Nadat Eugene weg is, nooi Sarah haar om saam te stap.
Hulle loop eers deur die woonarea en Wida sien dat daar groot skuifdeure is wat na ’n geplaveide patio lei waar stoele en bankies van gegote yster, met donkergroen-en-wit gestreepte kussings, onder ’n groot skadu-afdak staan. ’n Bietjie verder aan is ’n swembad wat blink in die sonlig.
Wida wonder of sy saans hier sal mag swem wanneer sy eers hier bly. Dit sal baie gerieflik wees as sy nie gimnasium toe hoef te ry vir haar daaglikse tyd in die water nie.
“Suster kan binne of buite sit terwyl ek en Charmaine die drinkgoed gaan haal.”
“Kan ek nie maar saam met julle kombuis toe stap nie? Dit is mos die lekkerste kuierplek in enige huis. Ek is ’n Karookind. Dit is waar ons altyd op die plaas kuier.”
Wida sien hoe lekkerkry op Sarah se gesig kom lê. “Die saak is reg, suster. Kom saam met my.”
Hulle stap deur die woonarea, volgens oop plan ingerig met die eetkamer en kombuis wat daaraan grens.
Wida trek ’n stoel uit onder die groot, outydse houttafel wat in die middel van die vertrek staan, en gaan sit.
Sarah sê vir Charmaine aan om ’n melktert te sny en in bordjies te bedien terwyl sy ’n pot tee maak en dit saam met drie koppies en pierings tafel toe bring.
Sarah gaan sit aan die kop van die tafel en Charmaine aan die oorkant.
“Charmaine, dokter vertel my dat jy ’n jaar afgevat het om ’n studierigting te kies. Het jy ander beroepe ook al oorweeg of het jy nog altyd in verpleging belang gestel?”
Charmaine glimlag skamerig. “Suster, ek het eers gedink ek wil dalk onderwys swot. Toe het ek by my ou hoërskool gaan help.”
“Sy was assistent en het ook met die netbalafrigting gehelp,” las Charmaine by. “Die kind van my is baie goed in netbal. Suster, jy moet net sien.”
“Nè?” Wida glimlag en vat ’n hap van haar melktert.
Charmaine lag effentjies. “Ja, ek hou van netbal. Ek hou ook daarvan om met mense te werk, maar ek het agtergekom ek hou nie daarvan om voor mense te praat nie.”
Wida skud haar kop. “Dan gaan onderwys seker nie ideaal wees nie.”
“Dit is wat ons ook gedink het, suster,” sê Sarah.
Wida neem eers ’n sluk van haar tee. “En die belangstelling in die mediese wêreld? Waar ontdek jy dit toe?”
Sarah lyk verbaas. “Het dokter nie vir suster vertel nie? Hy het voorgestel dat Charmaine ’n maand gelede inkom na die praktyk sodat sy kan sien wat hulle alles daar doen, ingeval sy dalk ’n mediese rigting sou oorweeg. Ek is so dankbaar dat hy dit gedoen het. Toe daai gogga eers byt, het hy behoorlik gebyt. Sy het nou haar regte passie ontdek. Maar sy kan nie daar praktiese ervaring kry nie – sy mag net gekyk het wat hulle doen.”
Wida sit verwonderd. Die stroewe Eugene het hom sowaar oor hierdie meisie ontferm en by haar ’n droom vir haar toekoms gekweek. Dalk is hy anders as wat sy hom met die eerste oogopslag opgesom het.
Charmaine knik entoesiasties en haar gesig helder op. “Ek wil ook soos dokter vir mense help. Maar ek weet ek sal onder moet begin. Ek wil alles by suster leer en ek sal hard werk.”
“Natuurlik sal jy,” sê Wida en kyk Charmaine en Sarah om die beurt glimlaggend aan. “Ek weet sommer ons gaan almal baie lekker saamwerk.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
