Verzäll mer jet vun Kölle!. Armin Foxius

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Verzäll mer jet vun Kölle! - Armin Foxius страница 6

Автор:
Серия:
Издательство:
Verzäll mer jet vun Kölle! - Armin Foxius

Скачать книгу

jo jenoch. Ävver auch als Andenke weede se jän us Kölle metjenomme. – No jitt et nit mih suviel Andenke wis fröher: do stundt jo bei fass jedem em Wonnzemmerschaaf en Jondel us Venedig, ne Eiffelturm us dem Paris, e Brandenburjer Tor, en Baumschiev met Alpe drop jemolt. Un üvverall dät mer sich Schnapsjläsjer besorje. Ävver wat dä jroße Renner wor un es un immer sin weed, sin die Dömcher. En alle Jröße, met Musik dren, op nem Postamentche, op ner Muscheldos, us Zink jejosse, mihstens su jet rötlich; un mer weiß immer, wat et es: e Modellche vun unsem Dom.

      Un unjeloge: Die fingste en aller Welt. – Ich kannt ens einer, dä kunnt dat nit ligge, dat die Dömcher irjendwann ens op Fluhmät, he un och em Usland, lande däte. Hä dät die opkaufe un heimbrenge un stallt se en e Rejälche: endlich widder en Kölle am Rhing!

      No hatte mer jo letz Johr Luther-Johr wäje dä Reformation vör fönfhundert Johre. Do hät die Firma Playmobil sich jedaach: Mer han Pöppcher vum Dürer un vum Goethe, woröm nit vun däm Luther? Un dat dät sich jot verkaufe, kom bei Pänz an un dät die met dem Mann bekannt maache. Ävver dat kunnt nen evangelische Pastur he en Kölle nit ligge, dat wor däm zo jewöhnlich. Hä dät su Fijürche opkaufe, usem Verkehr trecke, enschmelze un zo Bochstabe jeeße för janz Bedeutungsvolles: „Reformation II“. Tja, su sin su Theologe. Beim Amazon kannste die Pöppcher noch för 15 Euro kaufe, un en der Mayerschen weeden se för 2.99 verramsch.

      En zwei Däch sin uns Dreikünninge an der Krepp anjekumme, am Siebte weed am Schring die Klapp zojemaat, am drette Febbuar, am Dach noh Leechmess, flüch dä Baum op de Stroß, un dat janze Kreppeschmölzje kütt em Katong widder op der Schaaf. Un am 12. Febbuar han mer dis Johr Rusemondach.

      Wie singe die FC-Fans üvver uns Kölsche, un jrad die müssen et jo wesse: Mer sin nor ne Karnevalsverein!

       Dreikünningestroße

      Su, jetz han mer Dreikünninge hinger uns, mer setz noch e paar Däch en der Stuff en der Chressdachsdeko, un bei mänchem steit der Baum sujar bes Leechmess. Ävver jetz jeit et och met de Fastelovendssetzunge loss; Äschermettwoch es jo allt om 26. Febbuar.

      Ich han mer no ens die Stroße vörjenomme, die met dä Tres Coronati zo dun han. – Zwesche Ebertplatz un Zint Angenis jeit de Nüßer Stroß, un quer drüvver läuf de Balthasarstroß. Dat es die längste vun dä drei Stroße, die noh C+M+B he benannt sin. Halde mer uns ehts ens rächs. Weil dä Balthasar däm Hellije Kingk Jold metjebraht hät, es he op der Eck och ne Juwellier un donevve ne Laden „Kinderträume“ met Spillsaache un Kinderklamotte. Et jitt och ne Bioladen; su e Kingk un Maria un Joseph solle sich jo jesund un zickjemäß ernähre. Un am Engk vun der Stroß es die Hülchrather Stroß, un links de Eck eröm hät en der Nummer Sibbe dä Heinrich Böll jewonnt, jo, dä Böll. Un do dä katholisch jedäuf wor, kunnt dä mem Balthasar och jet anfange.

      Jetz retour. Do steit dä staatse Bau vun dä ahl Volksschull, jetz en Jrundschull. Un die Pänz om Hof han Paus un spille un juchze, un losse der Balthasar ne jode Mann sin. Wigger: ne Shaolin-Tempel för Kung Fu ze liere, ne Kinderjade, e Famillijecafé, un widder e Klamottelädche. Un dann op der Eck ne Blomelade, do kann mer dem Maria e Adventsjesteck metbrenge.

      Rüvver üvver die Nüßer. Op der Eck der „Stüsser“ för ne Fröhschoppe, un et Kölsch koss 1.60. Op he däm Deil sin zwei Kioske, in einem kannste Jazz hüre, et jitt ne Vietnames, ne Spanier, nen Japaner. Un och ne Bestatter un en Weetschaff, die sujar zwei Bundeskäjelbahne hät. Deck un fett litt do die ahl Feuerwaach, bejrenz von Melchior- un Kasparstroß. Am Engk kütt quer die Krefelder, un mer süht Zint Dröck vum Böhm.

