jy dan nie dit maak my seerder as vir jou?
ek vertrou jou nie
onthou hoe heilig jy was destyds
hande gevou voor die bors
en gekruisbeen op die meditasiekussing
toe jy jou neerlê van self as bhikku moes betuig
(ek het die foto)
en die meester die simboliese monnikekleed
om jou skouers vou
met die koan in sy bloedswart kalligrafie op die rakusu
die lappiesdoek waarmee die ontlasting afgevee is:
ek onderneem om nooit weer kwaad te word nie
en nou gaan jy te kere soos ’n gegriefde kind
skop teen die deur
en poep in die sand
steur jou aan geen begrip van maniere
is opgeblase met hoogdrawende morele koliek
byt selfs die hand wat jou wil paai –
dink jy ek is mal genoeg
om daardie deur oop te maak
vir wyn en vir brood?
wie gee jou die reg
om links en regs te beledig en beswadder
om selfs hulle wat lief vir my is te wond?
ek ken die verweer (jou kont)
dat jy die sorgvuldig gevoude mantra
op die bus vergeet het, dat dit gesteel is
dat jy die lewensdraadverbintenis nie meer
kan herroep nie –
maar wat van die vermaning
so swart soos ou bloed uit die meester se vinger
as aanwysing?
jy dink jy kan jou alles aanmatig
omdat jy die lappiesjas van die digter dra
(op watter bus het jy dit gesteel, my bra)?
maar jou mooiwoordjies en kluitjiesgebak
val op dooie ore
jou oorwegings of skynbewegings van die gemoed
word nie meer gehoor en in aanmerking geneem
ek wéét hoe jy jou in daardie Anderkamer
in die anus bevrug
op soek na geselskap, op soek na ’n gehoor
sê jy
(die wyn en brood is vir die fees)
maar ook hulle sal hul van jou afkeer
of in ’n narrespel die gek met jou skeer
jy sê verniet jou potjiespoësie vir my op
(selfs wanneer dit teem oor die gewonde hart
wat teen ’n donker vonnis skop)
dit help nie jy vloek of fluit vir my
jou geflikflooi se vat is vir goed verby
jy wil nog jou stem laat hoor
ten spyte van die skande
argumenteer dat dit jou lot was
om my aan die lewe
en uit die kloue van verdubbeling te hou?
o ydel sot
(ek het die foto):
skryf jy dan vir my jou liefdesduif
as lewensbekentenis met ’n hand vol vere
op hierdie papier
wat ek onder die deur, hiér
na jou toe skuif
6.1
(“la république est une grande diversité avec des règles communes.”)
Vanwaar, vra jy my, die ewige duiwelse verdubbeling?
*Om die self vas te pen as vyand uit die weg geruim
al sy dit deur kansellering van die loskoppelende verkragtingsing
*Om aanspreeklikheid te ontduik
*Om verstarring op die slypsteen te vermy
*Om die gesprek risomaties aan die gang te hou
*Op soek na die legitieme meerderheid wat kan regeer, wette kan maak
*Om die spieël mis te kyk
en solangs solank ’n bekende gesig in die dood raak te loop: en te
Om, Om, Om, Om, Om, Om, Om, Om, Om
6.2
oplaas kan jy beweer
jy het die vervuiling van tweelinge
as dubbelsinnige dubbelgangers en spieëlmakkers oorleef:
Panus, Kamiljoen, Woordfoël, Buiteblaf,
Lasarus, Bian Tong, die lawwe Grafblom Blom-vent
en die ander Afrika Fuifgat Bibberbek alias
Ka’afir, Elefteria, selfs Swartgesig
en Beweborsie breytenbreytenbach
Stotterstok tot en met die tok-tok eenbeendanser ’k-sê
ammel ou ystergeraamtes in die sloot
die enigste één wat nog genoeg asem het
om lag-lag by te hou
en die ego te streel
asof sy ’n liefdeshonger long is
is my eie leeftefie:
is
