оюулган,
Аруу сөөгү коюулган,
Калдайган тоонун бооруна.
Каркырадай жол улап,
Келгис болгон убактар.
Кербен болуп токтобой,
Кетип калган замандар.
Андагы өткөн тарыхты,
Аңгемелеер жайым бар.
Айланайын туугандар.
Долонбийдин жазааты,
Нарында белге коюулган.
«Бараандуу адам өттү»– деп,
Баяндап аны кеп кылган.
Ошол бел унут калбаган,
Ойдо бекем сакталган
Долондун бели аталып,
Долон деген ыйык ат,
Доордон-доорго жаңырып,
Добулбас болот кагылып.
Ошол белден өткөндө,
Эзелки ата бабаны,
Эске сала кеткиле!
Башталмадан баян айтып,
Байыркыны так айтып,
Уят болуп жаратканга,
Унут кылып кетпегиле!
Эчаакы өтүп кеткенди,
Эске сала эстегиле!
Кужулдата баян айтып,
Куран окуй кеткиле!
Эселкиден кеп айткан,
Эскермеси дагы бар.
Бапырата кеп айткан,
Башталмасы дагы бар.
Эээ…эээй…байыркынын жомогу
ДОЛОН БИЙДИН ҮЧ УУЛУ
Мен силерге айттымбы,
Долон бийдин баянын.
Эми айтып беремин
Үч уулунун аянын
Анан анан токтобой,
Агылып мезгил өтүптұр.
Дайны чыкпай жоголуп,
Далай жылдар көчұптұр.
Бий орто жаш чагында
Бирге болуп эли менен
Көчүп кыштап белдерди,
Мелмилдеген суу кечип,
Мекендеди тоо жерди.
Долон бий дагы кайгырды.
Бала көрбөй далай жыл
Ичинде жүрдү кайгынын.
«Көрөмбү» деп баланы,
Башка жактан кыз алды.
Боюна бүтүп жарынын,
Төрөөр күнү жакындайт.
Бир күнү зайыбы,
Мындай деген кеп таштайт:
«Эртең-бүгүн төрөтүм,
Кызганып турам өзүңдөн.
Адырга жылкы кайтарып,
Ал жакка кеткин бет алып»,
Чарчап икалган ал ата,
Адырга жылкы кайтарды,
Ак боз үйлөр алыс калды.
Көзү бирок айылда,
Бакыт менен таалайда,
Аңгыча чаап алкынтып,
Атчан келди бир бала.
–Уулду болдуң абаке!
Мунун өзү бакыт ээ.
Сүйүнұп кетип Долон бий,
– Адыр жакта көрүнгөн
Ак торунун үйрүнөн,
Тогуз жылкы алгының,
Токтобой үйгө айдагын.
Айдап
