Кимсан?
Эзоп: Жисм ва жондан таркиб топган одамман.
Ксанф: Мен уни сўраётганим йўқ. Қаердан чиққансан?
Эзоп: Онамнинг қорнидан.
Ксанф: Оббо бадбахт-е! Мен сендан буни сўраётганим йўқ. Сен ўзи қаерда дунёга келгансан?
Эзоп: Онам менга бу ҳақда гапирмаган. Балки хобхонададир, балки ошхонададир.
Ксанф: Айт-чи, қайси қабиладансан?
Эзоп: Фригияликман.
Ксанф: Қандай ишларни биласан?
Эзоп: Ҳеч қандай!
Ксанф: Қанақасига?
Эзоп: Шунақасига. Ахир манави йигит менсиз ҳам ҳамма ишни қойиллатар экан-ку!
Талаба1: Боплади-ю, баччағар! Ха, анави икки йигит хатога йўл қўйди: дарҳақикат, ҳамма нарсани биладиган одам йўқ бутун дунёда. Шунинг учун ҳам бу, ҳеч нима билмайман, деди. Боя у шунинг учун қулган экан-да”.
Сени сотиб олмоқчиман – нима дейсан?
Эзоп: Нима, мени халитдан ўзингга маслахатчи қилиб олдингми? Бошингга урасанми менинг маслахатимни? Хоҳласанг – сотиб ол, хохламасанг – аравангни судра: мени сотиб оласанми, йўқми – парвойим фалак. Мени сотаётган қулфуруш харидорларни илгак ташлаб ўзига тортаётгани йўқ мени сотиб олишга ҳеч ким мажбур қилмайди сени: таъбинг ўзингда. Агар сенга керак бўлсам – пулни чиқару нархимни тўла, хоҳламасанг – тишингнинг оқини кўришга зор эмасман.
Ксанф: Сен ҳамиша ҳам шунақа булбўлигўё бўлиб сайрайсанми?
Эзоп: Сайроқи қушлар қиммат туради.
Талабалар: Маъбуда ҳаққи қасамки, бу Эзоп тушмагур устозга ёмон танбех (дашном) берди!
Ксанф: Бўпти, мен сени сотиб оламан, ишқилиб, қочиб кетмайсанми?
Эзоп: Истасам, қочиб кетавераман; сендан сўраб ўтирмайман, сен мендан сўрагандай, Ундан кейин, кочиш-кочмаслигим кимга боглиқ: сенгами ё менгами?
Ксанф: Албатта, сенга-да!
Эзоп: Йўқ, сенга.
Ксанф: Нега энди менга?
Эзоп: Агар сен қулларга яхши қарасанг, ҳеч ким қочиб кетмайди: қайси аҳмоқ яхши ҳаётдан воз кечиб, оч-яланғоч, боз устига, юрагини ховучлаб, бошпанасиз тентираб юришни афзал кўрардик? Бордию сен қулларингга шафқатсиз зулм ўтказсанг, унда мен сенинг қўл остингда бир соат ҳам, хатто бир дақиқа ҳам қолмайман.
Ксанф: Бу ҳамма айтган гапларинг одам боласига ярашади, лекин сен бадбашара бир махлуксан-ку!
Эзоп: Сен менинг афт-ангоримга қарама. Зар адрас либослар кийиб юрган диёнатсиз одамлар эмас, ғарибона кийимда бўлса ҳам эл хурматини қозонган шоиста кишилар қадрлидирлар. Мақтанчоқ қуш Товус тилларанг қанотларини кўз-кўз қилиб камсукум Турна билан гап талашаркан, унинг кўримсиз патларини масхара қилиб қуларкан. Турна унга жавоб қилади: “Лекин мен баралла қийқириб, то юлдузларгача ҳам учиб чиқа оламан, сен бўлсанг худди хурозга ўхшаб ердан салгина кутариласан, холос, ҳеч ким ҳеч качон сени осмонда кўрмаган”.
Ксанф: Анави қулинг қанча туради?
Зенас: Ие, нима, мени мазах қиляпсанми?
Ксанф: Нега мазах қиларканман?
Зенас: Шундай қулинг ўргилсин йигит турганда,
