmuş gibi gözlerini başka tarafa çevirdi.
– Bununla ne demek istiyorsun?
Hemen cevap vermedi.
İlk önce dinleyen var mı diye etrafına bakındı.
Sonra yaklaştı ve fısıldadı:
– Marcus tesadüfen ölmedi.
Maria nefesini tuttu.
Konuşamıyordu.
Yaşlı adam yavaşça başını salladı.
– Bu bir cinayetti.
Duymaya hazır olmadığı gerçek
Maria başını salladı
HAYIR. HAYIR
Bu doğru olamaz.
– Ne? (Ne?)
– Bir kazada ölmedi.
Yaşlı adamın sesi sanki onunla değil de kendisiyle, unutamadığı bir geçmişle konuşuyormuş gibi donuk geliyordu.
– Bu bir cinayetti. Birisi onun ölmesini istiyordu.
Maria toprağın ayaklarının altından kaybolduğunu hissetti.
– Ama neden?
Yaşlı adam gözlerini kaçırdı.
– Bu kendi başınıza keşfetmeniz gereken bir şeydir.
Sonra sanki konuşma bitmiş gibi aniden ayağa kalktı.
– Şimdi git buradan.
Sonra Maria ayağa kalktı.
– Umut!
Bileğini yakaladı.
– Lütfen… bana daha fazlasını anlat.
İçini çekti ve yavaşça parmaklarını gevşetti.
– Yapamam. Zaten çok fazla şey söyledim.
Ve başka bir soru sormasına fırsat kalmadan o gitmişti.
Maria, figür kalabalığın içinde kaybolana kadar ona baktı.
Şimdi ne yapmalı?
Yalnız kaldı.
Düşünceler kafamda zonkluyordu.
«Marcus öldürüldü.»
«Biri onun ölmesini istedi.»
«Neden?»
Yaşlı adam gerçeği biliyordu.
Ama bunu söylemekten korkuyordu.
Bu hikayenin henüz bitmediği anlamına mı geliyor?
Birisi hala hayatta mı?
Tehlike ortadan kalkmadı mı?
Maria derin bir nefes aldı.
Artık bildiği tek şey geri dönüşün olmadığıydı.
Tüm gerçeği öğrenmesi gerekiyor.
Ne kadar korkutucu olursa olsun.
Bölüm 8: Geçmişin Anahtarları
Hatırlayan bir şehir
Maria hareket etmedi.
Gürültülü bir sokağın ortasında, insanlarla, arabalarla, seslerle, müzikle, her zamanki gibi devam eden hayatla çevrili, kafa karışıklığının farkına varmadan, içerideki her şeyin nasıl altüst olduğunu fark etmeden durdu.
Başım çınlıyordu. Yaşlı adamın sözleri içeride yankılanarak düşüncelerini toplamasına engel oldu.
«Marcus kazara ölmedi.»
«Bu bir cinayetti.»
«Biri onun ölmesini istedi.»
Maria nefesini sakinleştirmeye çalışarak gözlerini kapattı. Dünya farklılaştı. Sadece bir araştırma, kişinin geçmiş yaşamının arayışı gibi görünen her şey birdenbire farklı bir anlam kazandı; tehlike, gizem, hâlâ zamanın kalınlığı altında gizlenmiş olabilecek bir şey.
Rio’ya kendini bulmak için geldiğini sanıyordu ama şimdi fark etti: Beklediğinden çok daha fazlasını buldu.
Bu sadece geçmişe bir yolculuk değildi.
Bu bir cinayet soruşturmasıydı.
En kötüsü de katilin hâlâ hayatta olmasıydı.
Karanlığa giden ayak izleri
Maria derin bir nefes aldı, gücünü topladı ve yoluna devam etti.
Yaşlı adam gitti ama arkasında bir iz bıraktı.
Bir şeyler biliyordu.
Sanki
