ЭЗОП. Хамидулла Абдуллаев
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу ЭЗОП - Хамидулла Абдуллаев страница 20
Севги беқиёс шафқатсиздир
Афлотун
–
Бекам меничақиртирган экансиз?
–
Ха, Эзоп хайрлашиш учун чақирдим сени.
–
Нега энди бекам, кетмоқчимисиз?
–
Кетаман, бу ақли паст эр билан яшайолмайман.
–
Ундай қилманг, хўжайиннинг ақли заиф эмас, хулқи заиф одам, у сизни қаттиқ севади.
–
Биласанми Эзоп, севги икки томонлама бўлсагина мақсадга мувофиқ бўлади, акс холда у азобу-уқубатга айланади.
–
Демак сиз уни севмас экансизда.
–
Афсуски шундай.
–
Биз қуллар севги нималиги хақида ҳеч нарса билмаймиз, шунинг учун мендан бирор-бир маслаҳат чиқиши қийин.
–
Нега ундай дейсан, қул ҳам севиб қолиши муммкин-ку.
–
Йўқ бекам у севаолмайди, борди-ю севиб қолса азобу-уқубатга дучор бўлади холос. Шунинг учун қуллар орзу-истаклар оғушида яшашдан сақланиши даркор, чунки у ўз истакларига ҳеч қачон эришаолмайди.
–
Ха, сен бечорага қийин эканлигини биламан, лекин на чора, олам ўзи шунақа яратилган.
–
Ҳақоратлар, калтаклашлар, нафақат қўл-оёғимни, барча хохишларимни ҳам кишанлаб ташлаган, биз бечораларнинг истакларимиз ҳам, фикрлашларимиз хамтоъбедир. Агар юрагини очиб кўриш имконияти бўлганида эди, бизларнинг юракларимиз ўша қаронғилик босган қулдорларнинг юрагига нисбатан порланган қуёшдек кўринар эди. Афсуски юракларимиз берк кўз билан кўриб бўлмайди. Бу халокатга махкум. эрк ўғирлаб эркини йўқотган кишилар жамияти. Бу жамиятда барча эрксиз барча бахтсиз шўр пешонадир. Меҳрини йўқотган кишилар тўдасидир. Қул учун севги ва меҳрнинг кераги йўқ, чунки у бировга меҳр кўрсатаолмайди, севиб қолиши эса азобу-уқубатдир. Қачонлардир эркинликни чинакам қадрлайдиган замонлар келади, ўшанда одамлар қулдорлик деган лаънати тузумни ғазаб ва хижолат билан эслайдилар.
–
Фикрлашинг кишини хайратга солади.
–
Рахмат сизга бекам, рахмдил аёлсиз.
–
Сенга нисбатан бўлган муносабатим ўзгариб, ўртамиздаги масофа қисқариб бормоқда, бу нима деганини биласанми?
–
Йўқ.
***
–