жаза албайт.
А каргалар жашап жүрөт эркиндикте,
Кор болгондор жетеби ошол эркиндикке.
АЯЛГА
Аял, аял ачылышты чакырып,
Ал өзүнчө бул дүнөдө керемет.
Жандай качып жамандыктын өзүнөн,
Жашоодогу жакшылыкка кезигет.
Учурдагы чоң сүйүүгө жол ачып,
Улуулукка канат сермей баратат.
Көркөм дүйнө табиятты байытып,
Көөнөрбөгөн мейкиндерге алпарат.
ЖҮРӨК, БУЛБУЛ, АКЫН ЖАНА СҮЙҮҮ
Ашыктарды ашык кылган жүрөк болот,
Жүрөк-дарак, булбул кушу келип конот.
Куштун үнүн сүйүшкөндөр түшүнөт,
Купуя сырды акын ырга түшүрөт.
КЕЗДЕШЕМ
Талант деген бул эмне чынарбы?
Ал чынарга конуп турган шумкарбы?
Шумкар деген оңой менен карматпайт,
Колду сунсак учуп кетип каларбы.
Эч кимге билинген жок дарегим,
Жер кезип шумкарды издеп келемин.
Талант-шумкар кайда сенин элесиң?
Такыр мага бир кармата элексиң.
Ошол шумкар туулган жерде болбогун,
Аны издеп тыным албай жер кезем.
Ат арытып таап чыксам жол оңун,
Ал шумкарга туулган жерден кездешем
ЭНЕ СҮТҮ
Биз тааныган бир бала
Адашып кетти туманда.
Кар кычырап айлуу түндө
Жүрүү кыйын ызгаарда
Суук күчөп аязда,
Баланы издей башташты.
Жоголгон улан каякта?
Жокту издеп табышты.
Доктур берди дарыны,
Ал бербеди жардамды.
Чогулган жандын баары,
Таппай турду амалды.
Энеси көрүп баланы,
Жашын төгүп кайгырды.
Жаш баланын оозун ачып,
Аппак сүтүн тамызды.
Тоңгон бала тирилди:
«Амансыңбы эне!» -деди.
Жаадырап күлүп жайнайт,
Жаз элеси чачырайт.
«Адаштым сенден энеке.
Келдиңби менин энекем»
Жыргап күлүп шаттанат.
Жанында турат кең мекен.
Аяз, азап, баарын жеңген,
Эне сүтү ыйык экен.
Тоңуп калган балага,
Жан киргизип тирилткен.
Жаз айы анан жылмайды,
Жараткан берип жардамды.
Эне сүтү жаш баланы жаркытты,
Эне мекен ызгаарды кууп чыкты.
Арыда бийик тоонун башынан,
Аңгыча күн жаадырай башбакты.
КҮНӨӨСҮЗ КЕСИЛГЕН АДАМ
ЖАНА ААРЫ
«Түрмөгө кирбе ай, аары,
Сенин такыр күнөөң жок.
Кайта
