regverdiging vir die moorde op onskuldige Israeli’s beskou kan word … Wel, wat sal jy sê as ons gesê het: Goed, daar is gronde vir regverdiging. Maar die vraag is: As Jode vermoor word, soos nou gebeur, en daar breek onder die Israeli’s ’n vlaag van vergeldingsmesstekery en -aanvalle uit, sal ek dit goedkeur? Sal ek dit selfs aanmoedig? Ek sal nie. Ek sou sê dis verregaande, skandalig. Niks op aarde regverdig die sistematiese en opsetlike slagting van onskuldiges nie. Niks regverdig dit nie. Ek kan dit nie regverdig nie. Dit is tyd dat president Abbas nie net ophou om dit te regverdig nie, maar ook ophou om mense aan te hits om dit te doen. Hy sê hy wil meer bloed in Jerusalem sien vloei. Dit het tyd geword vir die internasionale gemeenskap en vir onbevooroordeelde mense om daardie onderskeid te tref. Hou op om moord te regverdig en hou op om moord aan te hits.”
Marc merk dat Natan gefokus sit en teken en sien dankbaar dat Yhoshi hier en daar ’n aantekening maak.
’n Vrouejoernalis, blykbaar van die BBC en persoonlik bekend aan die premier, wil ’n vraag stel. Die premier knik terwyl ’n effense siniese laggie om sy mond speel.
“Meneer die eerste minister, u sê u is oop vir internasionale intervensie. Ons verstaan dat die Amerikaanse minister van buitelandse sake, John Kerry, hierheen gaan kom. Hy sal heel moontlik sê dat u, meneer die eerste minister, die een of ander tyd na die onderhandelingstafel moet terugkeer. Wat sal u vir hom sê? En as u nie glo dat onderhandelinge die pad vorentoe is nie, wat is dan die uitweg?”
Die laggie raak ietwat sarkasties. “Hy gaan my nogal vrá om die onderhandelinge te hervat? Ek is die een wat daarvoor vra … Woon ons op dieselfde planeet, Liz? Ek vra dit dagin en daguit, op elke forum, in die Verenigde Nasies, in die Amerikaanse kongres, in Israel, in Jerusalem, in Tel Aviv. Ek het dit nog nie in Nepal gedoen nie, want ek het nie daar besoek afgelê nie. Ek het president Abbas gevra om onvoorwaardelike onderhandelinge onmiddellik te hervat. Op hierdie oomblik, terwyl ons praat, is ek bereid om hom te ontmoet. Ek het geen enkele probleem daarmee nie. Ek dink ons moet onmiddellik hierdie vlaag aanhitsing teen Israel stopsit asook hierdie aanvalle, hierdie moorddadige aanvalle op Jode. Die punt wat ek in my verklaring gemaak het, is eenvoudig. Ek is gewillig om hom te ontmoet, hy is nie gewillig om my te ontmoet nie. En jy vra my oor die hervatting van onderhandelings. Kom nou, kom by! Hierdie mense wil nie onderhandel nie en hulle hits geweld aan. Rig jou vraag aan hulle. En verstaan my mooi, ek praat nie van internasionale intervensie nie. Ek praat oor ’n voorstel wat gemaak is dat John Kerry en ek en koning Abdullah en andere moet ontmoet. Ek het geen probleem daarmee nie. Ons het dit ’n jaar gelede ook gedoen. Hoekom nie?”
“Is dit wat u wil doen?” vra die joernalis weer.
Die premier knik. “Dis een moontlikheid. Ek is tevrede daarmee. Ek is gewillig om dit te doen. Maar ek dink president Abbas moet ophou met sy aanhitsing. Jy het hom sien leuens vertel, infame leuens. ’n Onskuldige kind wat deur die Israeli’s tereggestel is. Nee, hy is nie onskuldig nie en hy is nie tereggestel nie. Dis ’n leuen. Hy het onskuldige mense probeer vermoor en byna daarin geslaag. Jy moet jou vrae aan president Abu Mazen stel. Jy kan hom nie sommer ’n vrypas gee nie. Om die waarheid te sê, die internasionale gemeenskap gee Abu Mazen voortdurend ’n vrypas, jare lank nou, maande lank, weke lank, dae lank. En as jy iemand wat geweld aanblaas ’n vrypas gee, dan hou hulle aan om geweld aan te blaas. En raai wat? Die geweld het onder die Palestynse jeug toegeneem en hulle gaan nou uit en vermoor Jode. En daarmee saam vermoor hulle die vrede.”
Toe sê die premier, wat tot in daardie stadium Hebreeus gepraat het: “Ek wil die volgende in Engels sê. Moenie my die reg ontneem nie. Ek wil graag ’n stokkie steek voor ’n paar van die dinge wat ek in die omgang hoor. Hierdie vlaag aanvalle is nie die gevolg van ’n gebrek aan ’n politieke horison vir die Palestyne nie. Israel loop die afgelope 95 jaar onder terreuraanvalle deur – 1920, 1921, 1936 tot 1939, die fedayeen-aanvalle, die intifada-aanvalle – dit het in der waarheid ’n hoogtepunt bereik gedurende die Oslo-vredesproses. En mense het gesê: Wel, dis omdat hierdie Israeli’s nie vrede wil hê nie. So wat was die gevolg? Die rede wat tóé gegee is vir die vlae tereur wat ons getref het, was dat daar vooruitgang met die vredesproses gemaak is.
