История схоластического метода. Второй том: По печатным и непечатным источникам. Мартин Грабманн
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу История схоластического метода. Второй том: По печатным и непечатным источникам - Мартин Грабманн страница 48
![История схоластического метода. Второй том: По печатным и непечатным источникам - Мартин Грабманн История схоластического метода. Второй том: По печатным и непечатным источникам - Мартин Грабманн](/cover_pre1344327.jpg)
184
«Aristoteles primus syllogismos distinxit et rationibus adiutus geometricis artificiosam medii termini inventionem tradidit. Item Aristoteles theoremata deeimi libri Euclidis invenit? et primus artificiosissime colores rhetoricos distinxit……
Apodicticam autem et dialecticam restricto vocabulo et sophisticam scripsit, ut petitioDi diseipuli sui Alexandri Macedonis satisfaceret» (Alex. Neckam, De naturis rerum, edited by Thomas Wright, London 1863, c. 173, p. 283 [Rerum Britannicarum Medii Aevi Scriptores XXXIV]). – Ingenium Aristotelis commendare superfluum esse censeo, quia supervaeuis laborat impendiis, qui solem niütur faeibus iuvare» (ibid. c. 174, p. 309).
185
Du temps oü la Scolastique latine a connu la Physique d’Aristote, в Revue de philosophie IX (1909) 163—178.
186
Cod. lat. biblioth. nat. Paris. U423, fol. 65r. См. ниже в специальном разделе, посвященном трактату о Петре из Пуатье.
187
«Librorum quoque Aristotelis, qui de naturali philosophia inscripti sunt et ante paucos annos (ante an. 1210) Parisiis coeperant lectitari» etc. (Roberti Autiss. Chron. [M. G. SS. XXVI 276]). Denifle, Chartularium Univ. Paris. I 70. ср. Lucquet, Aristote et l’Universite de Paris pendant le XIIIe siecle, Paris 1904, 19.
188
Denifle op. cit. I, n. 11, p. 70. Ср. Lucquet op. cit. 20.
189
Denifle op. cit. I, n. 80, p. 78 и 79.
190
Ibid. I, n. 79, p. 138.
191
Ibid. I, n. 87, p. 143.
192
Ср. Scheeben, Dogmatik I 423.
193
Augustinuszitate bei Thomas von Aquin, in the Sitzungsber. der philos.-philol. und der histor, Klasse der kgl. bayr. Akademie der Wissensch. 1904, 540.
194
Le traite de Pierre Lombard sur les sept ordres eccle*9iastiques: ses sources, ses copistes, в Revue d’histöire ecclösiastique X (1909) 290 f. Помимо рукописей таких табул из Оксфордской и Кембриджской библиотек, приведенных Ж. де Геллинком, здесь приводятся следующие из других библиотек: Codd. lat. 14604, 15 668 и 17 411 (см. XIV) из Парижской национальной библиотеки. Codd. lat. 13442, 13443 и 14432 из той же библиотеки содержат патристические флорилегии из s. XII. Codd. 1180 (s. XII) и 1916 (s. XIII) в библиотеке Труа содержат интересные патристические флорилегии. Код 1916 года носит название «Resina scripturarum». Cod. 247 из библиотеки Тура содержит отрывки из Августина, Иоанна Дамаскина, Боэция, Исидора, Ансельма, Бернарда, Хью и Ричарда Сен-Викторского. Код 139 из библиотеки капитула Тортосы в Испании (стр. XIII) предлагает в первую очередь «Excerptiones ex libris XX actorum». Ср. Denifle Chatelain, Inventarium Codicura manuscriptorum Capituli Dertusensis, Paris. 1896, 28. Базельская библиотека содержит ряд сборников цитат с названием «Auctoritates» (Codd. B XI 3, B XI 8, B X 22, D IX 23, F I 28 и т. д.).
195
Ж. де Геллинек приводит высказывание Гуго Метелла (ок. 1150 г.), ученика Ансельма Лаонского, в качестве доказательства взглядов на литературную собственность в то время. Он писал в одном из писем: «Nihil tibi de meo misi; cum cornicula alienis pennis me ornavi» (Ep. 36). Ch. Hugo, Sacrae Antiquitatis Monumenta, Stivagii 1725, 380.
196
О различии между системой развития и системой расположения см. Trendelenburg, Logische Untersuchungen II, Berlin 1840, 335 f; Otto Ritschi, System und systematische Methode in der Geschichte des wissenschaftlichen Sprachgebrauchs und der philosophischen Methodologie, Bonn 1910, 91.
197
Prologus Magistri Sententiarum.
198
Cf. Denifle, Die Universitäten des Mittelalters 759 A. 1.
199
Денифле (Chartularium Univ. Paris. III ix) резюмирует по этому поводу: «Theologiae Studium iam in priore aetate fastigium reliquisse in tomo altero (p. vi ff) annotavimus. Iamdiu theologi, paucis exceptis, fontem egregium theologiae neglexerunt, Patrum ecclesiae Studium. Revera catalogi manuscriptorum illius tempestatis non continent apographa operum sanetorum Patrum, nisi brevium traetatuum, generatim de vita spirituali agentium, si quid adhuc de Patribus noverant, id ex anterioribus theologicis operibus hauserant vel ex Collectaneis per alphabetum digestis, ubi sententiae Patrum collectae erant. Una ex antiquis institutis superfuit ratio scholastica. Sie theologia sterilis evasit ac sterilior quam unquam, Nominalismo in philosophia dominante».