toe gaan die motorhuisdeur van Hein Malherbe oop en kom hy uitgestap. Indrukwekkend in ’n donkerblou hemp en kakiekleurige kortbroek. Onverwags woel iets onder Leah se hart. Haar buurman het blykbaar ’n goeie nagrus agter die rug, want die glimlag om sy lippe is kraakvars en sy oë helder en wakker.
“Goeiemôre.” Hy maak sy motorhek oop en kom nader. Sy oë talm langer as wat nodig is op haar, en die krieweling onder haar hart is weer daar.
“Môre.”
Toe sy blik geamuseerd afgly tot by haar kaal voete, onthou Leah dat sy steeds in haar slaapklere is. Die broekie is beslis te kort om geselsies met die buurman in te maak. En al het die stywe toppie ekstra ondersteuning, is sy seker dit laat nie veel aan die verbeelding oor nie. Gideon het nader gewaggel, en sy raap hom op sodat sy lyfie bietjie beskerming kan bied teen Hein se raaksien-oë.
Hy beduie na haar broek. “Daar is pap op jou pyp.”
Haar gesig begin brand. Sy kyk vervaard na waar hy beduie. Vee met haar hand oor die stuk All-bran sodat dit op die gras langs haar voete val. “Seker Gideon se ontbyt.”
“Het jy my gesoek?” Hy sit sy hande losweg in sy sakke.
Ag, flip, die man is sexy. Sy oë talm steeds op hare. Haar gesig raak nog warmer. Leah kyk eerder weg. “Nee. Hoekom sou ek dit doen?”
“Jy staan in my oprit. Ek het julle deur die kombuisvenster gesien en gedink jy het dalk hulp nodig.”
Hoekom sy nou skielik sy hulp nodig het nadat sy in die twee maande wat hy hier bly nog nie ’n woord met hom gepraat het nie, sal nugter weet.
“Ek het die koerant kom haal en toe die voertuig gesien.” Sy beduie na die beskadigde viertrek. “Ek het sommer gewonder hoekom die eienaar dit hier gelos het.”
Hy kyk vreemd na haar. “Dis stukkend en moet ingesleep word motorhawe toe.”
Sy vat Lika se hand. “O. Totsiens. Ons moet gaan regmaak sodat ons hospitaal toe kan gaan.”
“Ek sal ook later by die hospitaal inloer, ek wag net vir die insleepdienste.”
Oorbewus van sy blik op hulle toe sy wegdraai, kan sy net hoop hy kyk hulle nie agterna nie. Die kort slaapbroekie doen nie veel om haar agterstewe weg te steek nie. Toe tref dit haar wat hy gesê het. Sy swaai verbaas om na hom. En hy kyk hulle sowaar met ’n glimlag op sy gesig agterna. Sy verloor skoon die draad van haar gedagtes.
“Is dit jou voertuig?”
Hy frons liggies en kom nader. “Weet jy dit dan nie?”
Skielik maak sy besorgdheid en sy teenwoordigheid gisteraand by die hospitaal sin. Dis nie Mari wat hom trek nie, dis sy skuldgevoel, al was hy geensins verantwoordelik nie. En hier dink sy soos ’n swaap sy belangstelling is geprikkel.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
