Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

      Եւ քանզի մեղքերս նման են իրար,

      Ուրեմն եւ նրանց հատուցումներն էլ պէտք է որ նման լինեն իրարու,

      Իբրեւ միմեանց պատկերակից, միատեսակ եւ զուգակշիռ,

      Այս հասկացողութեան կրողներն են,

      Ուստի կարեւոր է խոստովանել եւ քողը վերցնել նրանց երեսի,

      Որպէսզի տեսնի փնտրողը նրան եւ ծանօթանայ,

      Քանի որ ջերմ սիրով չմօտեցայ ես ընկերոջս կարիքներին,

      Իրաւացի է, որ առաջին իսկ վտանգի պահին սառեմ տագնապած:

      Եւ որովհետեւ ես չսանձեցի ցանկութիւններս ապերասան,

      Ուստի եղկելուս արժանի է, որ կրում եմ կիզումն անզովանալի:

      Եւ քանի որ ես չսիրեցի աւետիսը լոյսիդ`

      Արդար է, որ ես կորստեան մէգի թանձր խաւարում խարխափեմ մոլորագնաց:

      Եւ քանզի խտրութիւն չդրի մանր ու մունր յանցանքների միջեւ, համարելով նրանք անվնասակար,

      Զազիր զեռունների խայթումներից խոցոտւում եմ արդ արժանապէս:

      Եւ քանի որ ես ձեռք չերկարեցի վտանգի մէջ վշտակրին օգնելու,

      Տեղին է, որ գարշ ապականութեան գուբին մատնուեմ:

      Եւ արդ, ո՛չ աստուածային քո գանձերից` չարիք,

      Ո՛չ քո լոյսի շողերից` խաւար,

      Եւ ոչ էլ քեզ ապաւինելուց սայթաքումներ առաջ կգան,

      Այլ ես ինքս` կորստեան որդիս գտայ այս բոլորը:

      Բազում անօրէն մեղքերս են, որոնք նիւթեցին այսքան բարկութիւն:

      Մոլորեցուցիչ իշխանի կամքին հնազանդելով` նրան թողի ես քո տեղն իսկական,

      Ըստ Գրքի յանդիմանութեան:

      Եւ քանզի յայտնի դարձաւ մարմնիս անդամների գաղտնիքն ու խայտառակութիւնը,

      Եւ երեսիս ընկաւ անվայելուչ ստուերն ամօթանքիս, ըստ մարգարէի առակի,

      Ինձ բոլորովին տգեղացնելով` մերկ, խայտառակուած պոռնիկի նման, -

      Ծագիր իմ մէջ լոյսը քաւութեան, երկնաւո՛ր արքա,

      Որպէսզի թոթափելով մեղքերիս փոշին,

      Աւետեաց ձայնը լսած,

      Բաբելոնից ետ դարձողների պէս,

      Հողից վեր կենալով` վերստին նստեմ,

      Եւ անսասան` յոյսիդ ամրութեանը հիմնուելով, ինչպէս Եսային է ասել,

      Նախնի մաքրութեամբ հագնեմքո բազկի զօրութիւնը կարող,

      Քո քաղցր փառքի մեծութեան համար եւ աստուածութեանդ ամենապարգեւ,

      Օրհնեա՜լ յաւիտեանս. ամէն:

      Տէ՜ր անոխակալ եւ երկայնամիտ, ներող, բարեգութ, հզօր, ողորմած,

      Ահա՛ ճշմարիտ են քո գործերը եւ դատաստաններդ խոստովանուած,

      Եւ որոշումներդ վկայուած են, ո՜վ ծածկութիւնների տեսանո՛ղ:

      Երեք երջանկայիշատակ երիտասարդների հետ,

      Որոնք

Скачать книгу