dalk kon gebeur het. Daar was selfs nagte van stomende drome wat sy begin dink het dalk herinneringe was. En ’n vonk tussen hulle is daar beslis, maar vir haar eie beswil sal sy daardie vonk ignoreer. Daar kan tog buitendien niks van kom nie.
Hy is ’n boer, en sy is ’n sakevrou. Hy hou van die plaas en sy van inkopiesentrums. Meer verskillend kan mens nie kry nie.
Voordat sy hom kan antwoord, fluister hy langs haar oor: “Ek weet jy voel ook die vonke, Bene. Hoekom doen ons nie iets daaromtrent en kry klaar nie? Jy wil weet hoe dit voel en ek wil weet hoe dit voel.”
Bianca se asem jaag nou. Dat daar iets tussen hulle is, kan sy nie ontken nie. Haar borste beweeg op en af, die punte meteens kliphard vir hom. Die man se stem alleen sal haar na ongekende hoogtes dryf. Hoe hy dit regkry, weet sy nie. Hoe dit moet voel as hy aan haar vat, kan sy haar net indink … en hy het ’n punt beet. Sy voorstel is prakties. Iets wat sy kan waardeer, want sy is na alles baie prakties, maar sy het reëls, standaarde.
Soos om iemand te date wat niks van haar verwag nie, want dít het sy haarself lankal belowe, is al waarvoor sy kans sien. Nooit verraai sy ’n greintjie van haar innerlike nie.
“Ek weet nie … om mee te begin is jy beslis nie my tipe nie. Buitendien kan dit net awkward word, of hoe dink jy? Jou broer trou met my beste vriendin.”
Bianca hou Gideon se hand dop. Hy lig haar hand na sy mond en soen haar kneukels sag. Haar oë is nou vasgenael op sy lippe. Hulle is voller as wat sy onthou het. As hy so aanhou, gaan al die logiese redenasie nog uit haar kop verdamp.
“Net vir die week,” sê Gideon. “Ek en jy soek nie een na ’n vaste verhouding nie.”
Gideon slaan die spyker op die kop. Al wat sy kan doen, is knik. ’n Week is seker nie te onredelik nie.
“Dit is dalk die ideale geleentheid om van al die elektrisiteit tussen ons ontslae te raak. Dit gaan ons die hele week lank gek maak … jy weet ek is reg wat dit betref. Daarvoor hoef ek nie jou tipe te wees nie. Ek gaan jou nie vra om te trou wanneer die week verby is nie. Ek sal jou ma nie wil ontmoet nie. Volgende keer wanneer ons mekaar sien, kan ons maak of niks gebeur het nie … soos jy al die afgelope agt maande doen.”
Net om hom van haar ma te hoor praat laat haar stresvlakke styg. Maar miskien is hy reg. “Net vir die week?” vra sy om seker te maak dat hy niks agterna van haar sal verwag nie. Soos haar hart byvoorbeeld.
“Net vir die week.”
Bianca skreef haar oë. Hoekom nie? Daar is iets gerusstellends aan die feit dat nie een iets meer sal verwag wanneer die week om is nie. En dan kan sy haar nuuskierigheid dalk stilmaak oor die bosbrand in haar sodra hierdie man naby is.
“Oukei.” Toe die woord uit is, besef sy diep binne-in haar sy gaan dit berou. “Maar net as jy my uiteindelik vertel wat regtig daardie aand gebeur het. Anders kan jy daarvan vergeet.”
Gideon druk ’n weerbarstige krul agter haar oor in. “Nou goed dan, as jy moet weet.” Hy glimlag. “Eers was dit baie snaaks … jy het my in sirkels laat rondry.” Hy lag. “Toe besef ek jy kan my nie jou adres gee of wys waar jy bly nie. Ek wou Tess en Dan se aand nie bederf deur hulle te bel en te vra waar jy nou eintlik woon nie. Toe vat ek jou na die gastehuis waar ek die aand oorgeslaap het. Jy het self jou rok uitgetrek, my amper ’n hartaanval gegee met daardie sexy onderklere van jou. Toe belowe jy my jy gaan my aan die bed vasmaak.” Gideon glimlag breër en sy wenkbroue lig speels.
