ЭЛ БААТЫРЫ, УЛУУ МАНАСЧЫ
ЖУСУП МАМАЙГА
Кадимки Манас тарыхын
Сайрап берген жаңылбай.
Сагынбай менен Саякбай,
Ааламда үч гений адам болсо,
Анын бири ушул Жусуп Мамай.
МАНАСЧЫ САГЫНБАЙ АТАНЫН
КЫЗДАРЫ БУРУЛБҮБҮ, ТОКТОБҮБҮГӨ
ЭПИТАФИЯСЫ
Манасчы Сагынбайдын кыздары,
Атасындай Манас айта баштады.
Күйөлөрү угуп ага таң калды
Жоолукту алып башынан,
«Аял киши да Манас айтабы»,
Кызыл камчы кыйнап сабады.
Манас сабын айта албай,
Кыздар ооруп жаман кыйналды,
Кыйналды да жашын төгүп ыйлады,
Аябай оор тагдырга тушугуп,
Аркы дүнөгө сапарлап жол алды.
Аяктан Манас айтып жаткандар,
Максатына жетип алгандыр
Бул ыр кыздарын эпитафияся,
Буулуккан кыргыздын эпитафиясы
Жана армандуу ырдын сабагы
Кыргызым эки таланттан кур калды.
Түшүнбөстүк, караңгылык жутуп алды.
БУЛБУЛДАР
Көрөт тура ысык сүйүүнү
Көзү сокур адам деле.
Жүрөгүндө жанар тоонун,
Жүзүн ачып таратып элине.
Көзү жок уча албаган ал булбул,
Жүрөгү ырга чулганган бир булбул.
Бир жаралып, Барпы акын,
Өчпөй турган отту, сууну ырдаган,
Ырдоодон такыр эле талбаган.
Кадыркул сынчы ачып берди
Барпынын Барпы акын экенин,
Өчүп калбас ыйык эмгегин.
Биз дайыма берилип окуйбуз,
Ал жигиттин жазган сонун эмгегин.
Бири сын жараткан сынчы Булбул,
Экинчиси ыр жараткан ырчы Булбул.
АКЫН МОЛДО КЫЛЫЧКА
Куштун төрөсү Буудайык,
Куттуу сонун чыгарма.
Бала чакта жаттаганбыз
Бактылуу жомок балдарга.
«Кандай адам жазды» деп,
Баш катырып таң калганбыз.
Эстен кеткис улуу жомок,
Эми деле таңданабыз.
ТОГОЛОК МОЛДОГО
Жазмачы жакка келгенде,
Баарын артка калтырган.
Урматталып тирүүсүндө,
Улуу акын деп аталган.
Педагог, агартуучу, философ,
Көп дастанды жараткан.
Дастанынан ыры көп,
Ырынан да жомогу көп,
Жомогунан тамсили көп,
Тамсилинен кошогу көп,
Арманы жок жараткан,
Айта берсе баары көп.
Калыс айтсак улуу акын,
Караңгыдагы шам чырак.
Бейпилдик чачып чыгармасы,