“Nou sê hulle: Julle het terrorisme omdat daar nie vrede is nie. Nie een van die twee verklarings is waar nie. Hulle val ons nie aan omdat hulle vrede wil hê of nie vrede wil hê nie. Hulle val ons aan omdat hulle ons nie hier wil hê nie. As dit hulle frustreer, kan ek julle verseker dat die frustrasie sal voortduur, want ons gaan aanhou om hier te bly.
“Wat die Joodse nedersettings betref – dié terreur is nie die gevolg van die massiewe aanwas van nedersettings nie, omdat daar nie ’n massiewe aanwas van nedersettings was nie. En tweedens is daar ’n ander feit – en dié feite tel! Dis in werklikheid die moordenaars self wat verduidelik waarom hulle doen wat hulle doen. Hulle laat Faceboek-blaaie agter waarin hulle Palestynse aanhitsing in verband met die Al-Aksa-moskee aanhaal – ál die leuens wat aan hulle vertel word oor ons wat die moskee probeer afbreek of die status quo wil verander. Hulle haal dit aan as rede vir wat hulle doen. Dít is die dryfveer agter die huidige vlaag geweld. Ek is jammer, maar die ou modelle geld nie meer nie. Daar is ’n Palestynse poging om geweld aan te wakker wat gebaseer is op vals beskuldigings dat ons die Tempelberg verander. En nou ook op vals beskuldigings dat ons onskuldige burgers teregstel. Niemand sal dit glo nie. En ek verwag van ons vriende oor die wêreld heen om na hierdie feite te kyk en dit te sien vir wat dit is. Ek hoop dat hulle sal kans sien om hierdie Palestynse aanvalle te veroordeel en by Abu Mazen daarop sal aandring dat hy moet ophou met die aanhitsing en kalmte moet herstel.”
Netanyahu kyk oor die joernaliste heen en vra: “Nog iemand in Engels?”
Niemand versoek dit nie en hy gee ’n volgende joernalis kans om ’n vraag te stel.
“Die Amerikaanse minister van buitelandse sake het sy kommer uitgespreek oor die buitensporige gebruik van geweld waarvan sommige Israeliese veiligheidsmagte gebruik maak. U praat van ’n valse simmetrie, maar is u bekommerd dat u as gevolg hiervan die steun van sommige van u bondgenote kan verloor? En is u ook bekommerd daaroor dat u beheer kan verloor oor hierdie stad, wat u oënskynlik op die punt staan om te verdeel?”
“Nee,” sê die premier en skud sy kop, “ons gaan die stad geensins meer verdeel as wanneer mense ’n aandklokreël in sekere buurte en dorpe in Europa of Amerika instel waar stede by geleentheid in faksies verdeel is nie. So, moenie opgewonde raak nie. Moenie jou hoop die hoogte laat inskiet nie. Dit is punt nommer een.
“Punt nommer twee is – kyk, ons verwag dat eerlike, onbevooroordeelde waarnemers van wat hier aangaan, sal sien dat Israel presies die soort en mate van legitieme mag sal gebruik wat enige ander regering en sy munisipaliteite en sy polisiemag sal gebruik as hulle mense het wat gewapen met skêre, byle en slagtersmesse onskuldige burgers op straat probeer vermoor. Wat dink jy sal in New York gebeur as jy sien hoe gewapende aanvallers ’n groep mense bestorm en van hulle probeer vermoor? Wat dink jy sal hulle doen? Dink jy hulle sal enigiets anders doen as wat ons nou doen? Hulle kan miskien van ander metodes gebruik maak, maar hulle sal beslis nie minder kragdadig wees nie. Ja? En wat sal in Washington gebeur? En wat sal in Londen gebeur? En wat sal in Parys of Rome of Moskou of op enige ander plek gebeur? Natuurlik is hierdie beskuldiging van buitensporige geweld vals. Dis absoluut vals. Dis ook absoluut onregverdig omdat dit so duidelik vals is. Dus verwag ek regverdigheid. Ek verwag dat daar blaam sal wees as dit nodig is, maar nie andersins nie.”
’n Nota word aan die premier oorhandig wat hy vlugtig deurlees. “Hier’s ’n feit. Die hospitaal het ons nou in kennis gestel die besering van die voornemende Palestynse moordenaar is lig, maar die toestand van die jong seun wat hy aangeval het, is uiters kritiek. Dus kom die aanvaller sommerso lig daarvan af. En nogtans tref mense ’n vergelyking tussen die aanvaller en sy slagoffer. En nog erger, hulle beskuldig Israel daarvan dat hy in hierdie geval die skuldige party is. En dit is eenvoudig nie toelaatbaar nie. Julle weet, morele ondubbelsinnigheid is in dié stryd teen terrorisme van kardinale belang. Daar is niks wat terreur
