czego się teraz dowiem…
– Ale musisz wiedzieć, że był to jedyny sposób. Wiedziałam, że nie odpuści. Odgrażał się i bałam się, że faktycznie może zrealizować groźby. Nie mogłam do tego dopuścić. Poprosiłam kolegów Grześka z siłowni, tacy typowi wielcy faceci, żeby go trochę nastraszyli. Cała prawda. Trochę nim potrząsnęli i ostrzegli, że jak znajdzie się w pobliżu ciebie lub dzieci na odległość mniejszą niż dwieście metrów, tak go załatwią, że będzie musiał wyrobić nowe dokumenty… bo dentysta będzie miał problemy, żeby go rozpoznać po uzębieniu.
– Żartujesz? Nasłałaś na niego bandziorów?
– Nie bandziorów. Krzywdy by nie zrobili, to dobre chłopaki, ale z wyglądem nadmuchanych bicepsów. Kilku byczków mających prawie po dwa metry wzrostu. Opowiedziałam tylko tyle ile mogli wiedzieć, że znęcał się nad wami. Zrozumieli, o co chodzi, nie było problemu…
– Pewnie się wystraszył! – Baśka zaczęła się nagle śmiać, kiedy wyobraziła sobie całą sytuację.
– Bogdan to tchórz. Byłaś słabsza, mógł się wykazać, ale kiedy stanął na wprost kilku osiłków powietrze uszło z niego jak z dziurawego balonika. Groźby były bez pokrycia, ale o tym nie wie…
– Jesteś szalona, ale dziękuję.
– Nic nie zrobiłam poza tym, że chciałam sprawę doprowadzić do końca. Dobrze wiesz, jak trudno było innych przekonać, że to bandzior w białych rękawiczkach. Zawsze uśmiechnięty, chętny do pomocy… potrafił grać.
– Nikt w to nie wierzył… – przypomniała sobie rozprawę i zeznania świadków powołanych przez prokuratora. W oczach innych był wspaniałym i czułym mężem, ojcem, przyjacielem. Oczywiście dla rodziców był też najlepszym synem.
– Czasem pomagają tylko brutalne metody. A twój były jest właśnie w tej grupie. Rozmowa nic by nie pomogła.
– Wiem. Należy do gatunku ludzi, którym się wydaje, że pozjadali wszystkie rozumy.
– Typowy osobnik z narcystyczną naturą. Wszyscy mają usługiwać, on miał dobrze wyglądać, nie było ważne czy miał rację czy nie, wszyscy powinni się nim zachwycać. Z takimi ludźmi żyje się bardzo ciężko. Brak im empatii i zrozumienia, ale to chyba rodzinne. Jego matka też się podobnie zachowywała. Mam rację? – Kasia spojrzała z ciekawością na przyjaciółkę.
– To prawda. Dziwię się jak teść z nią wytrzymywał, w domu nie miał nic do powiedzenia. Ona rządziła, teść pracował, oddawał pieniądze, ona jeździła na wczasy z Bogdanem, do sanatorium… kupowała wszystko, na co miała ochotę. Niczym się nie przejmowała, a teść piąty rok chodził w tych samych zimowych butach. Kleił, bo się rozsypywały, ale ona nie widziała konieczności kupienia nowych. Kochała tylko siebie i swojego syna. Nasze dzieci nic jej nie obchodziły. Jak dała cokolwiek, nawet drobiazg, latami wypominała.
– Straszne, jak się tego słucha.
– Wiem, ale takim ludziom, żyje się bardzo dobrze, oni troszczą się tylko o siebie. Egoizm w najczystszej postaci. – Baśka zamyśliła się.
– Ładują akumulatory, jak kogoś zranią, dobrze się wtedy czują…
– Najgorsze, że niszczą innych i zupełnie ich to nie obchodzi, tylko po to, żeby samemu dobrze się poczuć. Nas niszczyli oboje. Mieli wsparcie w sobie, ja zostałam sama. Nie słuchałam rodziców jak mnie przed nim ostrzegali, przynajmniej do czasu, aż zrozumiałam, że mieli rację… ale wtedy było już za późno.
– Rodzice patrzyli na wszystko obiektywnie, ty sercem.
– Zauważyłaś, że prawdą jest to, co mówią o uczeniu się na błędach?
– To znaczy? – Kasia wstała i sięgnęła po papierosa, ale Baśka była szybsza i wyjęła jej pudełko z ręki
– Co robisz? Nie wolno ci palić. Przyzwyczaj się! – Schowała je do torebki – A co do twojego pytania. Nie wiem jak u ciebie, ale rodzice zawsze mnie ostrzegali, „nie rób tego, nie rób tamtego” a ja i tak musiałam przekonać się na własnej skórze, że mieli rację.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