      Quer litt die Stroß vum Kaspar, dä Myrrhe metjebraht hät. He sin vill Wonnhüser, ävver och nen Steuerberater; wä weiß, wat su Künninge zo verstüre han. Un för Studente jitt et e „Studierenden-Wohnheim“ un ene Kinderlade, en Ajentur för Schauspiller un ne Jewerbehoff för Solarenerjie: Wann de Sonn schön schingk!

      En der Melchiorstroß (dä mem Weihrauch) litt ne Haufe vun sechs E-Roller; apaat! An einer Eck es noch en richtije Poss, an ner anderen ne Schuster; vun he sühste der Dom, wo die drei Künninge jetz wonne. Un en der Stroß jitt et e „Café Courage“, dat brohte die Drei bei Jott, mir ävver hück och noch!

      Janz woanders litt die „Dreikönnigenstraße“. Do jeis vun der Vringsstroß en et Hirschjässje, üvver dat Plätzje „An der Eiche“, dann besste do. Et jitt „Tagediebe“ (Buch & Design), „Mona Lieschen“ (Kindersaache), de Weetschaff „Im Schnörres“ (et Kölsch 1.60), et Hotel „Hopper“, nen Kiosk un dann dä Klinkerbau vun der Jrundschull Zwirnerstroß. E Finster steit op un Pänz singe vun „Äpel, Nöss un Marzipan“. Un dann kütt dä „Trude Herr-Park“; vun däm Trude hätt ich jän e Fijürche för uns Krepp.

      Un jetz et Engk vun dä Tour. Et Bürjerhuus Stollwerck, met Kultur noch un nöcher.

      Su, jetz wesst Ehr all met Dreikünningensstroß Bescheid. – Ävver wo woss die Oma noch Bescheid? – Na klor, am Dreikünningenspöözje!

       Dud un nit verjesse

      Jedes Johr em November trick en klein Prozession vun der Antoniterkirch en der Schelderjass noh Zint Apostele am Nümaat, un em nökste Johr retour. Katholisch, evanjelisch, Stadt Kölle, Bestatterverband; Käze, e Jedenkboch. Un öm dat jeit et, öm dat, wat dodren steit: Name.

      Die Name en däm Boch, dat et janze Johr en einer vun dä zwei Kirche medden en Kölle litt, sin die vun Unbedachte. Lück, die allein jestorve sin, die kein Verwandte mih han, die keine mih han, dä sich öm se kömmert udder kömmere well, Minsche, an die keiner denk, die keiner bedenk, wie jesaat: Unbedachte. Un för die et kein Troorfier jov.

      No steit en der Bibel: “Ich han dich bei dingem Name jerofe“; der Herrjott also uns.

      Der Name es dat, wat uns vill bedück. Wann dä verhunz weed, wäde mer iggelich. Mer passe op, dat dä jo korek un öntlich jeschrevve weed. Mer söke, wä noch esu heiß. Wann einer jebore weed, muss dä en der ehschten Woch ne Name krijje, om Standesamp. Ävver mer bruche jo nit nor ne Name un en Dauffier, öm ne neujeborene Minsch öntlich en Empfang zo nemme. Mer well met singem Name jo levve, sich zeije, Spure hingerloße. Un am Engk vum Dag sollt mer ne dude Minsch och öntlich unger de Äd brenge. Met nem Name, met singem Name.

      Un die, die ich evvens jenannt han, die sorje doför. Jeden Mond jitt et en Dudeanzeich met alle Name, schön fett jedröck, un nen Joddesdeens; dat eine Johr he, dat andere do.

      En der Antoniterkirch pass dä Barlach-Engel op Boch, Name un un uns Jeschwister ohne Daach om Kopp op. En Zint Apostele die Veezehn Nuthelfer. Un en Düx un om Südfriedhoff en Zollstock sin Jravfelder, wo die würdich unger de Äd kumme, un op ner Sül ston ehr Name.

      Un mer lis die Name, vill schöne, ahle Name, ville vun Hellije, die noh der Dauf op dat Weech oppasse sollte. Wann mer die lis, sin dat ming Name, un dinge, un unsere. En dä Minsche, die en kölsche Hüser, op unsere Stroße un Plätz jewonnt un jeläv han, un jestorve, künne mer uns selver finge. Un wann einer si Levve nit esu jepack hät, udder dat Levve en jepack un jeschöddelt hät: Es bei uns immer alles su jlatt jelaufe? Hät mer nit av un zo schwer Jlöck jehatt, ein, zwei Hängk, die eine jefoht un jehalde han, un vöranjedrevve?

      Bahl jeit widder die Prozession, bahl weede widder Name opjerofe, bahl weed widder jebedt. – Un ich denke bei mich: Nor weil mir uns nit verlore han, han mer uns dann allt jefunge?

      Конец ознакомительного

Скачать книгу