met die prent van ’n Texas Longhorn daarop en sy veldskoene aan en ’n koppie koffie in die hand, het hy amper goed genoeg vir haar standaarde gelyk. Amper … as dit net nie vir die veldskoene was nie.
Wat het haar makeer?
“Hoe’s die walk of shame sover?” het hy agter haar aan geroep en gelag.
Met bene soos jellie het sy hom geïgnoreer en vinniger gestap. Sy het nie geweet waar om haar kop in te druk nie. Wat moet Dan se broer nou van haar dink? Sonder om om te draai het sy gemaak dat sy wegkom.
“Sê jy nie totsiens nie?” het die simpel vent geroep.
Vir die eerste maal in haar lewe het sy nie geweet wat om vir ’n man te sê nie. Hoe sal sy hom ooit weer in die oë kan kyk? Sy is seker daarna was almal in die gastehuis wakker. Sy het ’n taxi gebel om haar na die galery te vat waar haar kar nog gestaan het en gelukkig agterna nog nooit weer iets van hom gehoor nie. En vir haar vriendinne het sy nie ’n woord daarvan vertel nie.
Bianca dwing haar om op die video te konsentreer. “Die saal lyk soos enige ander saal. Mooi vloere, mooi kandelare, lekker spasie. Niks besonders nie,” probeer sy traak-my-nie-agtig klink.
“Jy soek nou na elke verskoning in die boek sodat ons die troue hier in Bloem moet hou, nè?” ruk Tess se stem haar terug na die voor die hand liggende probleem.
Bianca vat ’n groot sluk koffie en verbrand haar tong. Tess ken haar so goed.
“Hier ken ek die regte mense om ’n sukses van jou troue te maak.”
“Augustus wanneer ons gaan, is die asaleas en bougainvillea in blom. Dit gaan asemrowend lyk,” paai Tess.
“Hier is net soveel nice venues. Ek wil net die beste vir jou hê, Tess. ’n Muskietlose plek met lugreëling en so aan.” Bianca draai haar koppie om en om asof sy haar toekoms daarin kan sien, en sy wens sy kon. Daardie saal lyk eintlik regtig mooi, maar sy sien nie kans om alles vir die troue saam met Gideon reg te kry nie. Hy weet net hoe om haar knoppies te druk.
Gelukkig maak hy haar knieë nie lam nie! Bianca blaas verlig die sliert wat oor haar gesig val weg. Hy het wel mooi, sterk hande. En sy vrek oor ’n man met mooi hande. Veral as daardie mooi hand behoort aan ’n sterk arm met ’n duur horlosie aan. Maar Gideon Vermeulen is nie die tipe ou wat ontwerperspakke dra nie. Hy bestuur nie ’n maatskappy nie, maar ’n Ford-bakkie. Beslis nie haar tipe man nie.
“Gideon se plek is ’n beesplaas, ja, maar jy sien mos nou die onthaalsaal en klein kapel wat onlangs gebou is. Hy het tot chalets in die veld aangebring. Die plaas lê in die hart van die Waterberge. ’n Gedeelte van die plaashuis is onlangs in ’n gastehuis omskep. Van die gaste gaan daar bly, ander in die chalets. Jy sal sien dit gaan pragtig wees. Ek en Dan sal die eerste paartjie wees wat daar trou. Ons moet almal net so ’n week voor die tyd daar wees om alles eksie-perfeksie te kry. Komaan …” Tess se oë pleit.
Bianca blaas haar asem hard uit en val agteroor teen haar stoel se rugleuning. Sy kan net dink hoe die gastehuis se interieur gaan lyk. Een van daardie plekke wat mens rillings gee, seker met bruin lakens op die beddens om die kieme weg te steek.
Maar sy besef Tess gaan nie ophou vra tot sy haar sin kry nie. En diep hier binne wil sy eintlik vir Tess gee wat haar gelukkig sal maak. En dit is om op daardie stupid plaas te trou.
“Ag, hel tog. Oukei, maar as ek malaria kry en doodgaan, is dit jou skuld. En weet net, ek hang fairy lights aan enige opgestopte ding wat skeef na my kyk.” Sy sê dit met ’n knik om haar punt in te vryf. Vir haar vriendin sal sy oor kole loop, maar sy sal net moet uitpluis wat sy ’n week lank met Gideon Vermeulen gaan doen. “En ek bring sommer twee dates, nie die gebruiklike een nie,” terg Bianca. Om vir Gideon ’n boodskap te stuur, voeg sy in haar gedagtes by.
