чал Элтерес,
Айтып берди көп баянды.
Бул сөздү угуп кары жаш,
Качканга алар камынды,
Арманын айтып кайгырды,
Аталар көзүн жаштады,
Ал жетпес жоону каргады,
Эр жеткен уулун жоктошуп
Энелери кошок кошушуп,
Эл журтка айтып арманды,
Энелер жашын тыйбады.
Эчкирип улам ыйлады.
«Ажал деген тигил жакта,
Арбак каптап келатат.
Болбогонду болтуруп,
Болумуш каптап келатат.
Алмай-телмей суюлтуп,
Арман каптап келатат.
Кыргыз эли жоголбогон,
Кылымдык эл болгон.
Ажыдаардан жашынып,
Алыс жакка качкыла!
Чымындай жаныңарды
Чыркыратып жоого бербей,
Аман сактап калгыла!
Алыс жакка качкыла!
«Жажут-Мажут» эл экен,
Жакшылыгы жок экен.
Карабай калың журтту,
Каптап кетеер сел экен.
Алоолонгон өрт экен,
Ажыдаары бар экен.
Тиши кылыч, заары от,
Тирүү кимдер калды экен?
Кара Тоону аркалап,
Кара башты калкалап,
Текши баарың чогулуп,
Теңир Тоого качкыла!
Шаарларга от коюп,
Ыйык журтту жоготуп,
Медресе мечитти,
Мерчемдүү жерлерди,
Баарысын тең кыйратып,
Текши баарын каратып,
Чал-кемпирди ыйлатып,
Эр жигитти сулатып,
Караан жылып келатат.
Кайрымы жок эч жанга,
Каапыр жылып келатат.
Ач калтырыпп баарысын
Ажыдаар келип жеп салат
Т екши баарың чогулуп,
Теңир Тоого качкыла!
Агайын эл жаныңарды,
Аман алып калгыла!
Катүгүн кыргыз жок болобу,
Карып калган чал ыйлайт.
Армандуу карап үй-бүлөсүн,
Ак жоолукчан келин ыйлайт.
Эртеңки күн не болот,
Элечекчен эне ыйлайт.
Капага батып солкулдап,
Кайың ыйлайт, тал ыйлайт.
Эне Сай менен коштошуп,
Өкүнүч айтып боздошуп
Долонбий көч көчүрдү,
Ыйык жерге сапар алып.
Кербендер сапар жөнөдү,
Ыйык жер Эне Сайда,
Алыс жакка бара албас,
Ат минип жүрө албас,
Кары картаң чал калды,
Кээ бир жаштар алардын,
Жанынан кетпей көз салды.
Кайгырып айтып арманды.
Караанын такыр көрсөтпөй,
Калың токой койнун аралады.
Көрүнбөй
