Песня пра Цімура. Carmen de statura feritate ac venatione Timuris. Андрэй Адамовіч

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Песня пра Цімура. Carmen de statura feritate ac venatione Timuris - Андрэй Адамовіч страница 14

Песня пра Цімура. Carmen de statura feritate ac venatione Timuris - Андрэй Адамовіч

Скачать книгу

яшчэ доўга і разышліся, толькі калі ўжо ўзыходзіла сонца. Увесь гэты час капітан Капейкін стаяў пад вокнамі кватэры і прыслухоўваўся, ці не размаўляюць госці пра яго альбо Цімура, але чуўся яму толькі раўнамерны гул.

      Калі Агата Кокс выходзіла з кватэры, пакаёўка, якая падавала ёй плашч, зрабіўшы кніксен, нахілілася і штосьці сказала на вуха. Порнаакторка вельмі здзівілася. Напэўна ж, пакаёўка ведала нешта пра Цімура, чаго не хацела казаць пры ўсіх.

      Наступнага дня Агата Кокс чакала Віталя Рыжкова і сваю былую аднакласніцу Марыю Пушкіну, якая скончыла філфак БаранДУ і цяпер працавала ў Варшаве майстрам па манікюры, у нейкім богам забытым раёне Варшавы – напрыклад, у Жалібожы.

      Агата чакала, бо вырашыла завязаць з відэа для дарослых. Па-першае, плацілі ўсё меней, па-другое, хаця дактарат па Хайдэгеры адвучвае мысліць пра штосьці апроч дазайну, яна ўсё ж пачала ўсур’ёз задумвацца, ці не выйсці замуж, каб нарадзіць маленькіх порназорачак. Праз гэта ўсё Агата ўладкавалася на тэлестудыю весці праграму «Першае спатканне». З героямі была праблема, таму яна і запрасіла Віталя і Пушкіну.

      Шоу здымалі для «ТВ Культура», і трэба было не проста паказаць прыдуркаватага мужчыну і жанчыну з доўгімі нагамі ў кадры, але і дадаць інтэлектуальнай праблематыкі. Таму замест павільёна выкарыстоўвалі кебабную. Агаце дагэтуль здавалася, што ўласнік – худы араб, які ўвесь час бурчаў штосьці ў гарнітуру, – так і не зразумеў, хто яны такія і чаго штотыдзень мікрафонамі кебабы акалочваюць.

      Уласніка папрасілі працерці стол, знялі некалькі планаў з кавалкамі лаваша на падлозе, а пасля пасадзілі араба на высокае крэсла, на якім ён працягваў бурчаць нешта па блютузе ў вуху. Кадры былі патрэбныя, каб нарабіць урэзак з іранічнымі тытрамі. Пра што гаспадар гаворыць, здымачная група не ведала.

      Пасля знялі сцэну, як Марыя Пушкіна ў сукенцы з прынтом марозіва уваходзіць у кебабную. Асабліва рэжысёру спадабалася, як дзяўчына мыском чаравіка адкідае з падлогі пад стол паперку з надпісам «Queen кебаб».

      – От гэта шавуха-рэалізм, – сказаў аператар. – Мы як бы паказваем антысанітарыю ў душы самотнага чалавека. А ён ужо замаўляе кебаб.

      – Што ж ты нясеш? – сказаў асвятляльнік. – Ты ж проста прывёў дзяўчыну ў нейкую сральню.

      – Гэта праўда, – сказаў аператар. – Але не была б яна галодная, яна сюды не прыйшла б.

      Марыя, якая добра чула ўсю гэтую размову, захацела збегчы, але Агата трымала яе за руку.

      – Давай, замаўляй, – сказала Агата сяброўцы.

      Марыя злосна паглядзела і на порназорку, і на здымачную брыгаду, і на араба за стойкай.

      – Мне на тоўстым цесце… – пачала яна.

      – Любіш тоўстыя? – запытала порназорка.

      Марыя збянтэжылася.

      – Тады на тонкім…

      – Любіш калі шаўрма доўгая і круглая?

      Марыя не вытрымала і, хоць сяброўка трымала яе за руку,

Скачать книгу