Niemand hoor of sien die ander nie. Die stil meerderheid wat maar net dag vir dag ’n eerlike bestaan wil maak.”
Samuel vee oor sy gesig. “Waarom stel niemand belang om hulle stem te wees nie?”
“Hulle het nie die geld nie. Politiek gaan oor twee goed ... mag en geld, maar ek dink deesdae gaan dit meer oor geld as mag. Mag sonder geld beteken nie meer veel nie. Wie wil met ’n septer in die hand, maar op ’n leë maag gaan slaap?”
“Maar die dag as hulle bakhand voor die kiesers kom staan, praat hulle oor vaderlandsliefde en demokrasie, werkgeleenthede en huise vir almal. Ná die verkiesing word dit eieliefde, tirannie, werkgeleenthede vir familie en napraters, en paleise vir ’n paar uitverkorenes.” Samuel skud sy kop stadig heen en weer. “No science is immune to the infection of politics and the corruption of power.”
“Dis jammer die mooie juffrou Green kan jou nie nou hoor nie. Sy sal dalk begin dink daar’s hoop vir jou. Dat jy nie so blind idealisties is soos jy klink nie.”
“Ek is nie blind nie; ek verkies net om te glo ons kan ’n verskil maak. Die stil massa moet miskien net harder begin fluister, hulle hoef nie eens te gil nie. Hulle fluistering sal genoeg wees, want dis die stem van rede.”
“Genoeg politiek vir een aand. Vertel my liewer hoe dit met my geliefde gaan. Dink jy sy het my gemis?”
“Ek is seker jy weet dit, want ek vermoed sy sê dit in al haar e-posse.”
Robert gooi sy kop agteroor en lag hardop. “So much for trying to keep secrets. Dink jy haar pa weet ons korrespondeer?”
“Ek dink hy het sy vermoedens, maar hy het nie genoeg bewyse nie.”
“Dink jy hy gaan ooit vrede daarmee maak dat ek sy dogter wil hê?”
“Wonderwerke gebeur seker nog, maar jy kan hom nie kwalik neem nie. Dis sy enigste kind en jou reputasie loop jou ietwat vooruit. En dan praat ek nie net van die vrouens nie. Hy weet ongelukkig genoeg van jou ander bedrywighede om bang te wees vir sy dogter se geluk en veiligheid.”
“Jy weet ek is nie meer so aktief nie. Dit gaan hoogstens nog oor ’n bietjie inligting uitruil. Ek raak ouer en het nie meer krag om weke lank op die vloer te slaap en slegte kos te eet nie.”
“So much for principles.”
“Miskien het ek net agtergekom daar’s dalk ander maniere om dinge gedoen te kry. Of miskien raak ek net sag in die kop.”
Samuel lag onderlangs. “Of in die hart.”
Robert sit vooroor met sy arms op sy bene. Sy oë staar na die houtvloer. “Ek begeer haar soos ek nie gedink het ek kan begeer nie en sal waarskynlik baie dinge prysgee as ek haar kan kry. Ek dink ek sal selfs vir jou kom werk, alhoewel dit hel op aarde sal wees, maar vir die voorreg om saans met haar in my arms te slaap, sal ek my siel verkoop.”
Samuel bekyk die man oorkant hom met meer belangstelling. “Jy’s ernstig.”
“Hoe lank is dit nou? Twee, drie jaar ... en my gevoel het nog nie verander nie. Ek het by tye gebid dit moet en by tye het ek dit met ander afleiding probeer besweer, maar vergeefs. Wat sê dit vir jou?”
“Dat jy in jou moer is.”
Robert kyk vraend op toe Samuel Afrikaans praat. “You’re screwed. Whichever way you look at it.”
“Dankie. Jy was nog altyd ’n goeie vriend en het nog altyd geweet wat om te sê.”
“Is jy ernstig as jy sê jy soek werk?”
“Ek het ’n werk, maar as dit al manier is waarop Pappa Elias my naby haar gaan toelaat, ja, dan soek ek hier ’n werk. Nie eens in Jozi nie, hier, waar hy ’n wakende oog oor ons kan hou. Ek sal hom waarskynlik dikwels in sy slaap wil versmoor, maar ek sal dit maar sien as deel van my straf vir alles wat ek dalk in my lewe verkeerd gedoen het.”
“ ’n Regverdige straf vir alles wat jy in jou lewe verkeerd gedoen het, sou waarskynlik gewees het om van haar te vergeet.”
“Vergifnis, my broer. Het jy nog nooit van die woord gehoor nie?”
“Hoe lyk dinge in Zim?” verander Samuel die onderwerp.
“Hoe dink jy kan dit gaan as baie mense nie eens meer die moeite doen om werk toe te gaan nie omdat dit hulle meer kos om by die werk te kom as wat hulle verdien?”
“Jou naamgenoot kan nie vir ewig leef nie.”
“Seker nie, maar soos hy nou aangaan, sterf die land voor hom.”
Robert staan op en strek hom uit. “Ek neem aan ek mag die gastekamer kry. Dit was nie my eerste keuse vir vanaand nie, maar nouja ...”
“Dis die veiligste keuse vir vanaand. Ek het Elias al sien skiet en ek het nie nou tyd om begrafnis te hou nie.” Robert raak aan Samuel se skouer toe hy agter die bank verbystap. “Ek ook nie. Jy moet versigtig wees.”
Samuel staan ook op. Hy blaas die kerse en lampe dood en stap kamer toe.
“Die lakens ruik na vrou,” praat Robert uit die gastekamer toe Samuel verbyloop.
“Ester Green het Sondagaand hier geslaap. Ek is jammer. As ek geweet het ek kry ’n gas, sou ek die bed skoon oorgetrek het.”
“Ester Green het in jou gastekamer geslaap?”
“Dis wat ek gesê het.”
“Was dit haar besluit of joune?”
“Moenie omdat jy belustig is, dink ons almal is nie.”
“Weet Ira jy probeer sy suster verlei?”
“Nag, Robert.”
Robert antwoord hom nie, maar toe Samuel hom sag hoor lag, skud hy sy kop en kan nie help om te glimlag nie. Dis goed om hom weer te sien, al bring hy nie goeie nuus nie.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
