Ten pomysł architekta sprawił, że szkło stało się czymś w rodzaju weneckiego lustra. Zablokowany na tarasie Elliott znalazł się po niewłaściwej stronie, był widziany, sam nie widząc niczego.
– Otwieraj! – zawołał ponownie.
Po chwili ciszy głos zza szyby wymruczał:
– Nie zapomnij, co ci powiedziałem: jestem twoim sprzymierzeńcem, nie wrogiem.
Nie mógł pozwolić mu odejść. Teraz chciał wiedzieć więcej. Nie widząc innego wyjścia, chwycił krzesło z kutego żelaza i z całych sił cisnął nim w szybę, która rozpadła się na drobne, błyszczące kawałeczki. Wpadł do mieszkania, zbiegł ze schodów, zajrzał do wszystkich pomieszczeń, a nawet wybiegł na ulicę.
Nigdzie go nie było.
Kiedy wrócił na taras, mały labrador, smutny jak sto nieszczęść, wył do księżyca.
– Będzie dobrze, piesku – rzekł, biorąc go na ręce. – Już po wszystkim.
*
W głębi duszy był jednak przekonany, że stanie się wręcz odwrotnie. Prawdziwe problemy miały się dopiero zacząć.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
