Mądrości: „12 Nie dążcie do śmierci przez swe błędne życie, nie gotujcie sobie zguby własnymi rękami! 13 Bo śmierci Bóg nie uczynił i nie cieszy się ze zguby żyjących. 14 Stworzył bowiem wszystko po to, aby było, i byty tego świata niosą zdrowie: nie ma w nich śmiercionośnego jadu ani władania Otchłani na tej ziemi6. 15 Bo sprawiedliwość nie podlega śmierci. 16 Bezbożni zaś ściągają ją na siebie słowem i czynem, usychają, uważając ją za przyjaciółkę, i zawierają z nią przymierze, zasługują bowiem na to, aby być jej działem” (Mdr 1,12-16); „23 Bo dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka-uczynił go obrazem swej własnej wieczności. 24 A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą” Mdr 2,23-24 ).
Inną przyczyną upadku Rzymu, ściśle połączoną z obecnością w nim Zła, są prześladowania chrześcijan w Imperium w pierwszych wiekach naszej ery, konkretnie przez trzysta lat. Oczywiście ta przyczyna ma inny wymiar od tych ziemskich. Jest to przyczyna duchowa, która wyraża się w walce między dobrem i złem, dlatego wymyka nam się z postrzegania zmysłowego. Nieustannie jej tajemniczości ma ona jednak pierwszorzędny wpływ na upadek Imperium Rzymskiego. To ofiara i krew męczenników doprowadza do jego upadku. Należy jednak zauważyć przy tym jedną ważną rzecz, że upadek Rzymu nie oznacza jego zniszczenie totalne, ale pozostawia możliwość na jego odrodzenia, co dostrzegamy w dzisiejszej Unii Europejskiej. Imperium zła podnosi się ze zgliszczy, ponieważ społeczeństwo europejskie mu na to pozwala. Jego odrodzenie, jednak, nie oznacza, że jest ono zwycięzcą ostatecznym. Zło nie może zwyciężyć. Ostateczne i końcowe zwycięstwo należy do Boga i w konsekwencji do chrześcijan.
To, co obserwujemy w dzisiejszej Europie jest odrodzeniem się pogańskiego Imperium Rzymskiego, które zmierza w kierunku zagłady i śmierci. Podobnie jak upadło starożytne Imperium upadnie także Imperium Unii Europejskiej jeżeli nie nawróci się do Boga. Przed Europą są niestety tylko dwie możliwości: albo życie albo śmierć. Życie jeżeli się nawróci do Boga i śmierć jeżeli będzie podążać drogą szatana. Niestety z przykrością należy stwierdzić, że na dzień dzisiejszy polityka, prawa i moralność w Unii Europejskiej ukazują bez żadnej wątpliwości, że kroczy ona w kierunku śmierci.
Inną bardzo ważną przyczyną upadku Imperium Rzymskiego w IV w była „Wędrówka Ludów” czyli migracja plemion barbarzyńskich [43] . W sposób szczególny zagrożona była wschodnia część Imperium, a zwłaszcza Półwysep Bałkański przez plemiona Gotów, które dzieliły się na dwie grupy: zachodnią – Wizygotów i wschodnią – Ostrogotów. Przemieszczanie się Wizygotów było ściśle związane z tzw. wielką wędrówką ludów, która objęła znaczną część Azji i cały obszar Europy. Migracja tych plemion w roku 375 n.e. na terenach Europy wywołana była najazdem, ze strony Azji, koczowniczych plemion mongolskich zwanych Hunami, zmuszając podbite plemiona do migracji na zachód. W roku 376 n.e. Hunowie rozbili imperium gockie, co w konsekwencji, zmusiło ich do przesiedlenia się na obszar Cesarstwa Rzymskiego. W 378 n.e. wybuchło powstanie gotów przeciw Rzymowi, w czasie którego pod Adrianopolem (Hadrianopolis w Tracji) doszło do wielkiej bitwy, w której armia rzymska została przez nich rozgromiona. Po tej klęsce siły militarne Imperium nie zdołały się już w pełni odrodzić. Cesarzowi Teodozjuszowi udało się skłonić Gotów do powrotu na służbę wojskową, jednak już nie w charakterze poddanych, lecz sprzymierzeńców opłacanych przez państwo rzymskie. Ponadto, poprzez działania dyplomatyczne, udało się Teodozjuszowi, w pewnym stopniu, powstrzymać nacisk Gotów na wschodnią część państwa, lecz za cenę zezwolenia im na osiedlenie się na terenach iliryjskich.