Wat? Bianca se wange is skielik vuurwarm. Dit klink soos iets wat sy dalk saam met een van haar kêrels in die Armani-pakke sou wou gedoen het, nie saam met dié plaasjapie nie.
“Ek het toe nie?” Sy vat aan haar nek.
“Jy’t gevra waar my das is. Gelukkig … of ongelukkig, dra ek nie dasse nie.” Gideon se borskas vibreer van die lag. “Toe jou kop die kussing tref, was jy uit soos ’n kers. Ek het jou toegegooi en op die vloer geslaap. Die einde.”
Bianca druk haar hande oor haar gesig. Sy kan nie glo wat sy gedoen het nie.
’n Laggie glip uit haar keel. “Ek is so jammer.” Haar lyf skud soos sy lag. “Sjoe. Wat kan ek sê? Na daardie petalje skuld ek jou sowaar.” Sy neem haar heimlik voor om nooit weer sjampanje te drink nie.
Sy hou haar hand na hom uit.
Hy skud dit.
“Deal. So hoe presies sal dit …” Bianca beduie met haar vinger tussen hulle, “werk?”
“So, Bene,” antwoord hy.
Met sy vingers in haar hare, gly sy lippe teen haar nek af.
Haar hart jaag vinniger toe hy haar rok se ritssluiter stadig aftrek. Hy vee die bandjies van haar skouers af.
Toe die rok op haar voete glip, dans sy oë oor elke millimeter van haar vel. Met sy wysvinger omlyn hy die tatoeëermerk van ’n swaeltjie wat teen haar ribbes afgeëts is.
Haar lyf ruk.
“Dis nuut.”
Bianca trek haar asem skerp in. Toe hy haar ’n paar maande gelede in haar onderklere gesien het, was dit nog nie daar nie. So hy het tog opgelet. Die idee wil haar laat glimlag.
’n Ondeunde glimlag trek ook om sy mond.
Dit laat die opwinding in Bianca se binneste opvlam. Wat doen die man tog aan haar? Haar kop draai asof sy op die rand van ’n afgrond staan. Sy wil aan hom ook vat, maar hy gryp albei haar polse stewig in sy een hand vas voordat haar vingers aan sy hemp se knope kan raak.
Gideon vee vlindersag met sy wysvinger teen haar nek af, tussen die gleufie van haar borste deur. Haar tepels druk kliphard teen die swart kant van haar bra. Dan gly sy vinger nog verder af.
Sy kyk gehipnotiseerd hoe sy vinger oor haar naeltjie gly en dan al teen die rand van haar broekie speel en op haar heup stop. Haar lyf pleit vir meer.
As sy net sy sexy hand kan sit presies waar sy dit op hierdie oomblik wil hê! Maar, asof hy haar gedagtes kan lees, verstyf hy sy greep om haar gewrigte. Dit lyk of hy haar kontoere in sy geheue vasbrand.
Bianca glimlag onseker. Die week gaan dalk beter wees as wat sy verwag het.
“Ek wil aan jou ook vat, Gideon,” sê sy asemrig. Sy moet net weet hoe hierdie man se lyf onder haar vingers voel.
Gideon lig haar hande bo haar kop. Met sy oë nog op haar lyf, praat hy: “Goed gespierd, minimum vet, goeie breedte tussen die heupbene.”
Wat?
Die volgende oomblik land ’n sweepslag van ’n hou op haar agterstewe.
“Argh!” snak sy na haar asem. Onverwagse hitte poel in haar onderlyf.
“Trek jou aan. Ek het gesien wat ek wou sien.”
“Maar …” Bianca het skielik nie woorde nie. Het hy haar so pas geklassifiseer soos ’n blerrie bees op ’n vendusie?
“Wat de hel, Gideon?”
Hy is klaar besig om haar rok op te tel. Hy trek die bandjies weer netjies oor haar skouers. Haar lyf smag na hom, en hy trek haar rok weer aan?
