Ciemniejsza strona Greya. Э. Л. Джеймс

      – Och, Christianie, jakiś ty oficjalny – beszta go żartobliwie.

      Dołączają do nas rodzice Grace, państwo Trevelyan. Są pełni młodzieńczego wigoru, ale pod tymi maskami trudno określić ich wiek. Widok Christiana mocno ich raduje.

      – Babciu, dziadku, przedstawiam wam Anastasię Steele.

      Pani Trevelyan cała się nade mną rozpływa.

      – Och, w końcu kogoś sobie znalazł, to wspaniale, no i jaką piękność! No, mam szczerą nadzieję, że uczynisz z niego przyzwoitego mężczyznę – wyrzuca z siebie, ściskając mi dłoń.

      O w mordę. Dzięki niebiosom za maskę.

      – Mamo, nie zawstydzaj Any. – Na ratunek przychodzi mi Grace.

      – Ignoruj tę niemądrą staruszkę, moja droga. – Pan Trevelyan ściska mi dłoń. – Wyobraża sobie, że skoro jest taka stara, to ma nadane przez Boga prawo mówienia wszystkiego, co jej ślina na język przyniesie.

      – Ana, to mój kolega, Sean. – Mia nieśmiało przedstawia mi swego młodego towarzysza, który uśmiecha się do mnie łobuzersko. W jego brązowych oczach tańczy rozbawienie, gdy wymieniamy uścisk dłoni.

      – Miło cię poznać, Sean.

      Christian także ściska mu dłoń, bacznie się przyglądając. No nie, czyżby biedna Mia także musiała znosić jego nadopiekuńczość? Uśmiecham się do niej ze współczuciem.