болгон чачтары,
Тирүүлөй көрүп азапты,
Ушунчалык чарчашты.
Малын багып оокат кылган,
Маамбектен эки уул бар.
Мукамбет менен Мустаке,
Кан майданга кетеерде,
Эки уулга арнап ата-эне,
Эки терек тикти эле,
Саатты кууп күн өттү,
Күндү кууп ай өттү,
Айды кууп жыл өттү,
Эбегейсиз закымдап,
Элек элеп заман өттү.
Эки уулдан дарек жок,
Дарек эмес кабар жок.
Эки терек дүпүйүп,
Алыс жактан көрүнүп,
Карап эки теректи
Ата-энеси жаш төгүп,
Алар эчак жок болушкан,
Алтын башка кайгы үйүп.
Атаны кокуй кор дүйнө,
Кор дүнө эмес жок дүйнө.
Калдайып көктө көрүнүп,
Каргалар учуп каркылдайт.
Кайгырган менен айла жок,
Кайрандар эми табылбайт.
Жон-жондордон көрүнүп,
Жорулар учуп салпылдайт,
Жооткон менен айла жок,
Жоголгондор табылбайт.
Эчен-эчен эр өттү,
Эр өтпөсө ким өттү?
Асман толгон ызы-чуу,
Айгайлаган чуу өттү.
Алдыда баштап жол салып,
Ат көтөргүз бирөө өттү,
Манас айтып бапылдап,
Шумдуктана шаңкылдап,
Бакир талант дагы өттү,
Комуз черте, үн салып,
Кой десе болбой, күү чалып,
Күрөңкөйдөн Касейин,
Күмүш үндүү бу өттү.
Керүү белди жайлаган,
Керилтип жылкы айдаган,
Кетирекейден эки уул бар,
Майданга кетип калышты,
Керүү бели жайлаган,
Кезинде тартты азапты.
Сүйдүрүп айткан макалды,
Сүйөрдөн Ыманаалы,
Ары куудул тамашачыл,
Адылдан Жылтыр бу өттү.
Адамда жок тамашачыл,
Аалынын уулу Асанаалы,
Манчыркап такыр шашылбас,
Манапбайдан Үсөнбек,
Чоң кыргында окко учту,
Тайманбас эрлер көрдү го,
Тагдырга жазган буйрукту.
Адырдан учкан чакчыгай,
Арылап учат карматпай.
Калган экен агалар,
Кайра артына кайрылбай.
Кара суудан учкан каз-өрдөк,
Каркылдап учуп өйдөлөт.
Алыска кеткен сапарлап,
Агалар эми көрүнбөйт.
Аскада турган жагалмай,
Ашыгып канат кага албай.
Туйгундар калды келе албай,
Тууганга салам бере албай.
Төрдүн башы Ат Жайлоо
Андай жайлоо кайда бар.
