Тожмаҳал. Узбектош Киличбек

      Тарихга қайтиб келажакка сўз айта олиш хислати бор учун ушбу асарга қўл урдим. Бугун Ўзбекистон буюк давлат қуриш остонасида турибди. Бунда олға силжишлар учун шундай асарлар муҳим. Эзоп асар аввалида гунг бўлади. Соқовнинг тили калимага келиши Ўзбекистонни иттифоқдан ажралиб мустақилликка эришиши, сўз эркинлигидек бахтга муяссар бўлганлигини рамзий ифода этади.

      Бир эркак бир оилани обод қилиб кейин юртга, халққа фойдаси тегиши кераклиги ҳақида, зиёлиларни асраш – замондошларнинг бурчи эканлиги мазмунидаги ушбу асар ёшларни ватан равнақи йўлида ҳаракатга келтирувчи катта қудратга эга.

      Бугунги театрларга керакми шу асар?! Керак бўлса, саҳналаштириш учун қабул қилсин.

      Милоддан аввалги VI аср садоси. Юнонистон.

      Коҳин овози: Оламда бир улкан қаср бор, қасрда бир устун бўлиб, устунга ўн иккита уй жойлашган, хар бир уйнинг шифтида, том тагида ўттизтадан тўсин бор, ҳар қайси тўсин атрофида иккитадан аёл қувлашмачоқ ўйнашади. Бу нима?

      Зайтунзор. Тонг. Бу ерда турфа хил чечаклар чамандек очилган, жилға жилдираб, оқиб турарди. Оромбахш шаббода майин эсиб, ям-яшил япроқларни шитирлатарди. Новдаларда чирилдоқлар чириллар, дарахт шохларида турфа хил қушлар минг оҳангда сайрашар, чуғурлашарди; булбул янгроқ овоз билан хониш қилар, зайтун новдалари унга тараххум айлаб, ноласига жўр бўларди.

      Қулдор Зенас киради. Икки қул Агофопод ва Ҳерма уни таъзим билан кутиб олади. Ва қулдор ортидан кирган қули Эзопга анграйиб қараб қолишади. Эзоп ўта бадбашара: қорни қозондай, калласи хумдай, бурни картошкадай, аъзойи баданини қасмоқ босган, қўллари калта, елкаси букўр, лаби дўрдоқ-хуллас, шундай бир махлуқ эдики, унга назар ташлаган одамнинг лабига қўрққанидан учуқ тошиб кетар эди. Эзоп зайтун остига ўтиради, елкасидаги хуржуни, белкурагини ерга ташлайди.

      Зенас: Мана бу қулнинг исми Эзоп. У кўриниши билан шаҳарда ишлашга нолойиқ. Энди қишлоқдаги шу еримда ишлайди.

      Икки қул бир-бирини итариб, чўчиб Эзопга яқинлашади.

      Ҳерма: Салом.

      Зенас: Эзоп ғирт гунг. У ҳеч гапира олмайди.

      Агофопод бир четга чиқиб хил-хил пишган бир талай анжир солинган патнисни кўтариб келади.

      Агофопод: Мана, бегим, боғингизнинг чиллаки анжиридан татиб кўринг.

      Зенас: (Анжирни еб) Ўлай агар, жуда ейишли бўлибди! Сен буни омборхонага яшириб қўй. Ҳали ювиниб бўлганимдан кейин олдимга қўярсан.

      Зенас кўздан йўқолади. Агофопод анжирни олиб кетаётганида, кўзи очлик қилиб, ундан бир жуфтини ейди.

      Агофопод: (егани қўрқиб) Қанийди, қолганини ҳам еб қўя қолсам.

      Ҳерма: Ҳозир дилингдан нима кечаётганини биламан, оғайни,

Скачать книгу