göze görünmez zalim yaratıkKapıdan kovarız, dalar bacaya.
Bin yıldır arayıp cevap bulmadık
Tanrı’nın sorduğu bir bulmacaya…
Tanrı dergâhında talih gıfılbend,132
Anlamı: ‘ya öl!’dür, ‘ya ayağa kalk!’
Gaflet uykusunda yatan memleket,
Garip gündüzünde geceleyen halk.
Kalk ki, Kaf Dağı’nda donan ümidin
Şimal küleğinin önünü kesmez.
Orda: Savalan’da yatan yiğidin
Kalkıp uyanmağa hele telesmez.133
Yüz yüze dayanmış sıcakla soğuk
Ümit: Dağdan aşan gündür belende.134
Yoksa bu yerlerin geleceği yok,
Geçmişi bulmaya gelir, gelen de.
Köhne teşbihse de: Kılıç kındadır,
Kor olur bir sönük mum ile vatan.
Hele benim gibi baş hayındadır135
Büyük belalara hamile vatan.
Ümitsiz, ümitsiz geçer fasıllar
Bir millet toplanmış, bir can besliyor.
Kar136 olan kulaklar, lâl olan diller,
İçinde bir gafil tufan besliyor.
Yazgı değişir mi, talih yazansa
En zoru kolaydır, kolayı çetin.
Küs bakalım talihe, küsmek asansa,137
Bu millet senindir, sen bu milletin.
O ben, parçalanan o benim ülkem,
Bu gurbet, bu da ki: Memmed İsmayıl.
Benden ayrılmaya gün arar gölgem,
Hadi, arzudaki Memmed İsmayıl!
Saz
Size söz açayım taze nelerden,
Yüreğe dokunan tele dokunmaz.
Ellerim el çekti tezenelerden,
Köhne mahnılar da artık okunmaz…
Doğma138 neyimiz var, yad hedefinde,
Sırrı açanı de, saza sır düştü.
Ya benim, ya senin, onun evinde,
Kara gömleğinde saz esir düştü.
Yazılan bu yazı kara yazıdır,
Düğülmüş139 dünyaya geldiği günden…
Sanki saz havası, yaz havasıdır
Çekilip şehirin, köyün üstünden…
Ey Vatan! Ne Tez Unuttun
E y vatan, ne tez unuttun,
Bağrına badaş140 oğlunu.
Ne etti ki ucuz tuttun
Çıkardın çıkdaş141 oğlunu.
Yön çevirdin, baktın yana,
Yakılanı yaktın, yana…
Öz elinle verdin, ana!
Yollara, yoldaş oğlunu.
Güzarını hara142 saldın
Ağ gününe kara saldın.
Vurup ayaklara saldın
Beş kişiden, baş oğlunu.
Baht eğmişti, sen de eğdin.
Söz yayıp hatrına değdin.
Bari bir dama öreydin
Bu ikbali taş oğlunu.
Her yeteni bey mi sandın,
Yâdı bizden yeğ mi sandın,
Memmed’i üvey mi sandın,
O, dünkü gardaş oğlunu?
Vatanın Bütün Yolları
Sevinçler genden geçtiler,
Ardınca eski yasların.
Dostlarım benden geçtiler
Başından geçtim dostların.
Günlerim geçmişe gitti,
Gördüm gelecek yasımı.
Yazdığı dadıma yetti,
Okudum alın yazımı.
Açtım bütün ümitleri
İçinden boş vede143 çıktı.
Vatanın bütün yolları
Sonunda gurbete çıktı.
Ilgım 144
Felaket yol gelir hele uzaktan,
İşini yapmakta gam yavaş yavaş
Evin ışıkları yanmaz, bayaktan…
Ağaçlar saçını yolar canhıraş…
Uzak ufuklarda şimşekten bir iz
Sırrını açmada sessiz bir seda…
Bir şeyler canını sıkar sebepsiz
Nerdeyse, bir şeyler unutulmada…
Sen bahta inanıp yattın… Felekse
Delinin eline bazen taş verir.
Sen derdin ki, yakan yoktur. Öyleyse
Orman yangınları neden baş verir?145
Ne zaman inanıp ‘yok’a ‘var’ dedik
Uzak sahibinin sesidir, söz ki…
Âşık gördüğünü hep çalar dedik,
Neyi gösterecek, görmezse güzgü…146
Kararan bulutlar uçan buharsa,
Yağmaya yakındır yağan kar demek.
Denizin yüzünde ışıltı varsa
Bulutun ardında güneş var demek…
Sırrı yok, kimin ki, hulkumu147 yoktur,
Ne kadar sır yatar hulkum içinde…
Dönüp bak, gör neyin ılgımı yoktur,
Dünya baştanbaşa ılgım içinde…
Sahra
Gıfılbend: Kilit, kapı kilidi.
Telesmek: Acele etmek, gayret göstermek.
Belen: Dağ sırtı, geçit
Baş hayına düşmek. Can telaşına düşmek, başını kurtarmaya çalışmak.
Kar: Sağır
Asan: Kolay
Doğma: Bize en yakın, sevgili, sevimli…
Düğülmüş; Düğümlenmiş.
Bağrına badaş olmak: Birbirine çok yakın olmak.
Çıkdaş çıkarmak: Kapı dışarı etmek.
Güzar: Yol. Hara: Nereye
Boş vede çıkmak: Vaatleri boşa çıkmak.
Ilgım: Aldatıcı görüntü, serap, hayal.
Baş vermek: Olmak, oluşmak, meydana gelmek.
Güzgü: Ayna
Hulkum: Erkeklerin gırtlağındaki kemik çıkıntı.
