Szkoła żon. Мольер (Жан-Батист Поклен)

                                           W każdej chwili,

      Myślała, żeście może, panie, już wrócili;

      I co przeszło pod oknem naszem jakie zwierzę,

      Muł, koń, osieł, już ona za pana je bierze.

      Zawsze z robótką w dłoni! To dobrze mi wróży.

      Cóż, Anusiu, już jestem z powrotem z podróży:

      Cieszysz się z tego, powiedz?

                                           O, i owszem, panie.

      I ja też, że cię widzę, radem18 niesłychanie.

      Zdrowaś, widzę; buziaczek różowy i biały?