Λυσιστράτη. Аристофан

              Γυναίκες ρίχτε μιά ματιά·

      βλέπω μιά φλόγα και καπνό, σαν να ’ρχεται από φωτιά.

      (Παρατηρούν προς το μέρος της Ακροπόλεως).

      Όλες γρήγορα τρεχάτε! πέτα, πέτα Νικοδίκη

              πριν να κάψουν την Καλύκη–

      και την Κρίτυλλα οι φλόγες,–από νόμους φοβερούς

              κι από γέρους βρωμερούς.

              Αλλά φοβάμαι τώρα

      μήπως αργά εφθάσαμε και χάσαμε την ώρα.

      Να ’ρθω στη βρύσι για νερό πρωί-πρωί σηκώθηκα

              κ’ εσπρώχθηκα και χώθηκα–

      στο θόρυβο που κάνανε οι στάμνες και οι δούλες,

      που έχουνε στα πρόσωπα ζωγραφισμένες βούλλες.22

      Αρπάζω το σταμνί λοιπόν μη χάσω τον καιρό

              και φέρνω το νερό

              βοήθεια να κάνω–

      σ’ αυτές τις συνδημότιδες που καίοντ’ [εκεί πάνω.]

      Μου ’παν πως μερικοί, στραβοί από τα γερατεία,

              εκάμαν’ εκστρατεία,

      και ξύλα τρία τάλαντα κουβάλησαν βερειά,

              στων Προπυλαίων τη μεριά,

      λες και νερό για λούσιμο γυρεύουν να ζεστάνουν,

      κι ότι με λόγια  τρομερά φρικτές φοβέρες κάνουν

      τα παληογυναικάρια με τη φωτιά να ψήσουνε,

              και κάρβουνο ν’ αφήσουνε.

              Είθε [αυτό που λένε

      να μη γενή,] ούτε να ιδώ, θεά μου, να τις καίνε,

      τον τόπο και τους Έλληνας να σώσουν μόνο εκείνες

      απ’ του πολέμου τα κακά κι απ’ τις παραφροσύνες.

      Για τούτο, ω Χρυσόλοφη,23 [σ’ αυτή τη σκέψι εφθάσανε]

              και το ναό σου πιάσανε.

      Αλλά, ω Τριτογένεια!24 εάν φωτιά μεγάλη

      [προφθάση κι] από κάτω του κανένας άνδρας βάλη,

              μ’ εμάς να συμμαχήσης,

              [και συ νερό να χύσης.]

      (Εισέρχεται η Στατυλλίς καταδιωκομένη υπό τινος γέροντος,

      όστις την έχει συλλάβη εκ του ενδύματος. Ακολουθεί

      ο Χορός των Γερόντων και λαμβάνει θέσιν έναντι).

              Βρε άφες με!

      (Διαφεύγει των χειρών του Γέροντος και ενούται

      με τας λοιπάς του Χορού).