“Fantasties!” Tess gryp haar foon en begin boodskappe aan almal stuur.
“Jy skuld my.”
Tess glimlag vir Bianca en druk haar hand.
Dit beteken sy sal haar winkel vir ’n week in haar twee assistente se hande moet los.
Bianca kan haar kop net skud en lag. Sy moet erken dis vir haar lekker om Tess so gelukkig te sien. Wat sy omtrent Gideon Vermeulen gaan doen, weet sy nog nie. Om uit sy pad te bly sal die beste idee wees. As dit enigiemand anders was, sou sy die ou net een keer dik gevry en klaargekry het. Bianca glimlag heimlik. Nee wat, meneer Vermeulen sal nie weet wat om met haar te doen as hy haar in sy bed het nie.
Toe skok ’n gedagte deur haar lyf – sy was al in sy bed! As daar net ’n manier was om uit te vind wat sy daardie aand aangevang het, maar om hom te vra … dit sal sy nooit doen nie.
Gideon se foon vibreer in sy hemp se sak. Hy haal die lastige ding uit en lees die boodskap van Tess. Hy glimlag. Die troue gaan sowaar hier op sy plaas wees. Hy tik gou vir haar ’n boodskap terug dat hy nie kan wag nie.
Die volgende gedagte tref hom soos ’n skelm vuishou. Hy wonder of daardie sexy rooikopvriendin van haar saamkom. Natuurlik sal sy. Dan trou nie net met Tess nie, maar met haar lawwe vriendinne ook.
’n Bromgeluid klim uit sy keel toe hy aan die laaste keer dink wat hy vir Bianca gesien het. Haar lang kaal bene … aan daardie aand wil hy nie nou dink nie. Die volgende oggend het sy skaam, maar so sexy, met deurmekaar hare en skoene onder die arm by sy kamer uitgesluip.
Hy kon net lag.
Sou sy onthou het wat sy die vorige aand gedoen het? Verdomp. Dit beteken al daardie estrogeen gaan vir ’n week of wat sy plaas kom oorneem. Hy is seker vroue soos Bianca sal ’n man se hart vir ontbyt opeet. Sy is beslis nie die tipe meisie waarop jy ’n etiket kan plak nie.
Gideon skud sy kop.
Hy wonder of Bianca, soos hy, iemand is wat haar nie sal laat vastrek in ’n permanente verhouding nie. Dalk … Gideon lag. Dalk kan hulle mekaar na die troue vergesel? Dan hoef hy nie een van die bakvissies op Bela-Bela uit te vra nie, en hoef sy nie ’n vreemdeling vir ’n week al die pad na sy plaas toe te sleep nie. Dit klink … beheerbaar – sonder komplikasies. Hy is nou maar eenmaal ’n man wat daarvan hou om in beheer te wees. Maar terwyl sy hier is, sal hy dalk eers bietjie pret met dié prikkelbare, delikate blom hê.
2
Die Sondagmiddag voor die troue begroet ’n streep stertswaaiende brakke hulle buite Gideon se huis. Bianca huiwer voor sy uitklim. Sy kan nog steeds nie glo sy het haar laat ompraat nie. Die video van die saal en kapel het sy goed bestudeer. In haar verbeelding kon sy al redelik beplan wat waar sal moet staan. Sy het selfs op Modimolle ’n bloemiste en verhuringsagentskap gekry wat aan haar hoë standaarde voldoen.
Met haar een voet uit die motor, besef Bianca sy moes seker nie ’n wit langbroekpak aangetrek het nie, maar nou is dit te laat. ’n Sjokoladebruin Labrador is klaar besig om sy nat neus aan haar been af te vee.
“Wow. Dis ’n mansion,” sê Tanya toe sy uitklim. Sy staan nou hande op die heupe en staar na die huis.
Bianca rol haar oë. ’n Sandkleurige dubbelverdiepinghuis toring agter die groen grasperk. Tess was reg: die asaleas en bougainvillea is in blom. Bont blomtrosse hang in hellings langs die huis en op die werf. Dit lyk of die asaleas sommer wild hier groei.
By haar meenthuis in Bloemfontein het al wat ’n rododendron is, al van pieperigheid gevrek.
