гомер бирсен.
Каенанам, бианам,
Син – әнкәм, мин – кыз балаң,
Яшәр өчен үрнәк, көчне,
Бианам, синнән алам.
Бер чибәр татар кызы
Болындагы чәчәкләрдәй
Күпме бар гүзәл кызлар.
Елмайса, башың әйләнер,
Көндез янар йолдызлар.
Кушымта:
Үзе сылу, үзе шаян,
Уңган, уттай ул кызу.
Йөрәгеңне яулап алды
Бер чибәр татар кызы .
Бит очларың чокырайтып,
Гел елмаеп карый ул.
Үзе якын да җибәрми,
Үпкәлим, дип яный ул.
Нинди юллар табарсың соң
Аның күңел түренә ?
Йөрәген бер яулап алсаң,
Эх, егет, син сүрелмә!
Кушымта:
Үзе сылу, үзе шаян,
Уңган, уттай ул кызу.
Йөрәгеңне яулап алды
Бер чибәр татар кызы.
Бары бер килә гомер
Исәнлек – ул зур байлык, дип
Юкка әйтмәгән халык.
Дару табып була чиргә,
Гомерне булмый табып.
Кушымта:
Зарланмагыз, хурланмагыз,
Бер ни мәңгелек түгел.
Төзәтегез хаталарны,
Бер генә килә гомер.
Көнләшмәгез кешеләрдән,
Аның хәлен кем белгән.
Бәлки аның яшьләре дә
Синнән күбрәк түгелгән.
Бүгенгесен хурламагыз,
Якты булсын киләчәк.
Зарланырлык булмасын тик
Безнең алда күрәчәк.
Бармы син дөньяда?
Онытулар сине мөмкин булмас,
Айлар үтсә, еллар үтсә дә.
Әйткән, имеш, кемдер, агым сулар
Сагышларны алып китәләр.
Бу юлы да ташкыннар онытты
Минем сагышларны алырга.
Кала тагы җәен көя-яна,
Көз саргаеп, кышка калырга.
Син туласы күңелем, ни гаҗәптер,
Син юклыктан тулып елата.
Сагыш күлләрендә йөзә-йөзә,
Кич була да, тагы таң ата.
Бар тормышым тулы бәллүр бокал,
Синсез ишетелми тик чыңы.
Бармы соң доньяда “Син” дигәнем-
Мәхәббәтнең иң саф, иң чыны?
Бер алманың ике яртысы
Йөрәк тибешләрең кабатлана
Йөрешендә минем канымның.
Синең өчен кирәк булса әгәр,
Әзермен бирергә җанымны.
Кушымта:
Бер алманың ике яртысы без,
Бер язмышны уртак бүлгәнбез.
Мин синеке, син минеке булып
Яшәр өчен җиргә килгәнбез.
Синнән
