tant Maatjie uit en kom hier, mannetjie!” ’n Stewige vuis om die kraag het hom by die voordeur ingehelp tot reg onder die sterk elektriese lig. “Wat is met jou gaande? Hoekom moet mense my bel om te waarsku my kind is dronk van die partytjie af weg? En waar is Elise?”
“Elise is by haar pa. Sy was nie saam met my nie. En ek is g’n dronk nie.”
“Maar besope genoeg om te kon verongeluk het. Jy hét te veel gedrink. Tant Maatjie sê jy het heelaand net daar by die kroeg gesit …”
“Na die hel met die ou vrou, Pa! Los my uit!”
“Met wie praat jy, mannetjie?”
“Ja, maar, Pa …”
“Wat is met jou aan die gang, Helgard? Ek ken jou nie so nie. Wat het gebeur? Het jy en Elise stry gehad?”
“Nee. Dis net uit.”
“Uit?”
“Uit. Af. Wat jy dit ook al noem. Daar is niks meer tussen ons nie.”
“Hoekom nie?”
Hy het gevoel sy kop wil oopbars; hy wou dit uitskreeu: Los my uit! Los my net uit! “Omdat sy ’n hoer is, dis hoekom.”
Daar was ’n kort stilte. “Helgard …”
“Ek probeer nie snaaks wees nie, Pa. Dit is nie snaaks nie. Sý sê sy was een … ses jaar lank … in Kaapstad se hawe.” Hy het die ongeloof en skok in sy pa se oë gelees. Toe grynslag hy. “Hou vas Pa se hart. Hier kom die grootste skok. Sy het die laaste twee jaar uitsluitlik op die Japannese bote gewerk, soos sy dit stel.”
Die ou man het bleek onder die elektriese lig vertoon. “Helgard, is dit die waarheid? As hierdie dronkpraatjies is …”
“Dis nie dronkpraatjies nie. Ek is aangeklam, maar nie só dronk nie. Al was ek ook totaal besope, sou my brein nie so iets kon uitdink nie. Ek vertel Pa net wat sy my vertel het.” Sy gesig het versomber. “Ek is jammer sy het. Ek is verdomp jammer sy het! Magtig! Hoekom het sy nie liewer haar mond gehou nie?”
“Is jy van jou sinne beroof? Dan sou jy met so ’n meisie gaan trou het sonder die vaagste idee …”
“Wat ’n mens nie weet nie, hinder jou nie, Pa. Ek bly jammer sy het my vertel. Waaragtig jammer …”
Hy het weggestap en sy pa het hom agternagestaar. Hy onthou hy het sy kamerdeur hard agter hom toegegooi en op die bed gaan sit … en gewens hy kon nog tien bottels brandewyn uitdrink.
Hy het eers die dag nadat sy vertrek het, gehoor Elise Vermaak is terug Kaapstad toe. Hy het geen kommentaar te lewer gehad nie. Net onwillekeurig gewonder of sy terug hawe toe is. Haar naam is nooit weer genoem nie, ook nie eens deur oom Jan of ta’ Vroeteltjie nie, en hy het ook maar die swye bewaar – sewe jaar al …
En vandag is sy terug.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
