уртасында,
Бәхет алмам син икән.
Син булганда яннарымда
Иң бәхетле мин икән.
Мин эзләдем синең күзләреңне
Йолдызлары янган күкләрдән.
Сине эзләп күпме диңгез кичтем,
Юл калмады минем үтмәгән.
Эзләп таптым бәхет алмасын мин,
Өзеп алдым аны сак кына.
Кулларымда гына йөретермен,
Һич бирмәмен сине ятларга.
Бәхетемә төшкән өлешем
Кайтып киләм йортыбызга,
Тартып торган нуры бар.
Анда гына яңгыраган
Тик без белгән җыры бар.
Син – тормышым кояшы,
Килми сөеп туясы.
Алтыным син, көмешем,
Бәхетемә төшкән өлешем.
Юлга чыксам, син уемда,
Төнен төшкә керәсең.
Син минем йөрәк тибешем,
Килә көн дә күрәсем.
Син булганга дөньям тулы,
Каршы түгел киртәләр,
Син булганда яннарымда
Аяз булыр иртәләр.
Очып кайтам оябызга-
Без кабызган уты бар.
Бер кайда да кабатланмас
Сөю тулы коты бар.
Бәхет өчен шул җитә
Синнән миңа бер ни кирәк түгел,
Бу дөньяда барсың – шул җитә.
Кемдер бер өметсез яратадыр,
Күз – яшь түгеп өзелеп көтә,
Минем өчен син бар – шул җитә.
Синнән миңа бер ни кирәк түгел,
Онытмасаң мине, шул җитә.
Ашыкма бирергә антларыңны-
Алдак вәгъдә бәгырьне өтә.
Онытма син мине – шул җитә.
Синнән миңа бер ни кирәк түгел,
Янымда бул – миңа шул җитә.
Айлы төндә тойсам иреннәрең
Күңелемнән шик-шөбһә китә.
Янымда бул һәрчак – шул җитә.
Бәхет өчен миңа һәр иртә
Мин синеке булсам – шул җитә.
Бул минеке генә
Тормыш дигән олы юлдан
Җитәкләшеп барабыз.
Көнләшмәгез берүк бездән
Тик сокланып карагыз.
Үскән саен еллар саны
Сөю көчәя генә.
Дога кебек кабатлыймын
Һәр яңа көн мин сиңа:
Язым бул, назым бул,
Бул минеке генә.
Җырым бул, җылым бул,
Бул минеке генә.
Син – дим мин, – йөрәгемдә,
Бу бит һич алдау түгел.
Йөрәкләр бергә типсен дә,
Бәхетле үтсен гомер.
Күрәмен дә һәр көн иртән,
Гашыйк булам яңадан.
Күңелемнең җыры булып
Бер үк сүзләр ярала:
Язым бул, назым бул,
Бул
