sanatorium opgeneem, en sy broer het beheer oor sy sake verkry. Omdat Laura nie wettig met hom getroud was nie, het sy geen wetlike aanspraak gehad nie.”
“Die arme vrou! Wat het van haar geword?”
“Sy het blykbaar baie swaar gekry, maar later het dit weer beter gegaan. Ek sal jou miskien eendag die dokumentasie daaroor in Schoongelegen se biblioteek wys. Dit is baie interessant. Sy is in 1935 in Genève oorlede.”
Die klokkies in die teater begin lui; hulle sit hul koppies neer en beweeg terug na hul sitplekke.
Louise verdiep haar in die tweede helfte met sy donker sy wat dié betrokke produksie duidelik na vore bring. Hoewel die gehoor heelwat lag, veral vir die bediende, Despina, se manewales, word hulle ontstellend gekonfronteer met die feilbaarheid en verraad van die swakke vlees. Don Alfonso het ’n weddenskap met die jong mans aangegaan dat hul geliefdes nie aan hulle getrou sou bly as hulle weggaan nie, en dit word duidelik dat hy die weddenskap gaan wen. Selfs Fiordiligi, wat haar liefde vir Guglielmo so selfversekerd met ’n rots vergelyk het, weifel en val uiteindelik voor die romantiese aanslag van haar “Albaniese” minnaar, in werklikheid haar suster se vermomde verloofde. Die mans word geheel en al ontgogel. Aan die einde is daar sprake van vergifnis, maar dit is nie heeltemal duidelik wie by wie gaan uitkom nie, en die verhaal laat maar ’n wrang smaak in die mond. Die produksie, stem Louise en Ryk uiteindelik saam, was egter uitstekend.
Toe hulle uitstap, reën dit weer en Gerald wag met sambrele vir hulle by die teater se uitgang. Hulle stap af na die groot donkerblou motor en Louise sak genoeglik terug in die sagte sitplekke. Ryk gooi ’n kniekombers oor haar skoot. Wat ’n lewe, dink sy behaaglik, terwyl die voertuig stil-stil deur die nat strate gly. Rykdom is uiters verleidelik! Ryk staar by die motorvenster uit. Dit lyk nie of hy van haar teenwoordigheid bewus is nie. By die hotel klim hy egter uit en vergesel haar tot in die foyer.
“Dit was vir my ’n wonderlike aand,” sê sy opreg. “Ek waardeer jou gasvryheid ontsettend.”
“Ek het dit ook geniet,” sê Ryk. Anders as vroeër die aand, merk sy egter weer iets neerbuigends, meewarigs in sy houding op toe hy vir haar knik en terug na sy motor uitstap.
Louise sien deur die groot, nat foyervensters hoe Gerald spring om vir hom die deur oop te hou terwyl hy inklim. Sal ek jou ooit kleinkry, meneer Hofmeyr? wonder sy. Die een oomblik sjarmant en vriendelik, die volgende hovaardig en meewarig. Jou voet, besluit sy skielik vererg, ek sál my weg deur hierdie situasie en hierdie wêreld vind sónder dat jy my ontstel.
In haar kamer vind sy dat sy te opgewen is om aan die slaap te raak. Sy haal haar sketsboek uit, wat sy altyd as ’n soort terapie by haar hou, en begin met ’n potlood skets. Dit is Ryk Hofmeyr se fynbesnede gesig wat onder haar vaardige hande gestalte aanneem. Die swart krullerige hare om die gladde voorkop, die fyn geboë neus, ferm ken, mooi mond. Met die grys potlood op die wit bladsy kry sy dit reg om iets van die besonderse blik van die helderblou oë voor te stel. Toe die kop en skouers voltooi is, vind sy dat sy langsaan nog ’n gesig begin teken. Dit is ’n seunsagtiger gesig, tog veronderstel dit ’n groter gestalte, ’n blonde kuif wat oor die hoë voorkop val, ’n sagte lyn by die wange maar ’n sterk ken. Weer worstel sy ’n bietjie met die presiese blik van die oë. Terwyl Ryk Hofmeyr se uitdrukking een van geslotenheid, ondeurdringbaarheid, onpeilbaarheid is, is daar op Martin Lander se gesig ’n sekere welwillendheid, amper weerloosheid te bespeur.
Wat vandag ook al oplewer, dink sy terwyl sy die sketsboek wegpak toe die vaak haar begin oorval, dit is wragtig twee mooi mans wat sy ontmoet het – dit is vir seker. En twee teenpole: die een so deursigtig vriendelik en aangenaam; die ander kan haar lelik die joos in maak, maar tog ook baie sjarmant wees. Sy sug en maak haar oë toe.
* * *
Die volgende oggend sit Louise na ontbyt met haar bagasie in die foyer en wag. Sy hoop hulle het gereël dat iemand haar lughawe toe neem. Dit is wat sy afgelei het uit die aanwysings wat sy in Bloemfontein ontvang het, maar niemand het weer daarna verwys nie.
Sy sien ’n silwergrys Renault Scenic voor die hotel stilhou en spring verlig op. Dit is die lenige gestalte van Martin Lander wat uitklim. Sy gesig helder op toe hy haar sien. “Ek het sommer self gekom om jou lughawe toe te neem,” sê hy. “Hier is jou werkaanbod.” Hy druk ’n verseëlde wit koevert in haar hand. Dan tel hy haar tas en handbagasie op en begin uitstap na sy motor toe. “Kom, ons kan in die motor gesels.”
Dit neem skaars twintig minute van die stad na die Kaapse lughawe. “Ek hoor Ryk het jou gisteraand opera toe geneem,” sê hy. “Het jy dit geniet?”
“O, ontsettend; dit was wonderlik!” antwoord Louise.
“Die opera of die geselskap?”
Verbeel sy haar of is daar ’n tikkie norsheid in sy vraag? Kan dit wees dat Martin ’n bietjie jaloers is op sy baas – en dit oor haar? Hulle het mekaar almal gister die eerste keer ontmoet!
“Die produksie was fantasties, en Così fan tutte is in elk geval my gunsteling onder Mozart se operas; my gasheer was – ewe galant,” antwoord sy versigtig.
Sy kan sien hoe hy ontspan na die omsigtige, nie-oordadige antwoord. Hy draai sy kop heeltemal na haar sodat sy ’n bietjie senuweeagtig oor die verkeer word, en glimlag stralend.
“Maak oop die koevert, sodat jy kan sien of jy by ons wil kom werk,” moedig hy haar aan.
Sy sou verkies om dit in privaatheid te doen, maar sien nie kans om hom teleur te stel nie. Sy skeur die koevert oop en lees die uiteensetting op een bladsy. Die betrokke bedrae slaan haar asem weg. Dit is meer as wat sy ooit sou kon droom en die aanbod sluit ook ’n motor in. Dit is duidelik dat as Ryk Hofmeyr iets wil hê, hy nie baie dinge in sy pad laat staan nie.
“Die salaris is meer as wat ek sou kon droom,” antwoord sy eerlik maar versigtig, “maar ek wil darem net die hele opset met my ma bespreek. Sy is my beste raadgewer.” Na ’n oomblik stilte gaan sy voort: “Julle mag intimiderend wees, maar ek dink ek sien kans vir julle.”
Martin Lander flits weer sy skitterende glimlag na haar kant toe, en dié keer glimlag sy terug.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