Na przełomie IV i V w. n.e. Hunowie rozpoczęli inwazję na stepach węgierskich wywołując w ten sposób drugą falę migracyjną, tym razem ludów środkowoeuropejskich, które w roku 406 n.e. przekroczyły granice i zalały zachodnie prowincje Cesarstwa Rzymskiego.
W tej sytuacji jedyną polityczną linią obrony ze strony Rzymu było doprowadzenie plemion barbarzyńskich do wojny między sobą. Te posunięcia przyczyniły się w połowie V w n.e. do upadku imperium Hunów. Pomimo tego Cesarstwo Rzymskie wycieńczone długimi wojnami nie miało sił do odrodzenia się i jego władza ograniczała tylko do terenów Półwyspu Apenińskiego.
Wielka wędrówka ludów, czyli okres migracji plemion barbarzyńskich, a w szczególności Hunów i Germanów, na terytorium Cesarstwa Rzymskiego między IV a VI wiekiem, jest procesem, który radykalnie odmienił obraz kontynentu europejskiego:
pociągnął za sobą upadek cesarstwa,
wyznaczył koniec starożytności,
dał początek średniowieczu,
doprowadził do zmian etnicznych,
upadku i powstania nowych państw, niektóre z nich jak państwo Franków czy Germanów stały się podwalinami nowożytnych państw europejskich [44] .
Interesującą rzeczą godną do podkreślenia, która została już poruszono, jest fakt, że upadek Imperium Rzymskiego i starożytności jest związany z upadkiem pogaństwa i zarazem oznacza narodzenie się nowego porządku Europy zbudowanej na chrześcijaństwie.
Wpływ chrześcijaństwa na rozwój Europy
Tytuł bardziej poprawny dla tego rozdziału byłby „Wpływ wiary Judeo-chrześcijańskiej na rozwój Europy” . Dlaczego? Jak nie można mówić o Europie bez chrześcijaństwa tak też nie można mówić o wierze chrześcijańskiej bez judaizmu. Wiara hebrajska, jeżeli nie bezpośrednio, to na pewno pośrednio poprzez chrześcijaństwo ma wpływ na historię Europy. Dlatego uzasadnione jest w wielkim skrócie poznać historię narodu izraelskiego.
1. Historia narodu izraelskiego
Naród Izraelski, w porównaniu z innymi narodami świata czy Bliskiego Wschodu, jest młodym narodem, ponieważ jego początki notują się miej więcej 2000 lat p.n.e. Początki Starożytnej Grecji, cywilizacji chińskiej i indyjskiej sięgają 3200 p.n.e. Cywilizacja Sumerów powstała miej więcej 4000 tysiące lat p.n.e. Początki cywilizacji chińskiej datuje się na 5000 tysięcy lat p.n.e.
Jednakże fakt, że jest to naród młody, nie umniejsza jego ważności czy wartości. To, co czyni ten naród jedynym i niepowtarzalnym w historii cywilizacji świata jest to, że:
historię tego narodu znamy od początku i jest ona udokumentowana źródłami historycznymi, nie mitami, jak to często bywa w historii innych narodów;
powstał on z woli Boga i dla realizacji Jego planów;
jego początki są związane z osobą Abrahama [45] , który mieszkał w Mezopotamii w mieście Ur i był politeistą;
Abraham, który żył miej więcej 2000 lat p.n.e. był protoplastą Narodu Izraelskiego;
Abraham dał także początek pierwszej religii monoteistycznej po grzechu pierworodnym (zgodnie z przekazem biblijnym);
Izrael jest Narodem Wybranym przez Boga, ponieważ otrzymał od Niego podwójną misję do spełnienia; pierwsza to dawanie świadectwa w Jahwe – jedynego Boga; druga była związana z przyjściem Mesjasza.
