style="font-size:15px;"> Чәчкә, син укырга керергә уйламадыңмы?
Чәчкә. Зачем? Миңа и так әйбәт!
Сәкинә. Эшләмисең дә, гомер буе әни җилкәсендә ятарсыңмы?
Чәчкә. И не думаю. Кызыгы юк. Ай, әтидән калган байлык бар. Менә син совет власте буларак (юри мескенләнеп), бәләкәй, төпчек кыз туганыгызга ул акчаларны калдырсагыз, всё о’кей будет. Немножко типтереп яшәрмен дә берәр банкирга кияүгә чыгармын. Чибәрлегем бар, ә! Хи-хи-хи!..
Сәкинә. Кыланма, акыллы гына сөйләш.
Чәчкә. Мин кыланмыйм, менә сез кыланасыз, мин уйлаганымны әйтәм! Ә что толку, в самом-то деле син…
Сәкинә. Ә нишләп банкирга, профессорга түгел?
Чәчкә. Как не понимаешь? Профессорның престижы юк хәзер. Карт булалар тем более. Ә «яңа татарлар» бешеный акча алалар.
Сәкинә. Озак шулай акча сугар дип уйлыйсыңмы?
Чәчкә. Минем гомергә җитәр. Озак яшәргә җыенмыйм.
Сәкинә. Ни сөйлисең, ә?
Чәчкә. А что? Дөньяның бөтен рәхәтен күреп бетерәм дә – а потом что? Искать смысла жизни? Не хо-чу! Сезнең кебек яртышар ел в Верховном Совете бер акыллы фикергә килә алмыйча чокчыныргамы? И вообще, калдырыгыз мине, я не ребёнок! (Кухняга кереп китә.)
Кухнядан Гайшәнең шаркылдаганы ишетелә. Бераздан Гайшә чәйнекләр күтәреп чыга, кәефе күтәрелгән.
Гайшә. Чәй әзер, иптәш депутат. Адәмнәр, җыелыгыз!
Рәшидә чыга.
Сәкинә. Йә, ничек?
Рәшидә. Әйбәтләнә, укол кададым.
Гайшә. Әй, берни дә булмагандыр әле, без хатын-кыз халкы хәйләкәр инде ул.
Сәкинә. Гайшә, җитте инде сиңа. (Рәшидәгә.) Сезнең малай ничәнчедә инде хәзер?
Гайшә китә.
Рәшидә. Унда. Кая гына юл алыр инде. Физикасыннан аерыла алмый.
Сәкинә. Акыллы малай ул. Галим булып китәр әле.
Рәшидә. Сөйләмә булмаганны. Кая инде ул?!
Сәкинә. Алай димә, әллә кемнәр булмый инде аны.
Рәшидә. Бирсен Ходай, шулай булсын. Бөтен юанычым шул. Син кайчан Мәскәүгә китәсең?
Сәкинә. Тагын ике атнадан сессия башланырга тиеш. Yзем дә туйдым инде. Эх, Рәшидә, синең, ичмасам, юанычың бар, малаең.
Рәшидә. Соң, сез дә алып кайтыгыз, тупылдатып.
Сәкинә. Булмый бит. Хафиз башта үзе төшертте, безгә әле бала кирәк түгел дип, ә хәзер үзе китәм дип тә янап ала. Мин аннан башка яшәүне күз алдына да китерә алмыйм.
Рәшидә. Ярар, булды, булды, җебемә.
Сәкинә. Соңгы вакытта акчага хирысланып китте. Эшен ташлап, шабашкага китмәкче иде, көчкә үгетләп калдым. Монда килгәндә дә… (Туктап кала.)
Рәшидә. Нәрсә дисең, аңламадым.
Сәкинә. Ә юк, ни, әнине чакырыйк.
Рәшидә. Әйе, җыелырга вакыт.
Кухнядан Гайшә белән Чәчкә чыга.
Гайшә. Yзем, әнине үзем алып чыгам. (Кереп китә.)
Рәшидә. Чәчкә, бар, акыллым, абыйларыңны чакыр.
Чәчкә китә.
Гайшә (Гөлсемне алып чыга). Әйдә, әни җаным, үзем генә карап йөртим әле.
Гөлсем.
