Unuttuğun Yerdeyim. Memmed İsmayıl

      Atın sırtında yara,

                         Devenin sırtında fır98

      Eski bir yarın dibi

                         Yeni bir mezar yeri.

      Cenaze omuzlarda

                         Gezdiği yeri tapır,99

      Dünyanın kar yeridir

                         Dünyanın bahar yeri…

      Canınla çok övünme

                         Cansızın da canı var,

      Dere derinliğinde

                         Duyarsın uçurumu.

      Kışın kuruyup kalan,

                         Yazın dil açanı var

      Gölgesinden bellidir

                         Ağaçların durumu.

      Bir gün ölmeye ne var,

                           Doğmak işin çetini.

      Yola çıkanlar bilir

                         Yolculuk ne demektir.

      Arzu hüzün kaynağı,

                         Azaptır ana betni,

      Dünya her şeyi bilip

                         Hiçbir şey bilmemektir…

      Mısralara çevrilir

                         İçimden kalkan kıyam

      Unuttura da bilir,

                         Hatırlata da beni…

      Adresleri değişen

                         Bir vizit kağıdıyam

      Saklaya da bilirsin,

                         Yırtıp ata da beni…

      İzini azdırdı mı,

                         Yolunu tuttukların,

      Kuşu uçtu göklere,

                         Suyu toprağa gider.

      Ne seni tanıyanlar,

                           Ne de unuttukların,

      Vatandan çıkış yolu

                           Unutulmaya gider…

      Ne ağaç altı gölge,

                           Ne yaprak üstü ışık…

      Yâri yoldaşı görmek

                         Dalınca100 baka baka…

      Ve benden geçen vatan

                         Bahtı karma karışık,

      Kesilen başı görmek

                         Kılınca baka baka…

      Adaşım, bu tarih tekrar olundu

      Her şeyi diyecek bu başlık böyle.

      Ben de senin gibi inkâr olundum,

      Adaşım, gel bana yoldaşlık eyle.

      İnsanın toprakta inadı yoldu(r),

      Bir eli yetse de bir eli yetmez.

      Benim de niyetim, ayak baş oldu,101

      Başım ayağımdan ireli gitmez.

      Döner mısralara alın terleri

      İlhamı olanın kısmeti yoktur.

      Çıkar pazarlara ak defterleri,

      Yazılan kâğıdın kıymeti yoktur.

      Kur’an ayetidir kader kısmeti

      Sütü uyuturlar102 üyüşmek103 için.

      Asrın evvelinde yiten Memmed’i104

      Asrın sonlarında değişmek için.

      Bu çark-ı feleğe teker de derler,

      Sende yitenleri bende bul, şimdi.

      Gel, yitik yitiği tapar105 da derler

      Ben yittim, yerime sen tapıl şimdi.

      Dumanı dışarı çıkmaz her ‘od’un

      Hakkı bulanların şairiyim ben.

      Becerebilirseniz beni unutun

      Unutulanların şairiyim ben!

      Kırkıncı kapıyım sırrım bilinmez,

      Bir sır ki, ne akşam, ne sabah bilir.

      Ben öyle yerdeyim, yerim bilinmez,

      Yerde mi, gökte mi, bir Allah bilir.

      Ömür, yaşanası haftalar, aylar,

      Ölüm, duyulası son haber olur.

      Yitirir adını denizde çaylar

      Hezer’e vardı mı, Kür, Hezer olur.

      Ben ki, gözlemedim, göze girmeni,

      Bir gün gözden çıkar göze girenler.

      Ben sana kıyamam, sen yitir beni,

      Yitir, aziz olur yitirilenler....

      Geldiğin gibi de gitmek güzeldir

      Bedenden sıyrılıp ruh olmak güzel.

      Denize karışıp yitmek güzeldir,

      Tanrı’ya kavuşup yok olmak güzel.