Pchła. Anna Potyra

      – Ślub by przekreślił te marzenia.

      Rawska przytaknęła.

      – Więc Joanna Bader postanowiła zawalczyć o Łukasza. Trzeba przyznać, że miała asa w rękawie. A może po prostu chciała dopiec Marcie? No wiesz, jak by nie patrzeć, ta odebrała jej narzeczonego. Na pewno nie kroczyłaby lekko do ślubu ze świadomością, że jej przyszły mąż niedawno został ojcem. Bader mogła nawet liczyć na to, że taka informacja spłoszy rywalkę.

      – Wszystkie te hipotezy są prawdopodobne – zgodził się Adam – ale bez względu na to, która jest prawdziwa, nie wiem, w jaki sposób ta kobieta mogłaby skorzystać na śmierci Kosa.

      Iza wzruszyła ramionami.

      – Nie zawsze motywacja, jaka powoduje sprawcą, mieści się w granicach zrozumienia normalnego człowieka. Z korespondencji, jaką Bader prowadziła z byłym narzeczonym, wyłania się obraz osoby, która nie pogodziła się z obrotem spraw. Wciąż kocha Łukasza, a jednocześnie ma ogromne poczucie krzywdy.

      Lorenz chwilę wypróbowywał w myślach nową teorię.

      – Zabiła, żeby pomścić swoje cierpienie… – powiedział w końcu. – Uważasz, że to możliwe?

      – Ja tylko mówię, że kiedy kimś targają silne emocje, może popełnić czyny, o które by nawet sam siebie nie podejrzewał.

      – Sama powiedziałaś, że wciąż kochała Kosa. Gdyby chciała się zemścić, zabiłaby Martę. – Zmarszczył nos. – To nie ma sensu.

      – Masz zwłoki młodego mężczyzny i dwie kobiety, które go kochały. Być może nigdy nie znajdziesz w tym sensu.

      – Mówisz to jako psycholog?

      – Nie. Mówię to jako kobieta.

      Adam się skrzywił.

      – Czyli co?

      – Nic. Po prostu sprawdź ich alibi.

      – Ich?

      – Dwie narzeczone, dwa możliwe scenariusze.

      Lorenz nic nie odpowiedział. Zastanawiał się nad słowami koleżanki. Patrzyli na tę samą rzecz, a miał wrażenie, że oboje widzą inny obraz. Czy naprawdę percepcja kobiet i mężczyzn tak bardzo się różni? Iza brała pod uwagę hipotezy, które jemu nie przyszłyby do głowy.