Ішімнен «Әумин» деп тұрмын. Бұдан бұлай әріптес ретінде ағамызды Ғабеке деуге көштім. Шынында да Ғабекең жастарға бұл жерде де жақын екен. Кафедраның аспиранттары мен жас оқытушыларының бұл кісіден ғылыми ақыл-кеңес алмағаны кемде-кем. Ғылыми жетекші, рецензент, оппонент ретінде солардың талайын ғылыми биік басқыштарға қарай жетектеді, солардың біреуі өзім. Есіме бір оқиға оралып отыр. Жұмагүл Әбсеметова деген бір аспирант қыз болды. Ғылымға икемді, қақ-соғы жоқ, ойындағысын бүкпесіз тура айтатын, ай- наласына жұғымды, тәрбиесі бар қыз екен. Оқуы бітті, енді көп ұзамай қорғайтыны белгілі болды. «Кафедрада бір орын бар екенін білесіз. Осы қызды кафедраға қалдырсақ қайтеді, Сіздің сөзіңізді профессор Ахметов жерге тастамайды, мен қолдайын», – дедім Ғабекеңе. Кафедра мәжілісінде Ғабекең ұсынысын дәлелді етіп жеткізді де, мен шамам жеткенше қолдап сөйледім. Бүгінде сол қыз 50-ден асты, докторлығын қорғайын деп жүр. Айта берсем мұндай мысал көп-ақ. «Жақсының жақсылығын айт – нұры тассын» деген ғой, шындықты айтсам несі айып? Бірде қонаққа шақырған бір үйде қазақтың көрнекті ақыны, әрі жазушысы Дихан аға Әбілевпен дастарқандас болып кездесіп қалдым. Менің КазГУ-дың тарихшысы екенімді ести сала:
– Сен Ғаббас Жұматовты танисың ба? – деп сұрады.
– Танығанда қандай, бір кафедрада қызметтеспіз әрі ол кісі менің студент кезімдегі ұстазым, – дедім сәл мақтанып.
– Өте мәдениетті, білікті, кішіпейіл жігіт. Маған жерлес. Әкесі де ғалым еді, қазақ тілінің диалектісін зерттеп, диссертация қорғады, Ғылым академиясында істеді, – деп Жұматовтар туралы Дихан аға мен білмейтін біраз мәлімет айтқаны есімде. Ағаларының қандай салада нендей айтулы іс тындырғанын, қарындасы мен інісінің бірі инженер, бірі дипломат болғанын да сол Дихан ағамыздан естідім. Егер, деп ойладым, әкесінен бастап, аға-інілеріне дейін қадірлі тұлғалар болса, Ғабекеңнің де қадірлі болмауға хақы жоқ екен-ау, үрім бұтағы да сол қадірлілер салған «қасқа» жолмен келе жатқан шығар?
Айтсам, айтқандай екен. Гүлнәр деген қызы медицина саласының ғылым докторы, оған жалғас Жайнар деген ұлы мен Майра деген қызы медицина ғылымдарының кандидаттары. Сірә, аналарының ықпалынан болса керек. Шешелері Раиса Мақашева тірі кезінде медицинаға көп үлес қосқан ірі маман болатын. Медицина ғылымының докторы деген дәрежеге, профессор деген ғылыми атаққа ие болды. Өмірден ерте озды. Жерлеу кезінде Ғабекеңнің көзінен моншақтар домалағанын байқап қалдым. Иманы жолдасы болсын жеңгеміздің! Қолынан дәм татып едім, әлі ұмытқаным жоқ. Ғаббас аға Жұматов бүгіндері күмбезі көкке шаншылған, аспанмен астасқан заңғар орда – әл-Фараби бабамыздың атымен аталған Қазақ ұлттық университетінің кіндік ғимаратының 13-ші қабатына жеткізетін лифтіге қарай ширақ бара жатады. Сонда Ардагерлер кеңесі орналасқан. Ағамыз сол ұйымның төрағасы.
Алла ғұмыр берсін, ардагер аға!
ӨШПЕЙТІН ОТ
