յարդարեցիր քեզ, ո՜վ բարերար,Եւ ինձ` պատրաստեցիր ամօթ ու պատկառանք:
Քեզ` փառք վայելչական եւ ինձ` նախատինք յարմարաւոր.
Քեզ` քաղցր յիշատակ եւ ինձ` մաղձ քացախեալ վերջում.
Քեզ` անլռելի բարեբանութիւն եւ ինձ` ողբ ու կոծ.
Քեզ` օրհներգութիւն խնկելի եւ ինձ` մերժումն ի բաց.
Քեզ` իրաւունք բազմարժան եւ ինձ` ամենավարան պատասխանատւութիւն.
Քեզ` փառք անճառ գովեստներով եւ ինձ` մոխիր լիզելու անարգական պատիժ:
Դ
Արդ, ընդունեցիր դու, ո՜վ անկշիռ սահման ընտիր բարութեանց,
Քոյիններից վեր առար կնդրուկներ ախորժանուշ` քեզ համապատասխան,
Իսկ ես ստացայ այստեղ բազում պարսաւանքներ սրանց դիմաց` կրկնակի բարդութեամբ:
Եթէ անբիծներն յանձն էին առնում այսպէս աղօթել,
Իսկ ես պարսաւի ի՜նչպիսի տողեր հիւսեմ ինձ համար,
Երբ քան բոլոր դժնաբարոներն առաւել վրիպեցի:
Անառակ ընթացքովն իմ ես մոլորուեցի որպէս վայրենամիտ,
Եւ հանդգնեցի իմ շրթունքներով երկրաւոր խօսքեր բարբառել:
Մոլի դարձայ անկասելի կերպով ամօթալի գործերի մէջ,
Փքուեցի եւ վերացայ ես, որ փոքր-ինչ ժամանակից յետոյ մահուան հողն եմ իջնելու.
Գոռոզացայ եւ բարձրամտեցի ես, որ տէրն իսկ չեմ հոգուս գրաւական եղող շնչառութեանը:
Ե
Ամբարտաւանացայ՜ փոշիս շնչաւոր,
Ամբարհաւաճեցի կաւս ձայնաւոր,
Հպարտացայ հողս անգոսնելի,
Դէպի վեր ելայ մոխիրս մերժելի,
Բազուկ բարձրացրի` բաժակս փշրելի:
Տարածուեցի առաւել, քան իբր վեհ,
Եւ իբրեւ հետ մղուած` դարձեալ ինքս իմ մէջ ամփոփուեցի:
Բարկութեան բոցով ցոլացա` տիղմս բանաւոր:
Իբրեւ անմեռ մի` մեծամտեցի, ես, որ չորքոտանիների հետ մահից եմ կառչած:
Այս կեանքի սիրոյն բացի գիրկս ես եւ դէմքիս փոխարէն քեզ թիկունք դարձրի.
Մտքիս թեւերով մութ խորհուրդների միջից սլացայ.
Անարատ հոգիս մարմնիս փափկութեամբ յաւէտ հիւծեցի.
Զօրութիւնն իմ աջ կողմի տկարացրի,
Իսկ ձախակողմիս ուժգնութիւն տալով` յաղթեցի նրան:
Հոգածութիւնդ իսկ տեսայ ինձ համար, – որն այստեղ գրել անկարող եմ ես, ու չպատկառեցի.
Զ
Վայրի հաւքի պէս սլացայ դէպի սովորութիւնն իմ վաղեմի,
Ինչպէս Ովսէէն Եփրեմի վերաբերեալ է ասել:
Աղօթավայրում ես այս կենցաղի զբաղումներով շրջանակուեցի.
Մտքիս երիվարը բանականութեան երասանակով ոտքի չհանեցի:
Հին չարութիւնների վրայ ես ինքս նորերն ստեղծեցի,
Եւ, ինչպէս Յոբն է ասում, անտանելի ծանր անուրներն ինձ վրայ ես ինքս ծանրացրի:
Ինքս ինձ սփածանելի արի անկարկատելի, ըստ Երեմիայի.
Եւ առակողի խօսքի համաձայն,
Անունն անգրելի մի վիժուածի պէս` մարդահամարից ջնջուեցի,
Եւ ըստ Եսայու` դաշտանաւորի զգեստի նման զազրելի դարձա:
Որպէս թրծուած խեցեղէն աման` աննորոգելի կերպով փշրուեցի:
Եդովմին ուղղած մարգարէական մեղադրանքների համաձայն, ե՛ս էլ
Անօրէնութեան սատակիչ չորրորդ չափն իմ ինձ պատրաստեցի:
Եւ սո՞ւտ կլինի, որ աւելացնեմ ես այդ բոլորին,
Թէ Մողոքի դիւանուէր վրանն անգամ առայ ես` դժոխքը ժառանգելու համար:
Երկնայինը լքած` ես ինքս էլ
