style="font-size:15px;"> Улар оғизларини очиб жим туришади.
Зенас: Пуфлашларинг ҳам шартмас. Шундоқ анжирнинг ҳиди анқиб турибди. Ҳали сенлар, анжирни ўзларинг еб, келиб-келиб, ўзини ҳимоя қила олмайдиган бир нотавонга туҳмат қилдиларингми? Қани, ечининглар!
Икки нобакорни қамчи билан роса савалаб Зенас кетади. Икки қул Эзопга ёмон қараб қолади. Эзоп белкурагини олиб ишлашга тўшади. Сеҳрли наво таралади. Бу наво Эзопни аллалайди. Маъбуда Исида тўққизта санъат туридаги Музалар кузатувида Эзопнинг тепасига келиб тўшади.
Исида: Қизларим, мана бу одамга қаранглар: гарчи у кўринишдан бадбашара бўлса ҳам унинг диёнати ва хайрли ишлари таҳсинга лойиқдир. У адашиб қолган ҳалойиқни йўлга солиб юборади; сизларни бу ерга бошлаб келишимдан мақсад, мен уни тақдирлайман. Унга овоз ато этгум, сизлар эса, уни шул овозига муносиб нутқ ила бойитинглар. (Маъбуда Эзопнинг гапиришига халал бераётган тилидаги ўсимталарни олиб ташлайди.) Ҳар қайсингиз бул бандани бисотингиздаги лаёқатлар билан хушнуд этинг. Нутқ сўзлаганда чиройли сўзлар топа олсин, масаллар тўқиш лаёқатини бахш этинглар. (маъбуда самога қўл чўзиб) Шон-шухрат тилайман.
Музалар ҳар бири Эзопга ўз туҳфасини қолдириб, қуёшга томон парвоз этадилар. Бу аснода Эзоп уйқудан уйғониб, кўзини очади.
Эзоп: Роса қотиб ухлабману. (Пауза) Воажаб! (хандон ташлаб кулади) Белкурак халта, хуржун, эркак, эшшак. (баралла овоз билан) Мен гапирмоқдаман! Музалар хақи қасамки, гапирмоқдаман! Минг шукур. (сажда қилади.)
Зайтунзор. Эзоп севинчдан терисига сиғмай қўлига белкуракни олиб, ғайрат билан ишлаяпти. Агофопод Ҳермани таёқ билан савалаб кира бошлайди.
Эзоп: Биродар, бу одам сенга ҳеч қандай ёмонлик қилмадику, нечун унинг дилини оғритмоқдасан, боз устига, уялмай-нетмай зулм ўтказмоқдасан? Ҳолбуки, бизларни фақат хожамиз уришга ҳақли. Чунки сен ҳам қулсан!
Эзоп Агофопод томон келади ва Ҳермани паноҳига олиб нари кетади.
Агофопод: (ҳайрон) Ие, бу қанақаси? Эзоп гапиряптими? Тавба, у гапирибгина қолмай, азбаройи худо, менга пўписа қилиб, ақл ҳам ўргатмоқдаку! Иссиғида бўйнига бирон айб қўйиб, попугини пасайтириб қўймасам, мени саркорлик лавозимимдан маҳрум қилиши турган гап. У соқов пайтида ҳам имо-ишоралар билан тилим бўлмаса ҳам қўлим билан тушунтира оламан ва шундай тахдид қилган, энди тили чиққанда бошимга касофат ёғдиради бу.
Агофопод: (жонхолатда): Хожам!
Зенас: (чопиб киради) Ҳа, ёв қувдими?
Агофопод: Мулкингизда ғаройиб мўъжиза юз берди!
Зенас: Нима дединг? Нима, дарахтдаги мевалар бемаврид пишиб етилдими? Ё биронта сигир одам боласини туғдими?
Агофопод: Йўқ, хожам. Эзоп бор эди-ку, халиги… қорни қозондек танбални айтяпман…
Зенас: Нима? У туғдими?
Агофопод: Йўғe, у илгари ғирт гунг эди, энди бирдан гапира бошлади.
Зенас: Ха, нима бўпти шунга? Ҳали, шуни мўъжиза деяпсанми?
Агофопод: Бўлмасам-чи!
Зенас: Бунинг нимаси мўъжиза?
Агофопод:
