батты кайгыга.
Сыдыктын эки баласы.
Кан майдандан жок болду.
Капага батып ата-энеси,
Кайгысы ташып чоң болду.
Токторбайдын Аалыса,
Тоодо жылкы кайырган.
Анын сүйкүм дабышы
Айланага жаңырган.
Ыстамдын уулу Жаамбай,
Набыт болду кайта албай.
Ыйманы ысык пенделер,
Алыста калды карылбай.
Мергенбайдын Ыманы,
Самен уулу Төлөбай,
Келбей калды кудай ай,
Кайгыбыз биздин ушундай.
Башында шайдоот жаралган,
Курумшудан Кабакан.
Кабары жок алыстан,
Канчалык да тыңшасам.
Ордобай уулу Үсөке,
Сакиден Асанбай,
Баатырлардын баардыгы,
Келбей калды кудай ай.
Кармашта намыз алаары,
Сыдыктын Жоодаты,
Жары калды телмирип,
Берген жок ага кабарды.
Учуп өткөн жалын жаш,
Теңизбайдан Барктабас.
Кайра экинчи кайрылбас,
Кабарын бизге таратпас.
Артында жалгыз баласы,
Бул жакка улам бөлүнүп
Турган эле санаасы.
Кулеттин уулу Турдубек,
Баласы, жары күтсө да,
Бул жакка кабар берген жок,
Ушундай тура дүйнө шок.
Саманчынын топ жылдыз,
Сапарлап жол чегет,
Саргайып күтүп жатса да,
Сагынып ырга салса да,
Сапарга кеткен жоокерлер,
Сагынган кезде жол келбейт,
Саргайтып неге кечигет?
Чоң чоку жактан нур бере,
Чолпон жылдыз чачырайт.
Чогусу менен жол кеткен,
Чоо жайы кетпес элестен,
Чолпондор неге жол келбейт?
Ааламдын нак ортосу,
Алтын казык жылдызы,
Аркы жактан чачырайт,
Абыр-шабыр ат минип,
Ат минсе да бат минип,
Алыс жакка жол кеткен
Абалар эми кайрылбайт,
Сары Аркар жылдыз батканда,
Таң агарып атканда
Майдандагы агаларга,
Чабаганды чаптырдык.
Чабаган чарчап барбаптыр,
Жетпептир берген кат кабар,
Агалар келбей калыптыр.
Алаштын Мисасы,
Ачык айрым жан эле.
Бир үйдүн ичинде,
Көкүрөк күчүк жан эле.
Алыс жакка кетеерде,
Апалары калды эле.
Кан майданга кетеерде,
Кандаштары калды эле.
А да келбей кайран эр,
Арманга бизди салдыбы,
Жол
