гына очып китсен дә… – Гальери ияген югары чөйде, сул кулын чалбар кесәсенә тыкты.
Һәм… чыбыркы шартлады! Сизми дә калдылар. Шофёр Самат чытырдатып күзен йомды. Борын төбендәге шартлау тавышы Нәкыйне сискәндереп җибәрде, күзенә утлар күренде. Гальери, атылып килеп, йөзе белән казыкка капланды, торып басканда, аның чыбыркы очындагы шырпы яна, ә сигарет төтенли иде инде.
Ә Гальери һәйкәл кебек һаваланып карап тора.
– Мал-лай! – диде Нәкый.
– Цирк! – Гариф сүзенә илтифат итмәделәр. Ул тавышын күтәрә төшеп кабатлады: – Мәйтәм, цирк… Юкка монда йөрисең син. Сыер урынына савар идең акчаны.
– Юк. Циркта күз буалар. Ә монда – юк. Өч кызыл гына әз дә инде әзлеккә… Ярар, минем күңел киң – талап ала алмыйм ич инде, – диде Гальери.
– Соң, мин өстим. Болай килеп чыгасын белгән булсаммы? И-и!.. Билләһи, өстәр идем. Мондый тамаша гомергә бер килә, жәл түгел.
– Түгел, – диде Гальери.
Алар вагонга кереп киттеләр.
– Кабызды бит! – диде Самат хатынына. – Тикмәгә Галье- ри түгел.
– Ник Гальери соң ул?
– Сальеридан… Син Сальерины белмисеңдер әле… Ягы- гыз караңгырак шул сезнең… Менә шул, бер Сальери бер кешене агулап үтергән. Көнләшкән дә үтергән. Тел очында гына менә исеме. – Самат, күрәсеңме дигәндәй, телен чыгарып күрсәтте.
– Моцартны, – диде хатыны.
– Әйтәм ич шунда, тел очында гына дип.
– Телең, анысы, очлы. Тик буш.
– Кеше ишетсен тагын. «Оч!» –диде ул, мыскыллап. – Очлаганнар!
Тындылар. Бидоннар янына яңа сауган сөт белән чиләкләрен тутырган савымчылар килә башлады.
Саматтан:
– Кабыздымы? – дип кызыксындылар.
– Кабызды.
– Аннан булыр!
– Хатынын, Нәркисне әйтәм, ничек өтеп бетермәгәндер диген, пәрәми… И-их-хи-хи!..
Самат машинасы моторын караган булып маташты. Бидоннар тирәсе яңадан тынып калгач, тагын хатыны янына килде.
– Кем әле…
– Моцарт.
– Бездә шул Моцарт шикелле атаклы бер гармунчы булган. Арслангали исемле.
– Моцарт синең кыңгыраулы гармуныңда уйнаган ди! Композитор булган ул.
– Бүлдермә әле. Сиңа барыбер түгелмени?..
– Гали абый шул гармунчыны үтергәнме? – Хатынының күзендә яшь күренде.
– Ул аны бүтәнчә үтергән – авылда иң оста гармунчы Арслангалидән дә яхшырак итеп гармунда уйнарга өйрәнгән дә тегенең яраткан кызын яулап алган – Нәркисне. – Хәзер инде Самат бер-бер артлы сөт бушатырга килгән хатыннарга илтифат итеп тормыйча сөйли. Чөнки тегеләрнең аны тыңлап торырга вакытлары юк. Әле җәй башы гына, сыер сава торган машиналарны көйләп бетермәгәннәр иде.
– Ә ник Гальери дигән кушамат такканнар?
– Соң, Гальери – Сальерины бозып кушылган инде. Арслангалинең атасы Ханзафар абзый кушкан аны. Менә шуннан Гальери да Гальери киткән.
